‘Wauuuuw Rosie! Wat zie je er goed uit! Die rust heeft je duidelijk goed gedaan!’ zei Anna bij de voordeur. Ik bedankte haar en liep langs de spiegel in de gang, waar ik zag dat ze gelijk had. Ik had een korte aansluitende donkergroene jurk aan en mijn donkere krullen hingen los over mijn rug. Dat haar van mij had al weken verschrikkelijk gezeten, maar op deze dag had het me maar een paar minuten gekost om het om te toveren in het beste kapsel dat ik sinds mijn bruiloft had gehad.
In de woonkamer kwam Olivier meteen naar ons toe en knuffelde ons, waarna hij met Anna naar de keuken ging, zodat Noah de cadeaus onder de boom kon leggen. Toen Noah klaar was, kwam Ollie de woonkamer binnen en riep hij me bij zich, om zijn zelfgemaakte kerstbal te laten zien.
Ik bukte naast hem bij de boom en luisterde naar zijn verhaal over de glazen kerstbal met de tractor erin, toen ik ineens voetstappen hoorde en merkte dat ik kippenvel kreeg over mijn hele lichaam.
‘He broertje..’ hoorde ik Logan tegen Noah zeggen.
Met lood in mijn schoenen stond ik op en draaide me om, waarbij ik hem aankeek. Hij zag er anders uit dan de vorige keer dat ik hem had gezien. Hij had een beetje een baard gekregen en wat rimpels rond zijn ogen, maar verder zag hij er nog steeds goed uit.
‘Rosie…’ fluisterde hij.
‘Hoi Logan..’ zei ik zachtjes.
‘Kunnen we… Misschien even praten? In de keuken?’
Ik zag Noah boos naar hem kijken en hij zuchtte.
‘Ik ga heus niks proberen.. Ik wil alleen iets zeggen.. Oké?’
Ik knikte en volgde hem naar de keuken, waar het heerlijk rook. Hij pakte meteen een stoel voor me, waar ik op ging zitten, terwijl hij verder ging met koken.
‘Rosie.. Het spijt me verschrikkelijk. Ik ben veel te ver gegaan en had je nooit in die positie mogen brengen.. Ik kan niet ontkennen dat die gevoelens voor jou er nog steeds zijn. Maar ik beloof dat ik er nooit meer wat mee zal doen en je nooit meer in zo’n situatie zal brengen.. Oké?’
Ik knikte en legde een hand op de plek waar de baby keihard tegenaan schopte.
‘Je hebt me echt heel erg veel pijn gedaan Logan. Niet alleen met je woorden, maar ook lichamelijk. Mijn pols is nog dagen blauw geweest…’
Hij schrok van mijn woorden en kwam meteen naar me toe. Hij ging voor me op de grond zitten en keek me aan met die grote donkergroene ogen.
‘Het spijt me… Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen.. Jou pijn doen is wel het laatste wat ik wil en…’
‘Het is goed.. Oké? Ik hoop dat we dit nu achter ons kunnen laten en gewoon verder kunnen gaan als vrienden, zoals we de afgelopen jaren hebben gedaan.’
Hij knikte en raakte kort mijn hand aan.
‘Dat hoop ik ook. Dank je wel Rosie..’
Nog voor hij opstond, sloeg ik mijn armen om hem heen en knuffelde hem.
‘Ik heb je echt nodig als vriend Logan.. Ik heb je echt heel erg gemist.. Doe me dit alsjeblieft niet nog eens aan.’
Hij lachte en aaide over mijn rug.
‘Ik beloof het! Als je me nu loslaat, want volgens mij plet je de baby.’
Lachend liet ik hem los en pakte zijn hand vast om overeind te komen, zodat ik weer naar de woonkamer kon wandelen.
Daar was Ollie aan het mopperen dat hij zijn cadeaus wilde uitpakken en dreigde Anna dat hij helemaal niets zou krijgen als hij zo door zou gaan.
‘Gelukt?’ vroeg Noah zachtjes terwijl hij naast me kwam staan.
‘Ja.. Volgens mij is het allemaal weer goed.’ zei ik zachtjes.
Precies op dat moment kwam Logan de kamer binnen en keek iedereen aan.
‘Goed, het eten staat in de oven, over een uur kunnen we aan tafel! Zullen we eerst even de cadeautjes gaan uitpakken dan?’
Olivier begon te juichen en rende naar Logan toe, die hem over zijn schouder gooide en naar de kerstboom toe liep.
Daar begon Olivier cadeautjes aan iedereen uit te delen, nog sneller dan we konden uitpakken. We merkten dat we misschien een klein beetje overdreven hadden met cadeautjes voor Olivier. Hij had na een tijdje namelijk zo’n grote stapel naast zich staan dat hij het eerstkomende jaar genoeg had om maandelijks een nieuwe doos open te maken.
Maar ook wij werden niet overgeslagen. Noah kreeg een nieuwe leren agenda met een briefje erbij dat hij hierin zijn afspraken op kon schrijven en tijd met mij moest plannen en ik kreeg een prachtige leren luiertas, met allerlei vakjes om spullen in te doen.
Voor de baby kregen we ook een prachtig cadeau en ik voelde Logan zijn ogen naar mijn handen kijken toen ik het openmaakte. In het kleine doosje zat de ketting met het diamanten roosje, dat ik ooit van hem had gekregen toen we met Kerstmis in Parijs waren. Alleen het was geen ketting meer, het was nu een klein armbandje, geschikt voor een baby en het was het mooiste sierraad dat ik ooit had gezien. Juist omdat het zo perfect en persoonlijk was.
Ik kreeg tranen in mijn ogen en keek naar Logan, die moest lachen.
‘Heel erg bedankt.. Het is perfect en ik kan niet wachten tot ze het kan dragen.’
‘Er zitten onder het kussentje nog twee grotere armbandjes voor als ze groter is, dan kan ze hem haar hele leven dragen en ben je altijd bij haar.’
Ik veegde mijn tranen weg en liep naar hem toe om hem een knuffel te geven, waarna Noah hetzelfde deed.
‘Het is prachtig Lo.. Maar realiseer je wel dat je zo de maatstaf voor cadeaus voor je nichtje heel erg hoog legt?’
Logan lachte en knikte.
‘Ja! Maar dat maakt niets uit.’
Hij wilde net naar de keuken lopen om het eten uit de oven te halen, toen we een hard gebonk op de deur hoorden.
‘Wie kan dat nou zijn? We hebben toch verder niemand uitgenodigd?’ zei hij verbaasd terwijl hij naar de deur liep.
Hij opende de deur en meteen hoorde ik een zware stem die ik herkende.
‘He Logan! Ben je zomaar je bloedeigen vader vergeten uit te nodigen voor kerstmis?’
‘Wie is dat? vroeg Noah aan me.’
‘Dat is Diego.. Logan zijn echte vader…’
