De weken verstreken en hoewel mijn buik inmiddels niet meer te ontkennen was, was er in ons huis nog helemaal niets waardoor je zou denken dat er over krap twee maanden een baby zou komen. Toen mijn moeder me belde om ons uit te nodigen voor Sinterklaas en ze vroeg of de babykamer al klaar was, moest ik haar dan ook een beetje beschaamd vertellen dat de babykamer nog niet eens gekocht was. Een enorme preek volgde en dus was het op een sneeuwende zaterdagochtend tijd om met zijn tweetjes naar de grootste babyspeciaalzaak van de stad te gaan. Ik had een enorme lijst met dingen die we nodig hadden van internet geplukt en liep verbijsterd door de winkel, op zoek naar alle dingen die op het lijstje stonden, niet begrijpend waarom zo’n klein meisje, zoveel spullen nodig zou hebben.
Bovendien bleken we ook een probleem te hebben, ik had het wel vaker gemerkt, vooral tijdens het inrichten van ons huis, maar de smaken van Noah en mij leken mijlenver uit elkaar te liggen. Zo ver dat hij helemaal begon te juichen van alles wat roze was en ik overal de iets meer neutrale kleurtjes tussenuit haalde.
We stonden net bij de kinderwagens te kijken, toen een medewerkster van ongeveer mijn leeftijd bij ons kwam staan om te vragen of ze ons kon helpen.
‘Zouden we misschien zo’n wagen kunnen proberen?’ vroeg Noah.
‘Ja natuurlijk! Waar gaat jullie voorkeur naar uit?’
Ik liet mijn ogen langs alle kinderwagens gaan, tot ik een zwart model met een hele hoge zitting zag.
‘Die! Denk ik!’
‘Oh, goede keuze! Het is ons meest populaire model en we hebben hem in allerlei kleuren. Ik zal hem even voor je pakken.’
‘Zouden ze hem ook in het roze hebben?’ grinnikte Noah.
‘Hou eens op jij. Ik ga niet achter een zuurstok op wielen lopen.’
Het meisje kwam met de wagen naar ons toe en gaf hem aan Noah, die er een rondje mee door de winkel liep.
‘Welke kleuren hebben jullie allemaal?’ vroeg hij.
‘Oh van alles! Roze, goud, blauw, zwart, grijs.’
‘We willen de Ro….’
‘De zwarte met het zwarte frame.’ zei ik snel.
Ze grinnikte en ging een bestelformulier halen.
‘Waarom mag onze dochter geen roze kinderwagen?’
‘Omdat ik dat een beetje te veel vind. Als je nou als compromis een roze voetenzak mag. Is dat goed?’
Hij mompelde wat en zuchtte.
‘Oké, maar ik wil haar kamer wel roze verven.’
En zo ging het de hele winkel, we sloten compromissen over de babykamer, de accessoires, de dekentjes voor Noah zijn familiewieg voor op onze kamer en nog veel meer. Aan het einde hadden we ons hele lijstje afgewerkt en moesten we alleen nog betalen.
Net toen Noah zijn handtekening wilde zetten, werd hij gebeld en zei hij zuchtend dat hij deze wel moest aannemen, waarna hij wegliep.
Het meisje bekeek de bestellijst en hapte ineens naar adem.
‘Ben jij getrouwd met dé Noah Marcus? Die van FIXXIT en Nieland Marcus?’
‘Ehh, ja… Maar Nieland Marcus bestaat niet meer.’
‘Oh wauw! Wat ben jij een bofkont!’
Ze keek weer op de bestellijst en ging door met dingen invoeren.
‘He wacht eens even, ben jij dan dezelfde Rosie die ervoor heeft gezorgd dat Benjamin Marcus opgepakt werd?’
Ik zuchtte en draaide me om naar de babykleertjes.
‘Ja, dat was ik.’
‘Ohhhh, vond je het niet gek om je schoonvader zo te verraden? En waarom deed je het eigenlijk. Had je gevoelens voor Logan? Als dat zo is snap ik je wel hoor, Logan is zooooooo ontzettend knap! Als ik op het uiterlijk zou moeten afgaan dan was ik honderd procent team Logan.’
Ik rolde met haar ogen en liep een stukje verder, in de hoop dat ze gewoon haar werk ging doen en me met rust zou laten, maar dat deed ze niet. In plaats daarvan kwam ze achter me aan.
‘Ik heb gehoord dat Logan ook gevoelens voor jou heeft, dat stond laatst in de krant. Maar is dat niet raar? Dat je getrouwd bent met Noah en zwanger bent, maar dat je ook nog iets met zijn broer hebt?’
En dat was de druppel, ik draaide me om en keek haar woedend aan.
‘Wie denk je wel niet dat je bent? Ben je helemaal gek geworden? Je denkt dat je me kent door iets dat je in een tijdschrift gelezen hebt? Laat me gewoon met rust.’
Ze sloeg haar armen over elkaar heen en keek me spottend aan.
‘Voor mij bevestig je het nu alleen maar hoor. Als je geen gevoelens voor Logan zou hebben dan zou je niet zo fel reageren.’
‘Ik reageer zo fel, omdat je me niet gewoon met rust laat. Ik kom hier om spullen te kopen voor de baby die ik samen met mijn man krijg en ondertussen beschuldig jij me ervan dat ik een relatie heb met zijn broer? Je kent me helemaal niet!’
Ze lachte keihard en bekeek me van top tot teen.
‘Pff, ik snap niet wat die twee mannen in zo’n saaie doos als jij zien hoor. Is die baby wel van Noah? Of misschien toch van Logan?’
‘AAAAAARGHHH’ gromde ik. Zonder haar nog een blik waardig te gunnen liep ik de winkel uit, waar ik langs Noah heen liep. Noah zei dat hij een andere keer terug zou bellen en kwam meteen achter me aan.
‘Rosie! Wat is er aan de hand?’ vroeg hij.
‘Dat mens daar in die winkel… Ze stikt maar in die spullen! Ik hoop dat die commode in haar hol past!’
Noah kneep zijn lippen op elkaar in een poging om niet te gaan lachen en dat zorgde ervoor dat ik nog bozer werd.
‘Wat lach je nou? Ze vroeg of de baby van jou was of van Logan en zei dat ze niet snapt dat jullie beiden iets met me willen.’
Die opmerking schoot hem in het verkeerde keelgat. Hij gaf mij de sleutels van de auto en beende naar binnen.
Het duurde een half uur, maar toen hij weer naar buiten kwam, was hij zichtbaar opgelucht.
‘En? Heb je er wat van gezegd?’ vroeg ik.
‘Jep, ik heb met de manager gesproken. Ik zei dat ik ze aan zou klagen als dat meisje niet ontslagen zou worden en als goedmakertje krijgen we alle spullen gratis van ze. Ik laat mijn vrouw niet belachelijk maken.’
Ik boog me naar hem toe en gaf hem een kus.
‘Dank je wel… Gewoon er iets van zeggen was genoeg geweest hoor.’
‘Ach, nu hebben we de hele babyuitzet compleet. Al moeten we nu wel opschieten met verven, want alles wordt komende week al geleverd.’
‘Nee! Ik heb nog helemaal geen kleur gekozen!’ zuchtte ik.
‘Oh ik wel! Na al dit, vind ik dat ik de kleur mag kiezen, dus het wordt roze!’
