Na het feestje was het een hele tijd heel erg rustig in mijn leven.. Of nouja, in mijn privé leven dan. Op mijn werk was het drukker dan ooit sinds er was uitgelekt dat Van Poorten vastgoed en Van der Boom vakantiegroep bij FIXXIT waren gekomen. Ik vermoedde dat Nico me had aangeraden bij een aantal andere bedrijven, want de klanten en verzoekjes bleven maar binnenkomen en ik werkte me een slag in de rondte. De sfeer op het kantoor was nog niet echt terug, maar ik werd inmiddels wel weer normaal begroet door mijn collega’s en Lotte had haar excuses aangeboden.
Met de zwangerschap ging het ook heel goed, ons meisje groeide volgens mij prima, want mijn buik groeide als kool en ik had zelfs zwangerschapskleren moeten kopen, omdat mijn andere kleren voor het werk niet meer pasten. En hoewel ik het niet toe wilde geven, begonnen mijn hakken ook steeds minder lekker te zitten, maar ik weigerde nog steeds platte schoenen aan te doen naar het werk.
Privé ging alles prima. We hadden al een hele tijd niets meer van Logan gehoord, dus ik ging er vanuit dat hij zijn lesje wel geleerd had. Anna had me tijdens één van onze meetings verteld dat ze het nog één laatste keer gingen proberen, voor de baby. Ze had hem overigens niets verteld over de baby, hij had het eindelijk na al die weken zelf gezien en volgens haar had hij redelijk positief gereageerd.
Over Anna gesproken, ik was me net aan het klaarmaken voor een meeting met haar, toen mijn deur openging en Noah binnenkwam.
‘He Rosie.. Ik heb een uurtje vrij, heb je misschien zin om samen te gaan lunchen?’
Ik keek op mijn horloge en zuchtte:
‘Het spijt me, ik moet zo bij Anna zijn.. We moeten die ene zaak doorspreken waar ik je over belde.’
Hij zuchtte en leunde tegen mijn bureau, terwijl hij keek hoe ik de knoopjes van mijn jas dicht probeerde te maken.
‘Je moet wel eten hé Rosie? Niet alleen voor jezelf, maar ook voor de baby.’
‘Jahaa…’ mopperde ik en ik pakte een banaan uit mijn tas, die ik demonstratief omhoog hield.
‘Dat is geen lunch.’
‘Ik haal onderweg wel wat oké? Maar ik moet nu gaan liefje.’
Ik gaf hem snel een kus en liep het kantoor uit, waar ik hem nog eens diep hoorde zuchten.
Waar we elkaar eerst door zijn werk amper zagen, was het nu andersom. Of nouja, hij werkte ook nog steeds heel veel, maar ik was nu degene die steeds afspraken aan het verzetten was omdat ik anders mijn werk niet kon doen. Het was ook gewoon lastig, over ongeveer drie maanden zou ik op zwangerschapsverlof gaan en dan wilde ik niet dat mijn klanten onverzorgd achter zouden blijven. Ik had afgelopen vier jaar keihard gewerkt tijdens mijn studie, als ik nu zou stoppen als ik het net een beetje ging maken, zou alles voor niets zijn geweest.
Ik liep het gebouw van Van Poorten vastgoed binnen en kon meteen doorlopen naar Anna’s kantoor, waar een lunch voor ons tweetjes uitgestald stond op haar bureau.
‘Ik wist niet of je al gegeten had, dus ik heb maar een High-tea besteld met allemaal broodjes enzo. Onze meisjes moeten goed eten!’
Ik lachte ik ging meteen bij haar aan tafel zitten, waar ik een broodje van de stapel pakte.
Onder het eten sprak ik de zaak met haar door waarvoor ik gekomen was. Er was een werkneemster die sleutels van villa’s die te koop stonden had gestolen om daar seks te hebben met haar minnaars. Ze was ontslagen, maar was het daar niet mee eens, omdat ze haar werk goed deed. Dus ze had haar ex werkgever aangeklaagd en kwam met allerlei loze dreigementen, die we moeiteloos de kop in konden drukken.
Toen we klaar waren met de zaak, vroeg ik Anna hoe het thuis ging.
‘Ohja! Daar wilde ik je nog over vertellen. Ik heb Logans vader ontmoet.’
‘Welke van de twee?’
‘Diego! Hij was afgelopen weekend bij ons thuis om Ollie te ontmoeten.’
‘Oh echt? En wat vond je van hem?’
Anna moest lachen en haalde haar schouders op.
‘Nou, als Logan en ik bij elkaar blijven, weet ik nu al hoe hij er over dertig jaar uitziet.’
‘Haha! Ja, dat was ook het eerste dat ik dacht!’
Anna nam een slokje thee en zette haar kopje weer weg.
‘Wat vond jij van hem? Vond je dat hij normaal overkwam?’
Ik dacht even na en knikte.
‘Jawel, alleen het viel me op dat hij zo geïnteresseerd in geld was. Hij wist precies wat Logan zijn auto kostte en vroeg van alles over zijn werk en inkomsten enzo..’
Anna kwam meteen overeind.
‘Ja! Dat deed hij bij ons dus ook! We hebben hem het huis laten zien en hij bleef maar zeggen dat we vast rijk waren en dat we hele mooie dure spullen hadden. Logan vond het onzin, maar ik vond het een beetje gek dat er zoveel nadruk op geld lag. Hij zei dat hij wilde komen om zijn kleinzoon te ontmoeten, maar hij heeft hem geen blik waardig gegund..’
‘Hmm! Dat is inderdaad vreemd zeg!’ zei ik tegen haar.
‘Het wordt nog raarder! Logan mist ineens een duur horloge, waarvan hij zeker wist dat het in zijn kast lag en ik mis een paar diamanten oorbellen. Maar ik kan me helemaal niet voorstellen dat zijn vader die zou stelen.. Waarom zou hij dat doen tijdens de eerste keer dat hij zijn zoon ziet na al die jaren?’
‘Ik heb geen idee! Is er trouwens ondertussen al eens wat uit die onderzoeken gekomen?’
‘Ja! Diego is zeker weten de vader van Logan en hij heeft ook het gen dat die hartritme stoornis veroorzaakt. Dus je zoektocht is niet voor niets geweest.
‘Dat is fijn.. Voor Logan..’ probeerde ik zo aardig mogelijk te zeggen.
Anna glimlachte en knikte.
‘Bedankt dat je het zo goed opvat.. Zeker na wat er gebeurd is..’
‘Ik hoop alleen maar dat het goed blijft gaat tussen jullie. Niet alleen voor jou, maar ook voor de kinderen. Als jullie gelukkig zijn, wie ben ik dan om daarover te oordelen?’
We namen afscheid en met een zwaar gevoel in mijn buik reed ik weer naar kantoor. Zou het echt zo kunnen zijn dat Diego dingen gestolen had uit hun huis?
