De rest van de rit naar huis spraken we geen woord met elkaar. Hij neuriede vrolijk mee met de muziek, alsof hij vandaag iets had gedaan dat hem nieuwe hoop had gegeven. Ik daarentegen keek boos uit het raam en deed mijn best hem te negeren. Wat hij had gezegd klopte niet, ik mistte het gevoel niet dat ik kreeg toen hij me zoende. In tegendeel zelfs, het zorgde ervoor dat ik alleen maar bozer op hem werd. Hoe vaak moest ik hem nog uitleggen dat ik niets met hem wilde? Dat we beide getrouwd waren, hij vader was en ik een kindje zou krijgen met zijn broertje? Dat alles wat ik voor hem had gevoeld verdwenen was? En ik écht niets met hem wilde?
Eindelijk reden we zijn straat weer in en zonder iets te zeggen gooide ik de deur open en sprong uit de auto.
‘Nou, dan zie ik je wel weer hé Rosie?’ grinnikte hij.
Ik wilde hem negeren en doen alsof het me niets kon schelen, maar ik kon het niet. Ik had het zo ontzettend gehad met hem. Hij dacht dat hij altijd maar kon doen waar hij zin in had en alles kon krijgen, maar mij kreeg hij niet.
‘Flikker toch op Logan. Je bent deze keer echt te ver gegaan. Ik ben zo klaar met dat gedrag van jou steeds! Ik wilde niets anders doen dan je helpen, maar je verpest het weer voor jezelf. Je zoekt het maar uit!’
Ik zag weer die vervelende grijns op zijn gezicht verschijnen en ik merkte dat mijn hand begon te trillen van woede.
‘Je lippen vertelden me iets heel anders.’ zei hij op een arrogante toon.
‘Jemig Logan! Ik weet niet hoeveel duidelijker ik nog kan zijn! Ik wil NIETS met jou, ik ben zwanger én getrouwd. Ik hou ontzettend veel van Noah en zelfs na die domme fout met jou, ben ik weer samen gekomen met hem. Het was altijd Noah. ALTIJD. Dus laat me alsjeblieft met rust en zoen me nooit meer!’
Hij kwam dichterbij staan en probeerde mijn hand te pakken.
‘Je zegt het ene en wil het andere. Ik geloof er niets van dat je serieus meer voelt voor Noah dan voor mij. Maar als jij dat hele toneelstukje wilt volhouden en je zelfs laat bezwangeren om te bewijzen dat je niets voor mij voelt, dan ga je je gang maar!’
Ik weet niet waar het vandaan kwam, het gebeurde in een vlaag van enorme woede. Ik balde mijn vuist en sloeg hem zo hard als ik kon in zijn gezicht. Iets dat hem vrij weinig leek te doen.
‘Wat je ook doet om het te ontkennen Rosie.. Ik weet dat je van mij houdt..’ zei hij zachtjes.
‘Ik hou niet van je.. Ik hou van Noah.. Je hebt je kans gehad Logan.’
Ik wist niet of hij het geloofde, maar ik had hem niets meer te zeggen. Ik liep de trap op naar zijn voordeur en belde aan. Anna deed open en keek me verbaasd aan.
‘Wat is er aan de hand Rosie? Hebben jullie ruzie gehad?’
Ik draaide me om naar Logan en zuchtte.
‘Ik heb echt heel veel respect voor je Anna. Die vent is echt onmogelijk.. Maar hij zal je ongetwijfeld vertellen wat er is gebeurd.. Ik ben er nu wel klaar mee.. Sorry..’
Ik zei haar snel gedag en liep zonder iets te zeggen langs Logan naar mijn auto.
Nog voordat ik instapte hoorde ik Anna boos schreeuwen tegen Logan.
‘Wat heb je nu weer gedaan Lo!!?? Hoe duidelijk moet ze aangeven dat ze je niet wil?? Je bent zelf vader en ook getrouwd! Is dat niet genoeg voor je?’
Ik zag hoe hij zonder iets te zeggen in de auto stapte en weg reed, Anna smeet de voordeur dicht en ik besloot ook maar naar huis te gaan. Noah zou zich wel afvragen waar ik bleef en ik wilde gewoon heel erg graag douchen en dan naar bed. Ik had nog genoeg voor mijn werk te doen en bovendien vierden we zaterdag Noah zijn verjaardag, waar ik ook nog heel veel voor moest doen.
Ik reed de oprit op en hoewel het al acht uur was, waren alle lichten nog uit. Ik keek door het raampje van de garage en zag dat Noah zijn auto er nog niet stond. Fijn, als er iets was waar ik naar uit had gekeken vandaag was het wel lekker tegen hem aankruipen en luisteren naar de verhalen over zijn dag, maar hij was nog niet thuis en aangezien ik me vaag herinnerde dat hij op klantenbezoek was, dus het zou wel heel erg laat worden voor hij thuis zou komen.
Ik opende de deur en liep naar binnen, waar ik de lampen aanknipte. Meteen werd mijn interesse gewekt door iets dat op tafel stond en ik liep er meteen naartoe. Op tafel stond een enorme bos met rode rozen, de bos was zo groot dat hij amper in de vaas paste en er stak een klein roze kaartje uit, met mijn naam erop.
Ik pakte hem eruit en las wat erop stond.
Rozen voor mijn Rosie.
Gewoon zomaar, omdat ik zo ontzettend veel van je hou.
Veel liefs, Noah.
Ik kreeg wel vaker bloemen van Noah, maar deze keer raakte het me heel erg. Ik pakte een roos eruit en rook eraan, waarbij de heerlijke zoete geur mijn neus vulde. Hij was geweldig en ik hield ook ontzettend veel van hem. Ik nam de roos mee naar de badkamer waar ik het bad liep vollopen en ging op de rand van het bad zitten. Een schuldgevoel overviel me, om wat er vanavond gebeurd was. Had ik Logan onbewust hoop gegeven? Was ik niet duidelijk genoeg geweest? Had ik hem signalen gegeven waardoor hij misschien dacht dat ik hem wel wilde? Of erger nog, had ik hem teruggezoend?’
Ik ging voor de spiegel staan om mijn make-up eraf te halen en schudde mijn hoofd. Het antwoord was nee. Ik had dat geen van allen gedaan en toch drong het maar niet tot hem door.
Ik gooide mijn kleren in de wasmand en liet mezelf in het warme bad zakken, waar ik ineens de tranen over mijn wangen voelde lopen. Het was gewoon niet eerlijk, jarenlang had hij zich rustig gehouden en nu, juist nu ik alles had wat ik ooit wilde hebben, kwam hij alles overhoop gooien. Waarom liet hij me niet gewoon met rust?
Beneden hoorde ik een deur dichtgaan en snel veegde ik mijn tranen weg.
‘Rosie? Ben je boven liefje?’ hoorde ik Noah roepen.
‘Ja, ik ben in de badkamer!’ riep ik terug.
Hij liep de trap op en hoewel ik een poging deed mijn tranen te verbergen, bleven ze maar over mijn wangen stromen.
Hij kwam de badkamer in en keek me verbaasd aan, waarna hij meteen op de rand van het bad ging zitten.
‘Jij bent vroeg thuis…’ zei ik zachtjes.
‘Anna belde.. Ze zei dat jij en Logan ruzie hebben gehad? Wil ik weten wat die eikel deze keer weer heeft gedaan?’
Ik schudde mijn hoofd en pakte zijn hand vast.
‘Nee, ik hoop dat ik deze keer duidelijk genoeg ben geweest en dat hij het nu niet weer in zijn hoofd haalt om iets te proberen.. Maar ik ben er wel klaar mee.. Ik ga hem niet meer helpen en wil hem voorlopig ook niet meer zien.’
Noah knikte en boog zich naar voren om me een kus te geven.
‘Vond je de bloemen mooi?’
‘Prachtig! Echt heel erg bedankt!’
‘Je verdiend ze. Ik ben zo ontzettend trots op je en ik hou echt heel erg veel van je. Ik zeg het misschien wat vaak, maar ik meen het echt.. Ik kan niet wachten tot de baby er is..’
De tranen begonnen meteen weer te stromen en grinnikend gebaarde hij dat ik aan de kant moest gaan. Hij kleedde zich uit en ging achter me in het bad zitten, met zijn handen om mijn buik.
Meteen voelde ik de baby bewegen en verbaasd tilde hij zijn handen op.
‘Was dat..?’
‘Ja! Dat was de baby!’ lachte ik.
Meteen legde hij zijn handen weer terug, waarbij de baby meteen weer begon te bewegen. De laatste dagen was hij of zij sowieso al behoorlijk bewegelijk, maar nu leek het kleintje ineens helemaal los te gaan. Ik legde mijn hoofd tegen hem aan en keek naar zijn gezicht, terwijl hij bewonderend naar mijn buik keek, waar ons kindje in zat.
Het duurde ongeveer een kwartier, waarna de baby weer rustig werd en hij zijn handen van mijn buik liet glijden.
‘Ik hou van je Noah..’ zei ik zachtjes en op dat moment meende ik het nog meer dan ooit tevoren.
