Ik parkeerde mijn auto voor het huis van Logan en Anna en zuchtte. Mijn hart bonkte in mijn keel en het was dat ze me verwachtten, anders zou ik nu weer omdraaien en naar huis gaan. Maar ik had geen keuze, dus ik pakte de envelop met daarin de documenten en liep het trappetje op naar hun voordeur. Ik hoorde Logan boos iets roepen en toen ik aanbelde, deed Anna meteen open.
‘Hij is behoorlijk chagrijnig..’ zei ze terwijl ze me naar binnen liet.
‘Ik had helemaal niet verwacht dat hij al thuis zou zijn.’
‘Nee, maar die vent begon meteen gisteren al met het personeel hun leven zuur te maken, dus als hij ervoor zou tekenen dat het op eigen risico was, mocht hij naar huis.’
‘Oh, dus nu kan hij jou het leven zuur maken?’ grinnikte ik.
‘Ja..’ zuchtte ze, terwijl ik weer gemopper uit de woonkamer hoorde komen.
Toen ik de hoek omkwam, moest ik stiekem een beetje lachen. Daar midden in de woonkamer stond een ziekenhuisbed, waar Logan chagrijnig met zijn armen over elkaar bovenop zat.
‘Je hebt visite.’ Zei Anna.
‘Dat zie ik zelf ook wel.’ bromde hij.
‘Nou ja! En ik maar denken dat je blij zou zijn om me te zien.’ grinnikte ik.
Hij rolde met zijn ogen en bromde boos iets, waardoor ik heel erg moest lachen.
‘Jullie Marcus mannen zijn ook allemaal hetzelfde. Stel grote baby’s’
‘Technisch gezien ben ik geen Marcus he?’ mopperde hij terwijl hij terwijl hij de dekens over zich heentrok en op zijn zij ging liggen.
‘Daarover…’ zei ik terwijl ik naar hem toe liep en de grote envelop voor hem neerlegde.
‘Ik heb je vader gevonden.’
‘Mijn vader zit in de gevangenis weet je nog?’
Ik zuchtte, opende de envelop en legde de papieren voor hem neer.
‘Niet die vader, je biologische vader..’
Hij keek naar de foto en gooide de papieren op de grond.
‘Kan me niet schelen.’
Anna kwam bij ons staan en pakte de stapel papieren van de grond.
‘Lo, toe nou even. Je kunt er toch wel even naar kijken? Je wil al zo lang weten wie je eigen vader is.. En nu met dat erfelijkheidsonderzoek..’
Hij bromde wat en pakte de stapel papieren van haar aan.
‘Diego? Dat klinkt als de neef van iemand uit een kinderprogramma.’
‘Je bent echt verschrikkelijk. Ik ga Ollie ophalen.’ zuchtte Anna.
Anna ging weg en Logan ging meteen rechtop zitten.
‘Hoe kom je hieraan?’ vroeg hij nors.
Ik voelde de baby heel hard schoppen en legde van schrik een hand op mijn buik, waarna hij gebaarde dat ik bij hem op bed kon gaan zitten.
‘Ik pak wel een stoel uit de keuken.’ zei ik.
‘Jemig Rosie, je bent duidelijk genoeg geweest. Ik probeer heus niks bij je. Ga zitten en draag eens gewoon platte schoenen, dit is niet goed voor je bekken.’
Ik ging zitten en schopte mijn hakken uit.
‘Heb je nog meer van die aardige adviezen meneer?’
‘Oh, een heleboel! Maar daar wordt mijn broertje niet gelukkig van ben ik bang.’
Ik keek hem aan en zag die vervelende grijns weer op zijn gezicht verschijnen.
‘Ik vond je een stuk leuker toen je in coma lag.’
‘Daar leek het niet op toen ik wakker werd.’
Ik pakte de papieren van hem af en bladerde ze door.
‘volgens mij is dit een foto van je vader.’
‘Oh, nou dan heb ik mij goede looks niet van hem geërfd.’
‘Maak toch niet van alles een grapje. Dit is allemaal in het Portugees, dus daar kan ik niks van lezen.’
Hij rolde met zijn ogen en pakte het papier van me aan.
‘Spreek jij Portugees?’ zei ik verbaasd.
‘Spreken niet, ik kan het wel lezen. Kijk niet zo verbaasd, toen ik erachter kwam dat ik een andere vader had dan de rest van de blondiesquad heb ik me laten testen. Daar kwam uit dat voor vijftig procent Latijns Amerikaans was. Dus ik besloot maar Portugees en Spaans te leren.’
‘Dus je spreekt Spaans en Portugees?’
‘Você tem olhos muito bonitos, passei o dia inteiro pensando em você!’
‘Ehh?’
‘Dat je prachtige ogen hebt en dat ik niet kan stoppen met aan je te denken.’
‘Logan!!!’
‘Wat nou? Het is zo!’
‘Je bent verschrikkelijk! Het zou me niets verbazen als je alleen dat soort zinnetjes kent.’
Hij pakte de papieren uit mijn handen en begon te lezen.
‘Diego Oliveira, geboren in Rio de Janeiro, op zijn twintigste verhuisd naar Nederland. In Brazilië staat hij bekend als een grote oplichter.. Heeft mijn moeder zwanger gemaakt en heeft meerdere mensen hier een grote som geld afhandig gemaakt, waarna hij naar Brazilië vluchtte. Inmiddels is hij alweer vijf jaar terug en woont hij in Amsterdam..
Niet getrouwd, geen andere bekende kinderen. Opdracht voor de zoektocht gegeven door meneer Benjamin Marcus himself. Hoe kan het ook anders?’
Hij zuchtte en legde de papieren op de dekens.
‘Hoe kom je hieraan?’
‘Van Lola.. Ik heb destijds ingebroken in haar huis en heb drie mappen uit haar huis gestolen. Dit zat erin.’
Hij keek naar de datum en zuchtte.
‘Deze papieren zijn al zeven jaar oud. Die lul weet dus al zeven jaar wie mijn echte vader is en nooit vond hij het nodig om het aan me te vertellen..’
‘Laat hem, hij is je niet waard.’ zuchtte ik.
Hij keek me aan met zijn doordringende donkere ogen en zuchtte.
‘Bedankt voor dit Rosie… Ik weet niet zo goed wat ik er mee wil doen. Ik leef al bijna zevenendertig jaar zonder dat ik weet wie mijn vader is en heb hem nooit gemist.. Maar ergens ben ik wel blij dat ik nu een naam heb.’
Ik pakte zijn hand vast en zag hem verbaasd kijken.
‘Logan… Als je ooit naar hem op zoek wilt gaan, ik wil je helpen oké? Je staat er niet alleen voor en ik wil er alles aan doen om te zorgen dat je je vader zult vinden.’
Hij knikte en bedankte me, terwijl we achter ons Anna weer binnen hoorden komen met Olivier. Ollie rende naar zijn vader toe, dook op het bed en begon te huilen van blijdschap. Ik deed snel mijn hakken weer aan en nam afscheid van ze.
‘Zie ik jullie op Noah zijn verjaardag?’ vroeg ik terwijl ik mijn jas aan deed.
‘Ja! Tot zaterdag!’ Zei Anna.
Ik liet ze alleen en liep naar de auto. Ik was heel erg benieuwd of Logan echt op zoek zou willen gaan naar zijn vader.
