Rozen in de winter | Hoofdstuk 10

by Tamara

Diezelfde middag kwam de bevestiging nog binnen, plus een mail van Nico van der Boom die heel erg enthousiast was dat FIXXIT hem aan wilde nemen als klant. Dat ik nog niet zoveel ervaring had was voor hun beide geen probleem, want juist door dingen zoals dit kon ik wat ervaring opdoen.

Oké, stiekem vond ik het best leuk dat Noah de taak om het contract te typen aan Lotte gaf. Hij wist niets over onze ruzie en dat wilde ik graag zo houden, maar de blik in haar ogen toen ze het contract aan me gaf, zei genoeg.

Uiteindelijk was het al half zeven toen Noah ineens op mijn deur klopte en zei dat we moesten gaan. Ik ruimde snel mijn spullen op en samen liepen we naar de lift die ons naar beneden bracht.

Logan woonde nog steeds in hetzelfde huis als hij mij had laten zien. Uiteindelijk had hij toch nog alles gekregen wat hij zo graag wilde, in dit huis wonen met een vrouw en een kind. Zijn eigen gezin.

In de eerste maanden nadat ik ruzie had gemaakt met Logan op straat, was het erg lastig geweest tussen ons. We kwamen elkaar af en toe wel tegen en zeiden elkaar gedag, maar meer woorden wisselden we niet met elkaar. Hoewel ik het van te voren niet had verwacht, had het vaderschap Logan heel erg veranderd. Vlak na die ruzie met mij waren hij en Anna op een maandagochtend gratis getrouwd en ik had het idee dat dat hem iets rustiger had gemaakt. Hij was nog steeds die Logan met al zijn flauwe grapjes en arrogante grijns, maar hij was een stuk minder opgefokt dan eerst. Toen Olivier geboren werd en we voor het eerst Noah zijn neefje mochten bekijken, spraken we onze ruzie zonder veel woorden uit. Logan was dol op ‘Ollie’ en het vaderschap deed hem heel erg goed.

Natuurlijk waren er soms wel eens momenten waarop ik me afvroeg wat er was gebeurd als Anna niet zwanger was geraakt en gewoon de zoveelste One Night stand geweest zou zijn. Maar zo wilde ik helemaal niet denken. Ik was heel gelukkig met Noah en dat zou ik nooit meer op het spel zetten.

‘Anna!’ zei Noah terwijl hij haar de grote bos rozen gaf die we onderweg gekocht hadden om te vieren dat ze een klant van ons zou worden.

‘Ohh dank je Noah! Ze zijn prachtig! Ik krijg nooit bloemen van je broer! Haha.’

‘Dat komt omdat ik de attente van de twee gestrikt heb.’ grinnikte ik terwijl ik Anna met drie zoenen begroette.

‘Kom binnen! Logan staat al in de keuken te koken en kan denk ik wel wat hulp gebruiken. Noah? Ik heb jou heel even nodig voor wat advies. Kun je heel even meelopen?’

Noah knikte en liep achter Anna aan, terwijl ik door de grote zwarte deuren naar de keuken liep, waar Logan druk aan het koken was. Hij droeg nog steeds één van zijn kenmerkende zwarte t-shirts en had een theedoek over zijn schouder geslagen, terwijl hij geconcentreerd bezig was met iets snijden.

‘He, heb je het aanrecht wel goed schoongemaakt?’

Het was een grapje tussen ons tweeën, die we alleen maakten als we samen waren in de keuken. Het aanrecht was de plek waar we vier jaar geleden seks hadden gehad tijdens oud en nieuw en het was een nacht waar we beide regelmatig de draak mee staken.

Hij keek op en kreeg meteen een lach op zijn gezicht.

‘Nee, volgens mij zit er nog een beetje viezigheid op. Kom eens kijken?’

Grinnikend liep ik naar hem toe en pakte het short dat hij me aangaf aan, dat ik nog maar met moeite om kreeg.

‘Kun je me helpen? Ik krijg hem niet vast door die dikke pens.’

‘Hou op Rosie, je bent prachtig zwanger.’ zei hij terwijl hij een knoop op de achterkant maakte. Hij gaf me een mes en een snijplank aan, waar de groenten die nog gesneden moesten worden al op lagen.

Ik vertelde wat over iets dat Olivier een tijdje geleden had gezegd toen ik even op hem gepast had, toen hij zich ineens vastgreep aan het aanrecht en wit weg trok.

‘Lo? Gaat het wel goed allemaal?’

Hij ademde zwaar en ik zag het er zweetdruppels op zijn voorhoofd verschenen. Snel pakte ik een stoel, waar hij zich dankbaar op liet zakken en het glas water dat ik voor hem pakte, pakte hij meteen aan.

Ik knielde naast hem en vroeg of ik Anna moest roepen, waarop hij meteen zijn hoofd schudde en mijn hand vastpakte. Ik bleef net zo lang naast hem zitten tot zijn ademhaling weer rustig was en zijn gezicht weer een normale kleur kreeg.

‘Gaat het een beetje Lo? Wat was er aan de hand?’

Hij hield mij hand nog steeds stevig vast en zuchtte, terwijl hij zijn vrije hand door zijn haren haalde.

‘Ik weet het niet..’

‘Waar had je last van dan? Heb je dat al lang?’

‘Nee, een paar maanden nu. Ik denk dat het door een nieuwe training komt. Ik ben wat zwaarder gaan trainen en ben wat meer op mijn eten gaan letten. Ik denk dat het daardoor komt.’

‘Logan..’

‘Wat nou? Oké, ik zal wat meer opletten goed? Zullen we verder koken?’

Ik knikte en liet zijn hand los, waarna we weer verder gingen waar we mee bezig waren.

‘Hoe gaat het met je? Gaat alles goed met de zwangerschap enzo?’

‘Ja, alles gaat goed met de zwangerschap enzo.’ grinnikte ik.

‘Weten jullie nou al eens of het een jongen of een mini Rosie is?’

‘Waarom denken jullie toch beide dat het een meisje is? Nee, ik weet het nog niet. Ik had gisteren een afspraak bij de verloskundige maar Noah kwam niet opdagen en zonder hem wilde ik het niet te weten komen.’

Logan gooide de gesneden groenten in een pan en zuchtte.

‘Je gaat me toch niet vertellen dat hij je heeft laten zitten he? Want dan doe ik hem wat hoor.’

‘Logan…’

‘Wat nou?’ zei hij met een onverwachte felheid.

‘Je bent zwanger van hem en jullie zijn getrouwd, hij mag wel een beetje dankbaarder zijn dat je voor hem hebt gekozen. Je gaat me toch niet vertellen dat hij nog steeds alleen maar hele dagen aan het werk is toch?’

‘Nee, geen hele dagen. We zijn hier nu toch?’

‘Afgezien van vandaag?’

Ik zuchtte en knikte.

‘Ja, Oké.. hij werkt heel veel en ik zie hem eigenlijk amper. Maar hij zei dat als de baby er is hij vaker thuis zal zijn.’

Ik hoorde de teleurstelling in mijn eigen stem en zag hem met zijn hoofd schudden.

‘Ik zal zo wel even met hem praten… het komt goed, maak je maar geen zorgen.’

Ik knikte en lachte terwijl hij me kort tegen zich aantrok en knuffelde, waarna we weer verder gingen met koken.

Ondanks alles wat er was gebeurd, waren we nu hele goede vrienden en ik was echt heel erg blij dat ik zo goed met hem kon praten.

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.