‘Met Rosie Vreu… ehh Marcus!’
Zucht, was ik na drie maanden nou nog steeds niet aan die naam gewend? Of zou het misschien door de zwangerschapshormonen komen? Ik was natuurlijk wel behoorlijk vergeetachtig de laatste tijd.
‘Hoi, je spreekt met Willem Sonsbeek. Ik ben op zoek naar een goede advocaat, de receptie zou me doorverbinden met ééntje, maar ik denk dat er iets mis is gegaan?’
‘Dag meneer Sonsbeek, nee hoor! U bent gewoon goed doorverbonden. U spreekt met een advocaat.’
‘Dit is het bedrijf van Noah Marcus toch? Is hij niet aanwezig?’
‘Jawel maar…’
‘Waar wacht je dan nog op? Wees een goede assistente en verbind me door!’
‘Ik ben geen assi..pff.. Oké meneer, ik verbind u door! Een hele fijne dag nog!’
De man had al opgehangen voordat hij me gehoord had en een beetje verontwaardigd keek ik naar de telefoon. Dit was al de zoveelste keer deze week dat dit gebeurde. Ik wist niet of het nou kwam doordat ik wat jonger was, of omdat ik een vrouw was, maar zodra potentiële klanten mij aan de telefoon kregen, dachten ze dat ik een assistente was die voor Noah Marcus werkte. Ik kon iedereen honderd keer vertellen dat ik echt afgestudeerd was en dat ik hier gewoon werkte, maar niemand leek het te geloven en als ze het al geloofden namen ze me niet serieus.
Toen ik afstudeerde kon ik niet wachten om aan het werk te gaan, ondanks dat het al duidelijk was bij wie ik zou gaan werken, kreeg ik nog vijf andere aanbiedingen voor een baan. Ik ging aan de slag bij FIXXIT en voelde me daar meteen op mijn plek, zeker ook omdat ik er al stage had gelopen. Maar op de eerste dag dat ik begon, veranderde er iets. Noah had Benjamin zijn oude kantoor aan mij gegeven en hoewel ik er heel erg blij mee was, vonden alle collega’s dat ik dat niet verdiend had. Het was alsof ik weer op school zat en iedereen deed alsof ik alles aangereikt kreeg omdat ik Noah zijn vrouw was. Wat in dit geval misschien ook wel zo was.
In de eerste dagen viel het me nog niet zo op, maar toen ik er een maand werkte, merkte ik dat ik met de nek aangekeken werd door mensen waar ik eerst juist zo graag mee samen gewerkt had. Als ik de ruimte in liep viel het stil en ik zal meestal alleen in mijn kantoor te werken met de deur dicht, om het geroddel maar niet te hoeven horen.
Soms had ik er spijt van dat ik bij FIXXIT aan het werk was gegaan. Als ik bij de concurrenten was gaan werken had ik al deze problemen waarschijnlijk niet gehad, maar dan werkte ik ook niet bij dit geweldige bedrijf, waar ik heel trots op was.
Ik zuchtte en liep naar de muur, waar ik een trouwfoto van Noah en mij had opgehangen. Hij was ongemerkt door mijn vader gemaakt, terwijl we met zijn tweetjes heel hard moeten lachen. We stonden op het strand, voor de ondergaande zon met onze trouwkleding nog aan. Juist omdat hij zo ontzettend niet perfect was, was het mijn lievelingsfoto.
Drie maanden geleden waren we getrouwd, een week nadat ik afgestudeerd was. Na onze bruiloft hadden we twee weken in een villa in Toscane doorgebracht. We zouden eerst verder weg gaan, maar omdat ik me door alle zwangerschapshormonen nog steeds een beetje misselijk voelde en veel duizelig was, wilde ik niet te ver van huis.
Die zwangerschap was wel een leuk verhaal trouwens. In de afgelopen jaren hadden we samen Jesse groot zien worden en bleek Noah geweldig met kinderen te zijn. Vanwege het leeftijdsverschil van ruim dertig jaar leek het ons een beetje gek als hij Noah zwager zou noemen, dus we hadden er maar oom Noah van gemaakt. Jesse was helemaal stapelgek op Noah en regelmatig gingen ze er samen op uit om ritjes te maken in de auto van Noah of om gewoon een ijsje te halen. Ook kon Noah heel goed opschieten met het zoontje van Logan en Anna, die Olivier heette. Hij was iets jonger dan Jesse en was ook stapelgek op zijn oom. Toen we afgelopen lente een dagje naar de dierentuin waren geweest met Jesse en Olivier, kregen we talloze opmerkingen van mensen dat we zo’n leuk gezin waren en dat zorgde ervoor dat er iets begon te kriebelen bij mij.
Het was niet lang daarna dat ik een afspraak moest maken bij de huisarts om mijn spiraal te laten vervangen en net toen ik in de wacht gezet werd, maakte Noah een opmerking die me nogal verbaasde.
‘Zeg maar dat ze hem eruit mogen laten.’
Verbaasd keek ik hem aan. Natuurlijk wist ik wel dat hij ooit graag kinderen wilde. Maar ik had nooit verwacht dat hij het nu al zou willen. Hij had het waanzinnig druk met zijn werk. FIXXIT liep zo ontzettend goed dat ze de benedenverdieping en de bovenverdieping er ook bij hadden gehuurd omdat het bedrijf uit zijn voegen barstte. Drie jaar na de start van het bedrijf waren ze succesvoller dan Nieland Marcus ooit geweest was en hadden ze ruim driehonderd mensen in dienst. Hoewel ik heel erg trots was dat het zo goed ging met het bedrijf, had het ook een flinke keerzijde. Zo was ik heel erg veel alleen, omdat Noah letterlijk dag en nacht aan het werk was en we elkaar soms dagen niet zagen.
Maar goed, ik liet dus de spiraal eruit halen en na drie weken op dertien juni, stond ik ineens met een positieve test in mijn handen. Verbijsterd stond ik met het staafje in de badkamer, toen Noah ineens binnen kwam lopen.
‘Heb je een nieuwe tandenborstel?’
‘Huh? Nee, hoezo?’
‘Wat heb je daar in je handen dan?’
Hij pakte zijn tandenborstel uit het bakje en deed er tandpasta op, toen ik hem de test liet zien. Van schrik liet hij zijn tandenborstel op de grond vallen en pakte de test van me aan.
‘Rosie.. Is dat..?’
‘Ja, het is geen tandenborstel.’
‘Is dat? Ben je…?’
‘Ja, ik denk het wel..’
Ik keek hem aan en zag dat zijn ogen een klein beetje vochtig werden, maar hij zag er nog steeds niet echt blij uit.
‘Zwanger? Maar hoe kan dat nou? Je kurk is er net uit.’
‘Noah! Noem dat ding niet zo! Het is een spiraal, geen kurk.’
Noah kreeg een enorme grijns op zijn gezicht en legde de test op het badkamermeubel. Zonder iets te zeggen legde hij zijn handen om mijn gezicht en kuste me.
‘Ben je blij?’
Hij sloeg zijn armen om mijn middel en knikte.
‘Ja, ontzettend blij.’
‘Weet je het zeker?’
‘Rosie, ik probeer je al drie jaar over te halen een baby te maken, dus ja, ik ben echt ontzettend blij!’
Alsof die test nog niet spannend genoeg was, gingen we daarna nog een hele spannende periode in. drie weken na die test was mijn diploma uitreiking en een week daarna onze bruiloft. De drie weken na de positieve test leefden we op een roze wolk. We hadden een afspraak voor de eerste echo op de dag voor de bruiloft en waren dolgelukkig met ons geheimpje. Maar toen ineens leek alles mis te gaan.
