Opgroeien met een moeder in de bijstand.

by Tamara

Ok eigenlijk klopt deze titel niet helemaal want toen ik echt nog heel klein was waren mijn ouders nog bij elkaar en toen zat ze niet in de bijstand. Pas toen mijn ouders uit elkaar gingen viel het inkomen van mijn vader weg en belandde mijn moeder in de bijstand. En ja, op dat moment schaamde ik me daar wel voor. Ik keek jaloers naar klasgenootjes die op dure vakanties gingen en dure merkkleding droegen. Kinderen die op school eten konden kopen terwijl ik zelf een broodtrommel meenam of gewoon niks als er niets in huis was. Anderen die altijd het nieuwste van het nieuwste hadden en opschepten over hun nieuwe mobieltjes en waarbij ouders ze kwamen ophalen in dure auto’s. Dat hun op schoolreisje een stapel geld meekregen voor eten en leuke dingen en ik in de winkeltjes stond te twijfelen of ik al die souvenirs wel kon betalen van mijn zakgeld. Maar achteraf kijk ik erop terug en vraag ik me af waarom ik me schaamde? We kwamen immers nooit wat tekort?

Maanden sparen voor een broek.

Toen ik een jaar of 13 was waren broeken van het merk GSUS helemaal in. Het waren spijkerbroeken met een doornenkrans op de pijp en op de broekzakken en alle populaire kinderen hadden er 1. Ik wilde zo ontzettend graag zo’n broek hebben, maar hij was toen volgens mij €120, wat natuurlijk onbetaalbaar was voor mijn moeder. Ook was het overigens achterlijk duur voor zo’n broek, want na een paar keer dragen werd de stof heel dun en scheurden ze uit. Ik woonde toen in het winkelcentrum en ging regelmatig even naar die winkel om nog 1 keer die broek te passen. Maanden lang zeurde ik om die broek en uiteindelijk, toen ik bijna 13 werd kreeg ik hem voor mijn verjaardag. Mijn moeder had maanden lang elke maand geld opzij gelegd voor die broek en ik was er dol en dol blij mee. Zelfs toen hij kapot was gesleten bij de dijen heb ik hem nog maanden bewaard.

‘Ik zit in de bijstand.’

Als ik met mijn moeder op straat liep en ik zag een straatverkoper op ons afkomen dan probeerde ik haar altijd een winkel in te trekken. Een enkele keer mislukte dat en keek ik beschaamd de andere kant op terwijl mijn moeder weer ten overstaan van iedereen die eromheen stond vertelde dat ze best een krant of iets dergelijks wilde hebben, maar geen abonnement afsloot want ze zat in de bijstand. Ze was helemaal geen type om haar handje op te houden, maar met zulke dingen maakte ze er toch wel dankbaar misbruik van. Ook op rommelmarkten gebruikte ze haar ‘Ik zit in de bijstand.’ verhaaltje regelmatig om de prijs te laten zakken en kwam dan vervolgens met allerlei dingen thuis die ze soms zelfs wel gratis had gekregen.

De schaamte voorbij.

Ik had toen nooit gedacht dat ik ooit een blog zou schrijven over het feit dat mijn moeder in de bijstand zat. Ik vond dat toen namelijk zoooooooo vreselijk. Voor mij stond de bijstand gelijk aan arme sloebers die niet wilden werken en doelloos thuis zaten sjekkies te pielen. Terwijl dat natuurlijk gewoon echt onzin was, want bijstand krijg je niet zomaar en de meeste mensen die die aanvulling krijgen willen echt wel gewoon werken. Dus nee, ik vind het achteraf heel dom dat ik me daarvoor schaamde, ik ben namelijk nooit wat tekort gekomen en als ik dan eens een keer iets extra’s kreeg was ik er dolblij mee! Ja er waren dagen dat mijn moeder geen geld had om eten te kopen en dan aten we maar weer eens brood als avondeten, maar ach, als dat het ergste is?

 

Hoe was dat bij jou thuis vroeger? Kreeg jij gewoon alles wat je wilde hebben of moesten je ouders ook wel eens sparen voor iets dat jij graag wilde hebben? Laat het me weten in de comments!

 

Misschien vind je dit ook leuk

36 comments

Lisan 3 februari 2020 - 21:31

Ik heb het heel goed gehad als kind. Ik reed pony en we gingen 2x per jaar op vakantie. Maar ik had het er laatst met mijn moeder over en wat bleek…..mijn ouders hebben het in de jaren 70 helemaal niet zo goed gehad. Mijn vader liep op schoenen waar de gaten in zaten en we gingen pas op vakantie toen ik 10 was. Maar in mijn beleving heb ik alles gehad. Pretparken, iedere dag zwemmen in het buitenbad in de zomer, een pony, feest en een kinderfeestje als we jarig waren. En ik mocht toch meedoen met alles op school. Ik heb het dus nooit gemerkt dat we het niet zo breed hadden. En mijn ouders hebben het ook nooit benoemd.
En nu ben ik zelf moeder. Een schuld bij de belasting door een financiële misser van mijn ex-man. Ik krijg geen alimentatie. Maar ik krijg het toch voor elkaar om mijn dochter alles te geven wat ze nodig heeft en graag wilt. We hebben een pony maar voor de stalling help ik zondag wel mee op stal zodat de eigenaar ook een dagje vrij is in de week. Pretparken, bios, dierentuinen. Er zijn altijd acties. Ik kan met 50 euro in de week makkelijk rond komen. En deze zomer gaan we dankzij groupon voor 200 euro in een stacaravan in Frankrijk op vakantie. Mijn dochter denkt net zoals als ik toen dat er geen vuiltje aan de lucht is terwijl het nog minimaal 5 jaar bikkelen wordt.

Reply
karin 3 februari 2018 - 14:02

Ik ben opgegroeid in een gezin dat ver boven modaal zat. Maar toch was ik niet gelukkig. Zo rijk dat mijn vader was als het op geld aankwam, zo arm was hij in liefde… Ik kreeg 2 kinderen met een man die een goede baan had en ik had een eigen winkel waar ik wel een inkomen uit kon halen, maar niet zoveel. Een beginnende zaak moet groeien… Dus toen mijn ex mij achterliet met 2 kinderen van nog geen 2 en 3, was het financieel ineens veel moeilijker. Ik ben uit de situatie gekomen (winkel verkocht, bij de bank gaan werken…) en had toch best een redelijk inkomen. Zeker geen bijstandsniveau dus. Maar toch was het voor mij ook vaak moeilijk. Je kan je kinderen financieel niet geven wat je zelf als kind gehad hebt en dat is lastig. Merkkleding kon af en toe wel, maar vooral aangevuld met H & M en dergelijke. Vakanties naar het buitenland zaten er amper in en toch zeker geen luxe vliegreizen. Je moet constant alles afwegen en inderdaad voor alle extra’s sparen. Ik heb zo enorm veel respect voor moeders in de bijstand! Als ik met mijn goed loon het al moeilijk heb, hoe ongelooflijk moeilijk moet het dan voor hen zijn om hun kinderen op te voeden? Petje af en een diepe buiging!

Reply
Maaike 3 februari 2018 - 11:41

Goed dat je dit schrijft! Ik werk met mensen uif de bijstand (help ze naar werk) en ik vind het zo rot dat er nog een beetje een taboe op rust. Het doet mij altijd beseffen dat ik mijn handjes mag dichtknijpen voor alles wat ik heb en kan. Ook vind ik het fantastisch om te zien hoe dankbaar de meeste mensen zijn als je ze naar werk helpt. Die dankbaarheid is zo puur, het is soms wat voor mij mist in de huidige maatschappij.

Reply
Penelope Broos 3 februari 2018 - 09:22

Mijn ouders gingen scheiden toen ik 11 was. Alle jaren ervoor hadden wij periodes van behoorlijke overdreven luxe welke zich geregeld afwisselde met letterlijk elk dubbeltje omdraaien. Mijn moeder moest steeds alle eindjes aan elkaar knopen met 3 opgroeiende dochters en een gokkende alcoholist als man. Mijn vader werkte wel, maar joeg net zo hard en meer geld de deur uit. Mijn moeder ging fulltime werken toen ik 7 was en zij verdiende best veel geld. Dus wij kregen een nieuwe keuken en nieuwe meubels ipv afgetrapte rommel. Nieuwe jas en schoenen. Echter hoe harder zij werkte hoe meer mijn vader dronk. Dus uiteindelijk waren wij erg opgelucht dat de ruzies en het vluchten voorbij was naar Blijf van mijn lijf huizen (slechtste optie voor moeders met kinderen!) Er onstond zelfs rust. Een hele korte periode van maanden zaten wij in de bijstand. Wat een ellende was dat zeg. Zelfs de kat moest weg van deze instanties dus mijn moeder was er klaar mee. Inmiddels een nieuw huis en mijn moeder had twee banen, op de veiling en maakte schoon in een restaurant en bij een arts thuis. Ze werkte hard en ik deed het huishouden en kookte als meisje van 12. Wij hadden momenten inderdaad alleen maar hagelslag op brood en geen kerstboom. Dat jaar heb ik samen met mijn oudere zus bij het tuincentrum gebedeld voor een betaalbare boom. We hadden maar iets van tien gulden en hebben een prachtige boom en wat versiering meegekregen. Ik zal dat nooit vergeten en hoe verbaasd mijn moeder was heel blij verrast! Wij hadden weinig en ben nog steeds vrij zuinig. Mijn zussen ook maar ik wil bijv.liever geen tweedehands kleding voor mijn dochter. Omdat ik het haatte vroeger dat je altijd de kleding van een ander aanhad ipv iets nieuws. Toch heeft ze inmiddels ook broejen aan van oudere vriendinnetjes en schuift haar kleding doir naar andere vriendinnetjes. Ik koop het liefst in uitverkoop en merkkleding moet spotgoedkoop zijn. Voor mezelf koop ik nog steeds weinig. Liever gaat dit in nieuwe spulletjes voor mijn dochters! ????

Reply
Tan Callie 3 februari 2018 - 09:01

Wat mooi omschreven ❤

Reply
Manouk 3 februari 2016 - 05:51

Mijn ouders hebben vroeger altijd goed verdiend. Daarnaast had ik ook geen broers en zussen. En dat maakte me niet verwend, maar m’n ouders hadden wel meer te besteden voor mij alleen. Ik kreeg dus ook heel veel, maar daarnaast heb ik ook altijd moeten werken. Ik was alsnog erg blij als ik iets kreeg dat ik graag wilde hebben. Rond mijn 18e ging de financiële situatie wat minder waardoor ik eigenlijk niks meer kreeg van mijn ouders, op de verjaardagen en kerst na. Vond dit maar meer dan normaal.

Reply
Nathalie 2 februari 2016 - 22:58

Bij ons thuis was het niet altijd makkelijk, toen we (mijn zusje en ik) klein waren was mijn vader arbeidsongeschikt door een ongeval, mijn moeder werkte s avonds en ondertussen maakte ze veel kleding en cadeautjes voor ons. Wij zijn niets te kort gekomen, maar dat ging niet altijd vanzelf. Toen beide ouders weer konden werken werd het wat makkelijker… Wij zijn erg “financieelbewust” opgevoed!

Reply
Liess 2 februari 2016 - 15:27

Mijn vader werkt al jaren, fulltime, mijn moeder heeft meestal ook gewerkt, parttime… en toch ging er hier altijd meer uit dan binnen kwam waardoor mijn ouders altijd heel zuinig hebben moeten leven.
Ik was nooit merkgericht, ook niet als andere op school dat wel hadden, maar ik weet nog heel goed dat als we een keer in de stad waren met zn alle dat als mijn ouders de wibra of zeeman in gingen ik letterlijk aan de andere kant van de straat ging staan en schaamde me dood!!!
Ook zakgeld kregen wij niet, als ik graag wat wilde kochten ze het wel (als het kon) en ging ik alleen naar t centrum op vrijdag avond met vreindinnen kreeg ik ook 5 gulden.

Schoolreisjes enzo kregen wij gewoon pakjes en 2 rolletjes snoep, en 5 gulden, want dat was het maximale wat mocht volgens mij.

Ik ben trouwens nogsteeds niet merk gericht en mijn dochter ook niet. Gelukkig valt het hele merken gebeuren tegenwoordig wel mee op school enzo, heb nog nooit gehoord dat Lotte daar commentaar over gehad heeft ofzo.
OHja, en de Zeeman en Wibra? Daar ga ik het allereerste heen als ik iets nodig heb!!

Reply
Mellanie 2 februari 2016 - 14:23

Wat een fijn artikel zeg! En ook heel herkenbaar!

Reply
Ester 2 februari 2016 - 14:20

Hier hebben mijn ouders een mooie bloeiende zaak (waar ik momenteel ook in werk) en we kwamen niks te kort, integendeel. Maar dure cadeau’s? grote sommen zakgeld? of een budget op op schoolreisjes op te souperen? Dat kreeg ik helemaal niet! Mijn ouders hebben me erg bewust laten omgaan met geld. Als tiener kreeg € 5 zakgeld in week. En zodra ik 15 jaar was, heb ik weekend- en vakantiewerk gedaan om extraatjes te kunnen betalen. Niet dat’k het erg vond, maar ik herinner me toch ook dat’k geregeld jaloers was op vriendjes die altijd mee waren met de nieuwste trends. Elk schooljaar een volledig nieuwe uitzet (boekentas, pennenzak, mappen, …). Nu weet ik wel beter :). Verwend, dat zijn ze 😉

Reply
Elisabeth 2 februari 2016 - 13:50

Ik kan me voorstellen dat je dat niet fijn vond, als kind. Het heeft vast veel indruk op je gemaakt. Ik kan me zelfs voorstellen dat je er door gevormd bent, en, misschien, zelfs een beter persoon door geworden bent. Mooi dat je je gevoelens op deze manier durft te uiten.

Reply
Vlijtig Liesje 2 februari 2016 - 13:49

Mijn ouders hadden het financieel comfortabel, maar we kregen beslist niet alles wat we wilden.

Reply
Michelle 2 februari 2016 - 11:14

Wat knap dat je hier zo open over schrijft! Ik denk dat jouw reactie als kind niet meer dan logisch was. Ik kom juist uit een compleet tegenovergestelde situatie. Er waren jaren bij dat we minimaal 7 keer in het vliegtuig stapten voor uitjes, stedentripjes of vakanties. Toch heb ik áltijd moeten werken, en daar ben ik alleen maar heel erg blij mee. Vanaf mijn 13e heb ik continu baantjes gehad; mijn ouders waren altijd heel erg van het ‘van niets komt niets’. Het geld wat ik verdiende ging rechtstreeks naar de spaarrekening, ik heb er nooit gekke dingen van gedaan. Daar heb ik nu nog plezier van.

Reply
SaSiBeau 2 februari 2016 - 11:08

Hier hebben we nooit van de bijstand moeten leven. Mijn moeder was huismoeder en mijn vader verdiende goed. We hadden allemaal een hobby (muziekspelen, ik had liever dat ze ons naar de chiro of scouts of zo hadden gestuurd) en op reis was altijd met de caravan in het binnenland…tot dat die versleten was en toen gingen we gewoon niet meer weg. Ja ik vond het echt niet leuk maar we hadden genoeg. Breed genoeg om alles te doen in het dagelijkse leven maar meer niet. Want ik zag ook dat vrienden dure dingen kregen en zakgeld en zo. Ik vroeg of ik dat ook zou mogen omdat zij mij trakteerden altijd en ik dat nooit terug kon doen. Na een jaar aandringen hebben ze mij dan iets gegeven…2,5 euro per week…niet veel maar genoeg volgens hun. Uitgaan mocht ik niet en kledij kocht mijn moeder altijd. Daar had ik niet veel in te zeggen. Wat ben ik blij dat ik op mijn 21 samen ben gaan wonen en mezelf eindelijk heb kunnen ontplooien. Ja we waren niet zo lang samen, hadden een kind, een hypotheek,… maar we konden ons redden en ik leerde al vallend en rechtstaan hoe het is om zelfstandig te zijn. Ik heb daar nog steeds veel problemen mee maar weet je mijn zoons zullen later nooit kunnen zeggen dat ze niet alles kregen wat hun hartje wilt. We hebben geld om rond te komen, soms iets extra’s maar moeten op letten dat het niet te veel is. Voor de rest kunnen we hen alle liefde van de wereld geven zonder problemen en dat is hetgene wat het belangrijste is…de liefde en aandacht die je aan een kind geeft
die warmte heb ik vroeger vaak moeten missen maar dat uit zich er nu in dat ik dat super belangrijk vind voor mijn kinderen. Raar hoe een opvoeding jou zo kan vormen

Reply
cassandra 2 februari 2016 - 10:52

Wij hebben ook in de bijstand geleefd en ik schaamde mij hier ook ontzettend voor. Ik was altijd ontzettend jaloers op andere kinderen die alles kregen, het stak dat zij wel alles kond krijgen en wij altijd maar moesten sparen of ik kreeg een Nee als antwoord. Ik weet nog goed dat ik paar adidas sneakers had gekregen waar mijn moeder toen hard voor gespaard had en de kinderen op school zeiden dat ze nep waren omdat het ijzeren stukje niet bij de veters zat. _-_

Reply
Mathiske's mama blog 2 februari 2016 - 10:34

Mijn ouders moesten ook echt sparen voor vanalles en nog wat. Ik heb vrij vroeg al een krantenwijk en daarna een baantje gehad om zelf mn eigen dingen te kunnen kopen. Ik denk dat je daar best een hoop van leert en wijzer van word.

Reply
Daniëlle 2 februari 2016 - 10:19

Het bedrijf waar mijn vader voor werkte raakte failliet toen ik 11 was. Hij zat toen plotseling thuis, terwijl hij een gezin met 5 kinderen moest onderhouden. Mijn moeder is toen parttime werk gaan doen, heel pittig, ook ‘s nachts. We hadden weinig geld en soms ging er weer wat de deur uit. Zo verkochten ze hun piano waar mijn moeder veel waarde aan hechtte, en ook de auto ging weg. Ik schaamde me er eigenlijk nooit voor, dat kwam niet in me op. Ik vond het vooral heel moeilijk voor mijn ouders.

Reply
Lonneke 2 februari 2016 - 10:07

Ik weet nog wel dat ik graag zakgeld wilde hebben maar dat mijn moeder toen zei dat ik het maar moest vragen en het dan zou krijgen. niet alles natuurlijk maar er was dus wel genoeg geld. Nu is dat gek genoeg wel anders maar dat is niet erg.. 🙂

Reply
Frederique 2 februari 2016 - 09:59

Mooi om te lezen vanuit het standpunt van een kind. Het kan erg zwaar zijn voor kinderen maar ik vind het mooi om te zien dat je als volwassene wel inziet dat het schamen nergens voor nodig was 🙂 Bedankt voor het delen!

Reply
Lotte 2 februari 2016 - 09:53

Qua financiële middelen zat het bij mij thuis altijd wel goed. Mijn vader heeft een goedlopend eigen bedrijf dus geld was er nooit tekort. Desondanks moest ik wel voor alles zelf sparen en dure merkkleding vond mijn vader onzin. Een gstar broek? Prima, maar die kocht ik zelf maar. Ik moest altijd werken voor mijn geld en werkte dan ook vanaf mijn 15e in een restaurant als afwasser. Ik heb altijd geleerd dat je niet alles zomaar krijgt, en altijd gewerkt voor dingen als een nieuwe telefoon, dure kleding of uitgaan.

Reply
Marielle 2 februari 2016 - 09:08

Mooi geschreven! Hier geen ouders in de bijstand.. maar een klein boeren bedrijf en zes broers en zussen.. dat maakte ook dat er weinig geld was voor leuke dingen.. als kind vond ik echt wel dat ik dingen (duur speelgoed, dure kleding en hypes) te kort kwam.. maar als ik er nu op terugkijk? Valt t echt wel mee!?

Reply
Charlotte 2 februari 2016 - 08:33

Mijn ouders waren ook gescheiden en mijn moeder had her ook hard te halen in haar eentje. Als wij op school zaten dan ging zij poetsen bij anderen om zo wat bij te verdienen. Super knap! Mijn oom en tante betaalden onze sportclubs dus daar hebben we super veel geluk mee gehad. Ik heb er dus als kind nooit iets van gemerkt en dat vind ik echt heel erg knap van mijn moeder

Reply
saskia 2 februari 2016 - 08:21

Jeetje. Wat goed dat je erover schrijft en onwijs lief van je moeder die broek. Ik ken het zelf niet, wat dat betreft ben ik ook best een beetje verwend denk ik soms. Wel was mijn moeder heel streng met zelf sparen voor dingen die ik heel graag wilde.

Reply
Nicole 2 februari 2016 - 08:05

Ik heb het geluk gehad dat ik ben opgegroeid in een gezin met ruim voldoende financiële middelen. Dat soort gevoel heb ik gelukkig nooit gehad. Maar mijn vader is heel arm opgegroeid, dus die was (en is!!) heel streng op geld. Dus het was niet zo dat alles maar rondgestrooid werd ofzo. Ik moest echt sparen.

Reply
Angelique 2 februari 2016 - 08:01

Ik snap je reactie heel goed. Mijn ouders zaten niet in de bijstand maar waren gewoon gierig en dachten meer aan hun zelf dan aan ons ach je leert ervan.

Ik heb zelf ook in de bijstand gezeten en dat is echt onwijs moeilijk om rond van te komen. Je schaamt je als moeder zijnde harder dan de kinderen denk ik. Ik heb mezelf destijds ook een waardeloze moeder gevoeld omdat ik mijn zoontje niet alles kon geven wat ik voor hem wenste.

Reply
Roos 2 februari 2016 - 07:57

Mijn moeder heeft de eerste zes jaar van mijn leven in de bijstand gezeten en tot een jaar of tien waren we best arm. Maar ik heb er nooit last van gehad. Ik was wel een stuk jonger dan jij maar ik weet nog Hoe creatief ze was. Het enige wat ik er achteraf aan kon merken is het eten. Vaak aardappels, erwten uit pot en vissticks. Valt onder het grootste armoede voedsel wat er is voor mij. Maar ach weet je, als dat nou het allerergste was dan viel het allemaal wel mee 🙂 ik vind het knap hoe onze moeders het gered hebben

Reply
demallemolenmoeder 2 februari 2016 - 07:45

Ik vind jouw reactie als kind meer dan logisch. Nu begrijpen we niet altijd meer waarom maar dat heeft denk ik te maken met het feit dat we nu volwassen zijn en het kunnen begrijpen.

Heel mooi artikel. Door de crisis zullen veel mensen zich herkennen. Moeders en vaders die voelen dat ze te kort schieten maar wat jij zegt is zo waar..

Reply
Joyce 2 februari 2016 - 07:28

Mijn ouders zaten niet in de bijstand, maar mijn moeder is wel afgekeurd wegens ziekte. We hadden het nooit breed. Luxe vakanties waren aan ons niet besteed. Net als merkkleding en veel en lekker eten.
Of ik daar wel eens van baalde? Soms wel, maar ik werd al heel jong geconfronteerd met hele zieke ouders, waardoor ik het veel belangrijker vond dat ze er waren. Mede daardoor ben ik na mijn vmbo gehaald te hebben gaan werken, om zo bij te dragen aan alles wat nodig was en zelf mijn stapavonden en kleding te betalen. En ook dat is inmiddels allemaal goedgekomen 🙂

Reply
Kim 2 februari 2016 - 07:17

Ik kreeg absoluut niet alles wat ik wilde hebben. Mijn ouders werkten allebei, maar konden dat ook niet zo maar betalen. Toen ik oud genoeg was, vonden ze ook dat ik dan maar een baantje moest zoeken, als ik wat extra geld wilde hebben. Als ik nu terugkijk ben ik er blij om, want ik heb geleerd om op een verantwoorde manier met geld om te gaan.

Reply
Wilmaaa 2 februari 2016 - 07:14

Knap dat je het zegt hoor! Ik vind het ook heel lief van je moeder dat ze dan zo spaarde voor die broek. Ik zou me vroeger ook wel hebben geschaamd denk ik. Mijn moeder probeerde ook vaak van de prijs af te praten. Nu ben je ouder dus denk je er anders over.

Reply
Kelly 2 februari 2016 - 07:08

Mijn ouders moesten soms ook wel eens sparen om ons iets te kunnen geven. Maar als ik er achteraf op terug kijk had ik eigenlijk ook niks te klagen. Als je kind bent ervaar je al snel dat je iets te kort komt omdat je niet dezelfde grote cadeaus krijgt als de rest en ik denk dat dat gevoel versterkt word omdat kinderen zo onwijs eerlijk en flapuit zijn en gewoon zeggen:’Oh heb jij niet eens dit of dit?’.

Reply
Alicia - Adventurousmom.me 2 februari 2016 - 06:49

Heel begrijpelijk, je wilt als kind niets liever dan normaal zijn, zoals alle anderen. Mijn moeder was alleenstaand. Ze heeft wel altijd een goede baan gehad, maar ik wilde heel graag normaal zijn qua ‘papa, mama, ik en zusje’. Mijn papa was er wel en ondersteunde mij ook financieel. Maar toch waren we altijd anders in het opzicht dat we dus geen gewoon gezin waren.

Reply
Priscilla 2 februari 2016 - 06:46

Mijn vader werkte fulltime en mijn moeder parttime, geen bijstand dus bij ons maar ook zeker geen vetpot want ze hadden geen goede baan op kantoor ofzo. Ik schaam me nu echt omdat ik altijd Levi’s, Nike Air Max en dat soort dingen wilde en het nog kreeg ook. Echt belachelijk die prijzen, vind ik nu! Stond mijn ma gewoon twee weken schoon te maken voor een nieuwe broek voor mij. Daar dacht ik toen echt niet over na. Ik moet er niet aan denken dat mijn eigen kinderen daarom gaan vragen.
Overigens zeg ik zelf wel vaak “ik heb geen geld” tegen straatverkopers. Ben je er tenminste vanaf.

Reply
Josan 2 februari 2016 - 06:26

Ik kreeg ook niet alles hoor! Als ik iets duurs wilde moest ik het gewoon zelf van mijn krantenwijk betalen 🙂 Maar toen ik zelf scheidde, besefte ik wel dat partime werken een luxe was die ik me niet kon permitteren. Dus ik werkte vele uren juist om uit de bijstand te blijven.

Reply
simpel, met een snufje liefde 2 februari 2016 - 06:22

Ik kan me goed voorstellen dat je dat vreselijk vond. Ik heb dat gelukkig niet meegemaakt. Mijn ouders hadden het niet breed en het was niet luxe, maar ik kreeg gewoon 2 keer per jaar mijn nieuwe kleren en er was altijd wel een leuk kadootje. Ik vond alleen sinterklaas minder leuk toen ik groter was. Een vriendinnetje kreeg de mooiste spullen en ik niet. Maar ik kon me daar goed overheen zetten.

Reply
Channa 2 februari 2016 - 06:10

Ik kan het gevoel helemaal begrijpen, helemaal als kindzijnde. Dan zit je toch een beetje in een wereld waarbij vriendjes en vriendinnetjes elkaar met alles proberen te overtreffen, heel irritant. Hier zat mijn moeder niet in de bijstand maar ook ik moest gewoon overal voor sparen. Deed ook zelden mee aan de diverse hypes, vonden mijn ouders de grootste onzin en dat was soms best een beetje balen!

Reply

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.