Jonas is nu 2,5 jaar en om mij heen zie ik kinderen van zijn leeftijd of zelfs jonger overstappen naar een peuterbed. Maar Jonas slaapt nog in zijn ledikant. En ik vind dat eigenlijk nog wel prima.
Samen slapen.
De eerst maanden van zijn leven sliep Jonas bij ons op de kamer. Ik had een co-sleeper aangeschat (eigenlijk was het een wieg die we hebben omgebouwd tot co-sleeper). Dat was toen ideaal met de nachtvoedingen en omdat ik zo zwak was van mijn keizersnede en operaties was het fijn dat ik me alleen maar hoefde om te draaien en hem kon troosten als het nodig was. Maar meneer maakte teveel geluidjes in zijn slaap en hebben hem op een gegeven moment in zijn eigen kamer gelegd. Daar stond een ledikant te wachten op hem. En sliepen we allemaal wat beter. Maar van die ledikant kan ik dus geen afscheid nemen…
Hij klimt niet uit bed.
Zoals in één van mijn vorige blogs heb ik al eens verteld dat Jonas een goede slaper is. Gelukkig is dat nog steeds zo. Daarom twijfel ik ook zo of we een peuterbed moeten aanschaffen voor hem. Ik merk aan hem dat hij nog de “geborgenheid” van zijn ledikant fijn vind. Hij blijft altijd liggen tot één van ons hem uit bed komt halen. En het grootste voordeel; hij klimt niet uit bed. Je hebt kinderen die dat wel doen, maar Jonas is dus niet zo’n jongetje (zooo blij mee!).
Daarom twijfel ik ook zo. Want waar doe je goed aan? Ik merk niet aan hem dat hij er aan toe is. Soms vraag ik het hem weleens, of hij een groter bed wil. Waarop hij stellig antwoord “nee ik wil kleine bed!”. En waarom ook niet, want hij slaapt nog goed in zijn bed. Tussen de middag slaapt hij ook nog steeds en ik ben zo bang dat hij dan ineens gaat weigeren. Dat ik ineens van mijn minstens 2 uur aan me-time kwijt bent. Want laten we wel gewoon eerlijk wezen 😉 als moeder zijnde heb je ook af en toe wat tijd nodig om bij te komen. Of dat de avonden ineens uuuuren duren omdat hij niet blijft liggen. Hoeft natuurlijk niet te gebeuren, maar daardoor merk ik dat een peuterbed nog niet iets is waar we al mee bezig zijn.
Samen een bed uitkiezen.
Aan de andere kant denk ik weleens, begrijpt hij überhaupt mijn vraag wel naar een groter bed? Denkt hij ineens dat hij in een tweepersoonsbed moet slapen. Helemaal alleen. Of moeten we gewoon samen met hem naar Ikea of een andere winkel en hem zelf een bedje laten uitkiezen? Deze dan samen met zijn ledikant in zijn kamer zetten, en dat hij dan mag kiezen?
Eigenlijk wil ik dan zijn hele kamer dan veranderen. Andere kleur op de muur, en misschien wel een ander behang. Zoveel keuzes jongens.
Ik merk dat ik er nog niet helemaal aan uit ben. Voorlopig maar gewoon in zijn ledikant. Zodat ik nog even aan het idee kan wennen dat mijn kleine baby ineens een peuter is!
Op welke leeftijd kreeg jouw kind een peuterbed?
Liefs, Nophar
8 comments
Groot gelijk lekker in een ledikant laten slapen, hier de oudste met 2 jaar en 10 maand in een groot bed laten slapen en de jongste met ruim 3 jaar, middagslaapje was toen gebeurd bij de jongste, hoewel hij het vaak nog wel nodig was. Geef het de tijd nog maar even, en dan is het inderdaad wel leuk om gelijk z’n kamer te veranderen in een mooie jongenskamer.
Ooh mijn dochter lag toen ook nog lekker in haar ledikantje te knorren. Iets voor de leeftijd van 3 jaar ben ik haar in de Ikea een mooi meegroeibedje gaan kopen. Ze vroeg er zelf niet naar hoor maar mijn gevoel zei me dat ze eraan toe was. Mijn dochter is ook erg groot en ik merkte dat het tijdens de warme zomermaanden veel te benauwd werd in haar ledikant. Ze was super fier op haar grote-meisjes-bed. Ze was voorheen ook een geweldige slaper en ik heb haar gelukkig nooit één keertje moeten terug leggen. Inmiddels wordt ze 4☺️
Toen onze zoon twee jaar en een beetje was hebben we hem een nieuwe kamer incl bed gegeven. Ledikant bij op de kamer gezet. Ik vond hem nog jong dus had zelf mijn hoofd dat hij nog wel even in het ledikant wilde liggen en vast kon wennen aan het uitzicht van het grote bed. Ook nog niet echt eerder met hem over gehad. Eerste avond riep hij na 5 min dat hij wel in het grote bed wilde. 🙂 vanaf die avond de switch. Hij probeerde nooit uit zijn ledikant te komen en komt nu ook niet uit zichzelf uit bed. 🤗
Onze dochter was bijna 3 (2jaar 10 mnd) toen ze een peuter bedje kreeg. Ledikant vond ze prima (waar ze vanaf begin af aan al in lag), maar klom er op gegeven moment uit helaas… (ja echt auw en een dikke bult op haar hoofd)… we hebben via marktplaats een bedje gehaald, en samen naar de ikea gegaan en beddengoed uitgezocht. En thuis samen met bedje in elkaar gezet (ze wou graag de schroeven aangeven) en bedje opgemaakt met haar zelf uitgekozen beddengoed. En zo ging het eigenlijk best goed! Gewoon samen doen en uitleggen, vond ze wel fijn en nu nog steeds 🙂
Onze dochter was ruim drie toen ze naar een groot bed “verhuisde”. Lekker laten liggen in zijn ledikant als hij prima slaapt! Je kunt het onderwerp eens aansnijden als het zo uitkomt, maar laat je niet opjagen door wat je om je heen ziet en hoort!
Hier dochter 2,5 nog steeds in ledikant en daar blijft ze ook nog wel een jaartje net zoals de andere twee kinderen deden. Een groot bed staat wel leuk maar als ze er steeds zelf uitkomen is dat voor ons minder en dat willen we niet. Als ze wat ouder zijn begrijpen ze dat ook beter. En het past nog makkelijk, mijn dochter is ook nog aan de lange kant.
Hier bij de jongste van 2.5 ook nog een ledikant. Het wordt ook wel wat krap op haar kamer voor een ander bed 😅 de andere 2 sliepen ook zo lang in een ledikant, of zelfs nog langer.
Ik zou zelf gewoon een ledikant houden zolang hij nog goed slaapt. Bij mijn oudste hebben wij een eenpersoonsbed gekocht toen hij twee jaar was, maar hij sliep er pas in toen hij een jaar of 3 was. Hij wisselde een beetje af. Mijn dochter daarentegen die klom toen ze een jaar of 1 was al uit haar ledikant. Ze sliep bij haar grote broer op de kamer en uiteindelijk lag zij dus in het eenpersoonsbed en mijn oudste in het ledikant haha! Mijn jongste zoon wordt eind augustus 2 en slaapt nu zo’n 2 maanden in een eenpersoonsbed. Wilde hij graag. Hij deed daarvoor al geen dutjes meer overdag. Dus dat was een wat makkelijkere keuze.