Nophar | Mijn blogs worden écht gelezen!

Het blijft zo vreemd, dat er mensen écht mijn blogs lezen. En ik wordt er zelfs op aangesproken. Hoe en wat, dat vertel ik je in deze blog!

Hoe ben ik  begonnen met bloggen.
Een kleine introductie is misschien wel leuk, want hoe ben ik eigenlijk gaan bloggen voor TheMommyDiaries?
Ik moest het even opzoeken, maar 18 november 2016 (!!) kwam mijn eerste blog online. Tamara zocht via instagram wat vrouwen die zwanger waren, die daar over konden bloggen. Ik trok m’n stoute schoenen aan en mailde met de vraag of het ook niet interessant was om iemand te volgen die nog niet zwanger is, en bij wie het niet zo makkelijk lukte.

Blijkbaar had ik wat indruk gemaakt op Tamara, want ik mocht bloggen! Over onze reis naar zwanger worden. Ik deelden ook over onze wens, de weg naar de zwangerschap en onze miskraam. Het voelde heel natuurlijk en fijn om ook deze dingen te delen met andere vrouwen, omdat ik merkte dat ik echt niet alleen hier in was.

Niet alles komt online.
Ik ging steeds meer persoonlijke dingen delen, en ondanks dat veel mensen nu denken “zou je dat allemaal wel doen?”. Voelde het nooit als iets wat niet online kon. Er is ook een hele hoop wat niet online komt. Wat niemand hoeft te weten, of wat ik wel deel met vriendinnen maar niet met jullie. De meeste blogs laat ik eerst lezen aan Leandro, wat hij ervan vind. Of er dingen in staan die niet kloppen, of de zinnen een beetje vloeiend lopen. Daarna checkt Tamara het ook nog even, en dan komt het online.

En dan staat het dus online. En moet je afwachten wie het gaat lezen. Of het überhaupt gelezen wordt. Soms vergeet ik dus weleens dat er iets online komen is die dag, en dan krijg ik berichtjes en reacties dat ze de blog zo mooi vonden. Zelfs in real life. Dat blijft zo raar. Altijd wel door mensen die ik ken hoor. Maar het blijft altijd een beetje ongemakkelijk.

Aangesproken in de supermarkt.
Zo werd ik toen net een van de eerste blogs online stond aangesproken in de supermarkt door een meisje die ik via via kende. Ze vond het mooi geschreven en wensten me veel succes met zwanger worden. Sta je dan (stiekem al zwanger) complimenten te krijgen over iets wat je online gedeeld hebt. De keer daarop een moeder van een basisschool vriendinnetje van me. En laatst ook nog, op mijn stage school. Door mijn collega die mijn laatste blog hadden gelezen. Over dat ik niet de kanker ben, dat ze het erg mooi vond geschreven. Of mijn stage begeleider, die mijn blog las over mijn top drie. Waar ik ook mijn favoriete vibrator deelden. Nou kon ik er wel om lachen en zij gelukkig ook. Op dat moment besef ik me maar al te goed dat er meer mensen mijn blog lezen dan ik denk.

En ik maar denken dat alleen Leandro, mijn moeder en misschien mijn vader mijn blogs lezen….

Hoe goed wordt het bekeken dan.
Sommige blogs worden natuurlijk beter bekeken dan de andere, wat logisch is. Er is een blog die bijna 10.000 keer bekeken is. Ook omdat tie gedeeld is door een andere grote blogger. En er zijn blogs die 400 keer bekeken zijn. Of maar 56 keer. Al zijn dat vooral de eerste blogs.

Al met al, blijft het gewoon gek dat mensen dus écht mijn blogs lezen. Maar ook super leuk natuurlijk. Dat ik mijn ei, mijn verhaal en alles wat ik in mijn hoofd heb kan en vooral mag delen met jullie!

Ik ga vooral zo door. Ben het bloggen nog niet beu.

Liefs, Nophar