Hoe quarantaine onze relatie verbeterde.
We zitten allemaal in quarantaine, en de meeste van ons werken thuis en ook zijn de kinderen thuis. Voor de vele van ons is dat lastig. Iedereen in huis. Maar dat geldt niet voor mezelf. Zoals jullie weten hebben Leandro en ik afgelopen jaar elkaar weinig gezien vanwege zijn werk. Hierdoor was hij alleen het weekend thuis.
Sinds begin maart werkt Leandro weer in de buurt waardoor hij iedere avond thuis komt. Heel erg fijn, en wennen op het begin. Na twee weken kwam de lockdown. En was hij ineens thuis voor het grootste gedeelte van de week.
Een lastige periode.
We hebben een lastige periode gehad. Onze relatie liep niet lekker. Ik heb vaak gedacht en gezegd dat het beter zou zijn om uit elkaar te gaan. Elkaar alleen in het weekend zien en in dat weekend ook nog van alles willen en moeten maakte het dat onze relatie niet zo sterk meer was. We maakte veel ruzie en ik was vaak blij als hij op zondagavond of maandagochtend weer weg ging om de hele week te werken.
Ik vond het tegen het einde vervelend worden dat hij alleen in het weekend thuis kwam. Ik had het gevoel dat we alles uit dat weekend moesten halen. Hierdoor kwam er teveel druk op te staan. We wilde tijd door brengen als gezin, hij wilde tijd voor zichzelf, ik wilde tijd voor mezelf, en hij wilde ook nog tijd met Jonas alleen. Daarna kwam pas tijd voor elkaar.
We hebben goede gesprekken gehad en ingezien dat we dat wat we hebben niet zomaar kunnen weggooien, zeker niet omdat er ook nog een kind in het spel is. Al geloof ik wel dat in sommige gevallen het beter is om uit elkaar te gaan dan “voor het kind” samen te blijven.
Hiervoor hebben we ook hulp gezocht. Daar kan ik heel eerlijk over zijn. Het heeft ons weer doen communiceren en laten nadenken over wat wij hebben.
We hoeven niks, want er is niks.
Toen was daar ineens corona. En een lockdown. En zaten we na een jaar ineens weer samen op de bank. Iedere dag. En iedere avond. Er kwam een soort rust over me heen. Het gevoel dat hij de tijd met Jonas kon inhalen. Dat we eindelijk de zorg weer samen konden doen. Dat we niks moeten. We kunnen ook niks. We hoeven niet alles uit ons weekend te halen. Want we zien elkaar toch wel.
Dat voelt zo goed. Ik merk dat we er allemaal aan toe waren. Tijd als gezin met elkaar.
We slapen uit, we ontbijten als gezin, gaan samen fietsen of naar de speeltuin. Ik krijg mijn me-time door boodschappen te doen, of een wandeling te maken in mijn eentje. Als Jonas op bed ligt sporten we samen in de tuin of kijken we Netflix. Het is precies de juiste verhouding in tijd met elkaar, als gezin en alleen.
Als ik eerlijk ben komt dat natuurlijk niet alleen door de quarantaine dat het nu beter gaat met ons, al heeft het er zeker een aandeel in gehad. We praten weer met elkaar, hebben veel plezier met elkaar en ja, we maken zeker nog wel ruzie met elkaar. Maar alleen omdat hij vindt dat ik de vaatwasser niet op de juiste manier inruim…
Hoe gaat het bij jou thuis? Staat jullie relatie onder druk? Of komen jullie ook dichter tot elkaar?
Liefs, Nophar
Volg mij op Instagram @nophar_
