Volgend jaar is het zover, dan wordt mijn zoon 4. De leeftijd dat kinderen beginnen op de bassischool. En je dan moet je dus een schoolkeuze maken. En dat was niet zo gemakkelijk als ik dacht dat het zou zijn….
Wij wonen in een in een dorp (met stadsallure). In een fijne wijk, dichtbij het centrum. En we hebben in het dorp zo’n 12 (!) basisscholen. Waarvan er als ik het goed zeg, 5 bij ons op loopafstand zijn. Genoeg keuze dus. Maar waar begin je? En wat maakt de doorslag voor de keuze voor een school?
Sommige scholen gingen meteen van mijn lijstje af.
Om te beginnen bekeek ik welke scholen er bij ons in de buurt waren, op loopafstand. Want ik vind het wel belangrijk dat Jonas er straks zelf naar toe kan fietsen/lopen. En dat als hij vriendjes maakt op school, deze ook in de buurt wonen. Voor ons een belangrijke keuze. Dus van die 12 scholen, bleven er nog vijf over. Van alle vijf de scholen heb ik hun website opgezocht en gekeken waar hun missie en visie voor staat.
Sommige scholen gingen meteen van mijn lijstje af. Die pasten gewoonweg niet bij ons. En bij twee wilden we graag gaan kijken. Twee heel verschillende scholen.
De twee scholen die overbleven waren een Dalton school en een reguliere school. Waar mijn (of eigenlijk onze) keuze ging voor de Dalton school. De enige op het dorp. De rest van de scholen zijn allemaal regulier onderwijs. Waar dan ook nog onderscheidt is in Protestante en Katholieke. Maar dat terzijde.
Op scholen bezoek.
Ondanks de maatregelen, mochten wij beide scholen bezoeken. We gingen als eerste bij onze nummer één school. De Dalton school. Een kleine school. In een nieuw gebouw, waar mijn oude basisschool gestaan heeft. Nostalgie! We mochten op vrijdag ná schooltijd komen kijken. We hadden een goed en vooral leuk gesprek met de directrice en een rondleiding. Het Dalton onderwijs is wel iets wat bij ons past. Helaas viel de rondleiding een beetje tegen. Ik had een soort beeld van een Dalton school en zeker omdat het een nieuw gebouw is… Maar het voelde een beetje als een lange ziekenhuisgang. En weinig werkjes te zien (wellicht had het ook te maken met meivakantie die begon). Maar toch, hét YES gevoel had ik niet. Mijn vriend wel. Die was meteen enthousiast. Ook Jonas leek op zijn plek, die namen we namelijk mee.
De tweede school was een grootte school. Zo’n ruim 600 leerlingen en ik ken de school. Want mijn moeder werkt daar. Ook hier kregen wij een rondleiding, deze keer onder schooltijd. Einde dag. Ook deze keer weer een rondleiding, en werd ik heel blij van de kleuterklassen. Ondanks de grootte van het gebouw voelde het goed aan. Er hingen werkjes, ze maakte goed gebruik van de ruimte en de kinderen waren rustig aan het werk/spelen. Maar toen het gesprek. Ik weet niet wat het was, maar het voelde te statisch. Te prestatie gericht. Iets wat wij beide niet perse willen voor Jonas.
De juiste keuze maken.
Na het gesprek liepen we met zijn drieën naar buiten. En keken Leandro en en ik elkaar aan, en schudden we samen nee. Deze school gaat ‘m niet worden. Ondanks dat ik op het begin van de rondleiding echt blij werd, voelde ik het soort onderwijs niet bij ons passen.
Maar nu? Want ik heb bij beide scholen niet het echte YES gevoel gehad, waarvan ik wel dacht dat ik dat zouden krijgen. En vind de keuze maken erg lastig. De andere scholen in de wijk bekijken is ook geen optie, want dat past sowieso niet bij ons. En dan denk ik dat het type onderwijs belangrijker vind dan hoe de school eruit ziet van binnen.
Wat vond jij belangrijk tijdens de schoolkeuze?
1 comment
Moeilijk he!
Toen wij scholen gingen bekijken, kregen we ook rondleidingen en gesprekken. Wij zijn mensen die ons hart volgen, echt ‘gevoelsmensen’,. En bij 1 van de scholen voelden wij allemaal meteen een ‘klik’. Dat is hem dan ook geworden, en dat heeft tijd goed gevoeld. Er zal op elke school wel wat zijn…. Voor- en nadelen. Maar het is en blijft heel moeilijk!
Succes jongens!