Op instagram wilde ik voor 1 december 1100 volgers halen. Leek me leuk staan. Lieve Tamara deed een shout out naar mij, en dat ik bij het behalen van de volgers weer eens een blog moest schrijven. Dat doel was binnen 1 dag bereikt! Bedankt nieuwe volgers, en mocht je mij nog niet volgen op instagram. Zeker even doen: nophar_ Daar ben ik actief op instastories en natuurlijk met leuke foto’s met mijn verhaal.
Ik vroeg jullie wat jullie graag zouden willen lezen, en het meest gegeven antwoord was SEKS! Geen idee hoe jullie erbij komen dat juist ik daar over zou schrijven. Haha! Ach, wie weet komt er ooit een blog online. Wordt vast een hele korte.
Jullie wilde ook graag weten hoe het nu gaat, en hoe het leven is als je vriend weinig thuis is. Dus bij deze een mini update!
Voor de mensen die mij niet kennen, 3 jaar geleden blogde ik voor Tamara over het proberen zwanger worden, wat voor ons niet makkelijk ging. Maar het lukte, en ondertussen hebben wij een gezonde zoon van bijna twee!
In de zwangerschap had ik veel last van bloedingen, waarbij ik met 34 weken te horen kreeg dat ik kwaadaardige baarmoederhalskanker had.
Het was een zware periode, met een operatie en preventieve bestraling en chemotherapie. Zeker in combinatie met een kindje van nog geen half jaar oud!
Gelukkig gaat het nu veel beter. Alle controles zijn goed. Ik krijg steeds een beetje meer energie terug. Wat super fijn is, zeker omdat ik de zorg voor Jonas doordeweeks alleen moet doen. (Vertel ik je zo meer over.) Helaas heb ik nog wel last van vermoeidheid. En last van mijn lijf als ik teveel doe. Het verdelen wat ik doe per dag gaat steeds beter, maar merk dat ik soms toch nog teveel doe. Ook merk ik dat nu het kouder wordt ik steeds meer last krijg van mijn littekens. En daardoor ervaar ik ook wel pijn. Zolang ik dus niet teveel doe, en ’s middags even languit op de bank kan liggen om te ontspannen gaat het goed.
Mijn hoofd daarin tegen… die heeft nog een hele hoop te verwerken. En hoe langer het geleden is hoe meer moeite ik ermee heb. Iedere dag komt het even voor dat ik denk “dit had allemaal zo anders moeten zijn”. Ik zal hier ook nog wel eens een blog over wijden. Omdat ik merk dat mensen vaak denken dat omdat je nu weer beter bent, je je leven gewoon weer oppakt. Maar ik merk toch, en hoor vaak van andere lotgenoten dat dat gewoon niet zo is. Alles is veranderd. Maar dat is iets voor een volgende keer.
In mijn vorige blog vertelde ik het al, maar Leandro is doordeweeks nog steeds van huis. Afgelopen jaar deed hij een opleiding om sergeant te worden. Deze heeft hij behaald! En nu is hij bezig met zich te specialiseren. Hiervoor zit hij in Amersfoort. Wat vanaf ons uit niet echt te rijden is iedere dag. Vandaar dat hij maandag ochtend vertrekt en daar slaapt. Op vrijdag zijn wij weer compleet. En ondernemen we (zover het lukt) leuke dingen met Jonas.
We hopen dat als zijn opleiding is afgerond hij een plaatsing meer in de buurt zal krijgen waardoor we doordeweeks de zorg samen kunnen doen. Dit duurt nog tot maart.
Ondertussen ben ik ook bezig met mijn re-integratie traject. En dat bevalt er goed. Ik krijg de tijd om na te denken over wat ik wil doen. En vanaf het nieuwe jaar ga ik een soort snuffel-stage doen in het onderwijs, omdat daar mijn interesse liggen. Ik ben benieuwd hoe dat zal zijn. Hoe ik mijn energie verdeeld krijg, en of ik er misschien wel juist energie van krijg. Ik vind het aan de ene kant spannend, want het is alweer lang geleden dat ik gewerkt heb, maar aan de andere kant vind ik het ook heel leuk om weer iets anders te doen dan moederen. Iets voor mezelf!
Ik denk dat dat het wel was voor nu. Deze mini update is iets langer uitgevallen.
Niet erg toch!
Ik zal snel weer een nieuwe blog schrijven.
Groetjes, Nophar
2 comments
Leuk! Ik volg je natuurlijk al, maar zo leer ik je meer kennen en weet ik wat meer over je.
Superleuk nophar!! Ik volgde je al op insta… benieuwd elkaar de volgende