Dat zwanger worden niet voor iedereen vanzelfsprekend is, weten we denk ik allemaal wel. Toch is het voor veel denk ik een beetje een ver van mijn bed show totdat het je zelf overkomt en je weet hoe moeilijk het is als het niet lukt om zwanger te raken. Toch denken veel vrouwen dat je niks kunt doen om deze vrouwen te helpen. Maar er is zeker een manier waarop je dit kunt doen en ook nog op een hele makkelijke manier! Zwangere vrouwen kunnen in Nederland namelijk hun urine doneren om vrouwen die niet zwanger kunnen worden te helpen. Hoe dan? Nou dat zal ik uitleggen! Ook zal ik vertellen waarom ik wel en niet meedeed.
In de urine van zwangere vrouwen zit tot ongeveer 16 weken zwangerschap het hormoon HCG. Dit is ook het hormoon waar je met een zwangerschap op test. Zit er Hcg in je urine? Dan heb je een positieve test. Dit hormoon kan gebruikt worden om vrouwen die moeilijk zwanger raken een handje te helpen.
Wat doet moeders voor moeders?
Wanneer je je urine doneert aan moeders voor moeders, krijg je kratten thuis met elk 4 flessen, het is een beetje afhankelijk van of je werkt of thuis bent hoeveel kratten je krijgt. Bij de kratten krijg je ook een kan. Het is de bedoeling dat je in de kan plast en het vervolgens overschenkt in de flessen in het krat. Die kratten worden 1 x per week bij je opgehaald of je moet ze zelf naar het verzamelpunt brengen.
Via een hele lastige procedure word het Hcg hormoon vervolgens uit de urine gehaald. Dit is nogal een kostbare methode want je hebt miljoenen liters nodig voor een paar gram van dit hormoon. Als de hcg eenmaal gewonnen is, worden er geneesmiddelen van gemaakt voor de behandeling tegen onvruchtbaarheid.
Waarom ik wel mee heb gedaan.
Bij de zwangerschap van Floris heb ik me meteen na de positieve test ingeschreven om mee te doen met moeders voor moeders. Al snel kwam er een vrouw bij mij thuis met de beruchte blauwe kratjes en kon ik beginnen. Om eerlijk te zijn viel het me behoorlijk zwaar. Veel vrouwen zeggen wel dat het niets meer is dan in een kan plassen en overgieten en klaar, maar in mijn geval kwam er nog veel meer bij kijken. In het dorp waar ik woon worden de kannen namelijk niet opgehaald, daarom moet ik ze elke keer in een tas doen en een flink stuk lopen om ze in te leveren. Toch maakte ik de gehele 16 weken vol.
Waarom ik bij Lauren niet weer meedeed.
Bij Lauren heb ik heel erg getwijfeld of ik mee zou doen. Allereerst moest ik best wel heel erg wennen aan de zwangerschap en wilde ik eerst een echo gehad hebben om zeker te weten dat alles goed zat. Een tweede reden was dat ik ontzettend misselijk was, zo misselijk dat ik bij de minste rare geurtjes al licht in mijn hoofd en duizelig werd. Tja, als je bedenkt dat ik al amper kon eten vanwege de misselijkheid dan is dat ook niet zo gek natuurlijk.
Er gaan nogal wat negatieve geruchten over moeders voor moeders in de rondte, onder andere dat er flink aan jouw urine verdiend wordt, dat er vruchtbaarheidsmedicijnen voor koeien mee gemaakt worden en dat er afslankpillen van gemaakt worden. Dat is voor veel mensen een reden om niet mee te doen en dat kan ik me ook heel goed voorstellen, maar ja, het is iets wat je anders toch maar in het riool gooit! Ook al heb ik bij Lauren niet weer mee gedaan, ik ben wel blij dat ik bij Floris mijn steentje bijgedragen heb!
Heb jij meegedaan aan moeders voor moeders?
19 comments
Alleen bij mijn eerste zwangerschap.
Ik heb ook mee gedaan. De kratjes leverde ik zelf af bij het afleverdepot, 3 straten verderop, zodat de buren in ieder geval niets zagen.. Want volgens mij zijn die kratjes al zo oud dat zelfs mijn moeder ze heeft gehad (en ik ben 30 jaar, moet je nagaan)
Ja, ik heb meegedaan! Vond het allemaal wel meevallen, en de kratjes werden elke week opgehaald. Enige nadeel daaraan is dat de kratten dus even buiten staan (portiek) maar dat je buren dus dan wel al kunnen weten dat je zwanger bent. Was in mijn geval ook zo, maar de buren waren zo netjes om niet te vragen: “ben je zwanger??” 😉
De eerste keer wel. De tweede keer niet. Ik had er geen zin in. En ging ook in die periode op vakantie. Dus kwam ook gewoon niet zo handig uit. Dus daardoor denk ik ook geen zin.
Zelf heb ik wel meegedaan, waarom?
Ik heb de medicijnen die ervan worden gemaakt ook gebruikt, dit was het minste dat ik terug kon doen!
Hopelijk heb ik daarmee weer een ander kunnen helpen.
Jammer genoeg niet meegedaan omdat ik het niet wist en er door mijn vk niet door ben geïnformeerd. Had graag mijn steentje willen bijdragen.
Ik heb altijd gezegd heel graag mee te willen doen. Als ik iets kan bijdragen om anderen het geluk te geven dan heel graag. Het liep echter anders doordat ik eerst een miskraam kreeg. Ik durfde toen ik daarna weer zwanger raakte pas toe te geven en uit te spreken dat ik echt zwanger was toen ik bij de 12 weken was. Tot dat moment durfde ik er niet in te geloven en uit te spreken. Ik was dan ook bang dat als ik mee zou doen aan mvm dat ik dan mezelf ging jinxen. Ik durfde niet…. Maar hoop het ooit bij een eventuele tweede zeangerschap toch te durven doen.
Ik heb meegedaan omdat het het minste is wat ik kan doen om de droom van een ander uit te laten komen. ‘Teveel gedoe’ vind ik eerlijk gezegd een zwak excuus. Niet zwanger kunnen worden en in de medische molen belanden, dat is pas gedoe…
ik heb bij mijn laatste zwangerschap wel meegedaan, maar ik vond het vreselijk om die kannen iedere keer weg te brengen, daar fietste je dan met je eigen urine.. 🙂 maar omdat het voor het goede doel was heb ik het wel een tijdje gedaan maar niet de volle 16 weken.
Ik heb zelf wel meegedaan voor moeders voor moeders. Wij zijn zelf na een aantal jaar zwanger geworden via een Icsi behandeling, of ik mee zou doen was dus niet eens een vraag. Ik weet uit eigen ervaring hoe belangrijk het is dat er hcg verzameld wordt voor de nodige medicijnen. Dankzij een hele hoop “plassende” vrouwen is onze grootste wens uitgekomen. Inmiddels 38 weken zwanger en ben deze vrouwen voor altijd dankbaar. De behandelingen zijn zeker geen pretje, dan is plassen in een kan een hele kleine moeite. Ik zou het zo weer doen…
Ik ben de vrouwen die meegedaan hebben heel erg dankbaar! Daardoor ben ik nu zelf mama. Ik mocht zelf helaas niet mee doen omdat ik ooit een bloed transfusie gehad heb. Als jet zou kunnen had ik het zo gedaan
Tegenwoordig worden de kratten door het hele land bij iedereen opgehaald, je hoeft dus zelf niet meer met de kratjes te sjouwen. Verder is die alinea over koeiendingen en zoveel geld verdienen niet waar. Jammer, want ik denk dat door deze post veel mensen niet mee zullen doen aan moeders voor moeders.
Mijn moeder is na 7 jaar zwanger worden, met behulp van de hormonen die gemaakt worden met de urine via moeders voor moeders van mij zwanger geworden.
Ik vind het niet meer dan logisch om tijdens een zwangerschap mee te doen. Nee het was geen pretje om in zo’n kan te piesen, maar als je weet hoeveel mensen (ook jongetjes waarbij het indalen van de balletjes niet vanzelf gaat) je ermee kunt helpen is het eigenlijk maar een kleine moeite.
Ik wilde de eerste keer meedoen maar is nooit gelukt door mijn HG zwangerschap. Als ik nu zwanger raak dan doe ik wel mee…..tenminste als het lukt.
Ik heb wel meegedaan, maar zou het denk ik bij een tweede niet weer doen. Ik vergat steeds om in die bekers te plassen.
Liefs
Ik heb het niet gedaan… ik was ook erg misselijk en had geen zin in gedoe. Ook was ik bang dat mijn buren er eerder achter zouden komen dat ik zwanger was dan mijn familie. Ik ga het bij een tweede wel overwegen te doen.
Bij de eerste zwangerschap wist ik het te laat. En bij de tweede heb ik meegedaan. Beetje geklungel maar ach echt veel moeite vond ik het niet. Was voorbij voordat ik er erg in had.
Ik had er over gelezen voor ik zwanger werd en het leek me mooi om mee te doen, maar toen ik eenmaal zwanger was was mijn grootste zorg de dag doorkomen op het werk omdat ik de hele dag overgaf en heb ik er niet meer aan gedacht. Ergens vind ik dat wel jammer.
Bij mijn eerste zwangerschap heb ik wel meegedaan. Helaas eindigde die in een miskraam. Bij de volgende zwangerschap heb ik niet meegedaan. Ik vond het toch niet zo hygiënisch allemaal.
Hier de eerste keer niet meegedaan. Tweede keer wel, maar vond het verschrikkelijk. Weet niet of ik het nog eens zou doen.