Ik zag er al een tijdje tegenop, maar 24 maart was het dan echt zo ver. Sarah was alweer zes maanden en dus ben ik alweer zes maanden een moeder van vier kinderen. ik vind het zo gek om te bedenken dat ik vorig jaar nu ongeveer 16 weken zwanger was en dat mijn baby er nu al een half jaar is. Het eerste half jaar met vier kinderen was wennen! Hoe ik het ervaren heb? Dat lees je in dit artikel.
Mijn eerste zes maanden als moeder van vier.
Ik zou liegen als ik zou zeggen dat alles meteen helemaal perfect ging en dat het allemaal genieten was. Want ik vond het echt heel erg wennen om weer een baby te hebben. Na Lauren had ik de babytijd heel erg bewust afgesloten en ik miste het echt totaal niet om een baby te hebben, dus het was bij veel dingen best wel even nadenken hoe dat ook alweer ging. De eerste maanden was Saar echt een hele makkelijke baby. Ze sliep goed, was rustig en huilde amper. Vanaf dat ze ongeveer vier maanden was veranderde dat. Ze ging ineens heel erg slecht slapen, was wel heel erg vrolijk, maar ze huilt ook wel heel erg veel. Nu ben ik na 3 kinderen, waaronder 2 huilbaby’s wel wat gewend, maar het is natuurlijk wel heel erg vervelend wanneer je een kindje hebt dat heel erg veel aan het huilen is.
Aandacht verdelen tussen vier kinderen.
Wat ik daar ook gewoon heel erg lastig vind is het aandacht verdelen tussen vier kinderen. De oudste twee zitten overdag op school en dan lukt het allemaal wel, maar in de middag vind ik het vaak wel heel erg druk thuis. Ik vind het af en toe best wel sneu naar Maxim en Floris toe dat ze minder aandacht krijgen en ik laat ze in het weekend bijvoorbeeld ook wel eens opblijven zodat ze toch wat extra aandacht krijgen, maar ik heb soms best het idee dat ik ze een beetje tekort doe.
en dat ritme?
Tja, een ritme hebben we niet echt, althans, niet voor de baby. Bij de oudste drie hadden we een heel strak ritme waarbij de baby slaapjes deed in bed en we op vaste tijden alles deden. Maar de oudste twee zitten nu op twee verschillende scholen met verschillende tijden en Lauren zit op de peuterspeelzaal met ook weer wisselende tijden, dus ik ben vaak de hele dag op en neer aan het fietsen met als gevolg dat Saar eigenlijk nooit in haar bedje slaapt overdag. Ik leg haar daar soms wel eens neer, maar dan slaapt ze een half uurtje en moet ik haar alweer wakker maken omdat er iemand opgehaald moet worden. gelukkig is Sarah heel makkelijk daarin en gaat ze een beetje in het ritme (of nouja niet ritme dus) mee, maar soms vind ik dat wel lastig.
Met de handen in het haar.
Nu ik dan toch maar eerlijk ben, hoewel ik echt heel erg geniet van allevier en ik het echt geweldig vind om vier van die prachtige kinderen te hebben, vind ik het af en toe best zwaar om alle ballen in de lucht te houden. Nu zullen jullie wel denken, wat een aansteller, je bent toch gewoon thuis? Maar ja, ik vind het af en toe wel veel. Zoals ik net al vertelde fiets ik veel op en neer naar school om kinderen te halen en te brengen. Daar tussendoor moet het huishouden gedaan worden, iets dat gewoon echt veel tijd kost omdat het hele huis heel snel rommelig is met zoveel mensen. As we speak heb ik bijvoorbeeld nog 4 wasmanden vol met was staan en kan de keuken wel een flinke sopbeurt gebruiken, maar ik kom er gewoon niet aan toe. Ook vind ik het best wel lastig om daarnaast mijn blog in de lucht te houden. Jullie merken vast wel dat er de laatste tijd niet meer elke dag een blog online komt, dat is niet omdat ik niet wil, maar het lukt gewoon niet altijd helaas. Ik heb eigenlijk altijd kinderen thuis en ik wil ook niet zo’n moeder zijn die altijd alleen maar achter haar laptop zit (hoewel dat soms niet anders is) dus ik moet dan keuzes maken.
En ja, soms wordt het me allemaal een beetje teveel. Ik heb de afgelopen tijd best wel een aantal keren in de avond als de kinderen op bed lagen huilend op de bank gezeten omdat ik het zo verschrikkelijk zwaar vond allemaal. Mijn vriend heeft een drukke baan en is altijd veel weg, dus alles komt op mijn schouders terecht. En als je dan na een hele lange dag met kinderen die gewoon zoooo druk waren en alleen ruzie hadden, een baby die alleen maar huilde en een huis waarin het lijkt alsof er een oorlog heeft plaats gevonden op de bank ploft en je mag eerst nog een keer het huishouden avn die dag gaan herhalen, dan is het best even behoorlijk kut allemaal.
Maar meestal is dat maar even en daarna gaan we gewoon weer verder, tropenjaren noemen ze het toch? Dan zal het vast ooit beter worden. (waarschijnlijk heb ik als ze pubers zijn heimwee naar deze tijd haha)
5 comments
Dag tamara, aangenaam voor te lezen. Ben zelf 32 en hier is een vierde kindje op komst. Herken mezelf goed in wat je verteld, zeker smorgens de rush naar school en iedereen die niet wilt meewerken. Je doet dat heel goed, het is echt multitasking en de kindjes komen eerst. Later zullen ze blij zijn dat mama thuis was om hun op te vangen. Hoe gaat het ondertussen met je gezinnetje en jezelf? Heb je wat tijd voor jezelf? Ik zelf heb 3jongens, 6jaar, 3,5 en 15maanden. Ben dus stiekem aan het hopen op een dochtertje. Meteen vier mannen in huis is het soms laten zien wie de baas is. En hier is de papa ook van smorgens tot savonds laat werken. Vaak ook een paar dagen naar het buitenland. Ik hoop dat het goed gaat met jou en de kids en ben benieuwd om meer verhalen van je te horen.
Oh Tamara, ik vind je verhalen toch altijd zo herkenbaar. Ik vind het ook behoorlijk zwaar met 4 kinderen. Ik ben ook thuis, maar ik denk dat het, ondanks dat ik geen werkstress of kinderdagverblijf-haal- en-brengstress heb, juist zwaarder is daardoor. Wij zijn de hele dag bij de kinderen, kunnen niet even de deur achter ons dichttrekken en even niet met kinderen of huishouden bezig zijn, terwijl dat af en toe best heel fijn zou zijn. Even aftellen nog tot ze allemaal op school zitten, dan is er eindelijk wat meer rust ? Nummer 3 gaat hier over 1,5 maand, en dan nog 3 jaar geduld tot nummer 4 zover is ?
Altijd thuis zijn met de kinderen lijkt me JUIST zwaar, zwaarder dan af en toe de deur achter je dicht kunnen trekken en de boel de boel laten. Ik heb 2 kinderen waarvan 1 baby die ook redelijk veel huilt, een vriend die 4 dagen werkt en een schoonmaakster, en ook ik vind het leven regelmatig (te) druk. Dus ik kan me heeeeeeel goed voorstellen hoe dat voor jou is en vind je helemaal geen aansteller. Alle respect voor jou!
Hier een mama van twee, soon to be drie. Ik wilde even zeggen dat ik het ontzettend knap vind hoe je het doet met vier kinderen en dat je trots mag zijn op jezelf! ? Ik snap erg goed dat het soms als thuisblijf moeder erg zwaar kan zijn als de zorg voornamelijk op jou terecht komt (same here, en dan heb ik er nu nog maar twee rondlopen ?) maar het gaat allemaal goedkomen. Je bent een topper en je mag trots zijn op jezelf en jullie prachtige gezin!
Ik ben sinds januari mama van 2 en dat vind ik al druk. Precies zoals jij zegt: de aandacht verdelen, huishoudelijke taken. Petje af voor jou dus. En dat je thuis bent bij je kinderen, doet daar verder niks aan af (ik bedoel je bent ook gewoon aan het werk, natuurlijk!). Ik ben sinds deze week weer aan het werk en heel eerlijk, het is lekker om soms even de deur achter me dicht te kunnen doen en de boel de boel te kunnen laten.