Waar ik me heel erg schuldig over voel bij mijn vierde kind.

by Tamara

Alweer bijna anderhalve maand geleden kregen we er een prachtige dochter bij hier in huis. Ons vierde kindje, dat ons gezin nog completer maakte dan het al was. Ik zal eerlijk zijn, ik heb er van te voren heel erg tegenop gezien. Overdag en ook s’avonds ben ik grotendeels alleen en met het drukke leven dat we hebben, vroeg ik me af en toe wel af hoe ik dat allemaal moest gaan redden. Maar echt, we mogen in onze handen wrijven met Sarah. Wat een ontzettend makkelijke en lieve baby is het. Ze slaapt goed, eet goed en is dol op kroelen en lachen. Maar juist omdat ze zo makkelijk is voel ik me wel heel erg schuldig. Want komt ze zo niet heel veel tekort?

Waar ik me heel erg schuldig over voel bij mijn vierde kind.

Hoe meer kinderen je hebt, hoe meer de aandacht verdeelt moet worden in huis. Ik weet nog dat ik bij Maxim 6 jaar geleden wel eens met de handen in mijn haar zat omdat hij huilde en ik écht iets moest doen. Hoe vaak ik wel niet met samengeknepen benen op de bank zat te voeden omdat ik zoooo nodig moest plassen en maar hij honger had en ik hem niet wilde laten huilen. Ik leefde echt volgens het spreekwoord dat je baby’s niet kunt verwennen en liet hem daarom nooit huilen en knuffelde heel erg veel met hem.

Nu had ik het geluk dat Maxim een makkelijke baby was die sowieso al niet zoveel huilde. Maar dat was bij zijn broertje en zusje wel anders. Floris en Lauren waren echte huilbaby’s die uuuuren achter elkaar aan het huilen waren en die gewoon niet te troosten waren op zulke momenten. Met als gevolg dat ik regelmatig met kind naast me en baby op schoot op de bank zat om maar niemand tekort te doen.

Hoe gaat dat nu bij Sarah?

Maar bij Sarah kan dat gewoon niet. Het liefst zou ik de hele dag met haar kroelen en knuffelen, maar ik heb daar gewoon geen tijd voor en dat vind ik af en toe echt verschrikkelijk. Dat ze in de ochtend wakker wordt maar wel even  moet wachten voor ze eten kan omdat ik eerst brood moet smeren en tassen moet inpakken. Of dat ze ligt te huilen omdat ik even de andere kinderen af moet drogen en naar bed moet brengen in de avond.

Ik weet niet hoe andere moeders dat doen, maar ik vind het verschrikkelijk om haar te laten huilen. Ik vind het af en toe echt zo zielig dat ze nooit zoveel aandacht zal krijgen als Maxim kreeg en ik vind af en toe echt dat ik haar tekort doe op deze manier. Dus ja, daar voel ik me wel regelmatig schuldig over en ik probeer dat in de avond vaak te compenseren door dan lekker met haar te knuffelen, maar daar heeft mevrouw zelf geen zin in. Die slaapt dan liever haha.

Moeders van meerdere kinderen. Herkennen jullie dit gevoel? Dat je af en toe je kind tekort doet en je schuldig voelt?

 

 

Misschien vind je dit ook leuk

6 comments

Sanne 6 november 2017 - 21:34

Ik heb ook 4 kinderen in de leeftijd van 9,8,6 en nu 10 maanden. Ik herken het schuld gevoel niet, maar probeer eens een drager. Een Ringsling is super makkelijk om tr doen, zonder knopen. Lune vind het echt heerlijk, ze is heel dichtbij me, kan mee kijken en slapen. Ik vind het echt de uitkomst! Zo kan ik rustig een spelletje doen LF brood smeren voor en met de andere kids.

Reply
Rachel 6 november 2017 - 16:30

Met twee kinderen is het niet te vergelijken, maar toch herken ik het gevoel. De oudste is een handje vol en de jongste is super zoet. Het is wel een knuffelkont en is nu bijdehand genoeg op dit op te eisen, door me letterlijk om mn nek te vliegen (bijna 1 en kan nog niet lopen, maar kruipt als de blikssm). Deze momentjes gebruik ik om mijn eigen schuldgevoel een beetje te drukken. Ook zie ik nu de dinggen die hij echt leuk vind en soms probeer ik daar echt wat tijd voor te maken. 5 minuten is voor een kijd gelukkig vaak al genoeg

Reply
zebrazonderstrepen 6 november 2017 - 13:37

Even alle zorgen aan de kant en genieten, zo veel je kan!

Reply
Lilian 6 november 2017 - 13:36

Ik heb ook zelf 4 kids. Tussen de 7 jaar en 1 jaar. Het is hier ook druk. Maar wij hebben een strakke routine en dan is het goed te doen. Onze vierde was ook een makkelijke baby en ging prima in het ritme mee, maar soms moeten ze even wachten. Luka is daar al helemaal aan gewend en lijkt het ook wel te begrijpen als ik nu zeg dat ik hem zo zijn fles geef maar dat hij eventjes moet wachten tot zijn broers en zusje hun broodje hebben. Ze komen echt niks te kort hoor!

Reply
Barbara 6 november 2017 - 10:25

Weet je wat fijn is. Dat ze makkelijk is. Ze nemen genoegen met het flesje bij je drinken. Lekker bij mama liggen. Ze slapen nu eenmaal veel en ja het is druk. Maar als ze straks iets groter is vraagt ze genoeg aandacht en tijd van je. Dat halen ze echt in. Het gaat erom….dat als je tijd voor haar heb en dat is nu eenmaal met flesjes dat je er tijd voor neemt,ontspan,geniet, ze voelt je liefde. En ja dat is voor nu het belangrijkste!

Reply
Joyce 6 november 2017 - 08:45

Fleur heb ik veel in de drager, dit omdat ze graag bij mij is en ik o ook met de andere kinderen bzig kan. Het is lastig hoor alles te verdelen, maar het komt wel goed <3

Reply

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.