Ik zal gelijk even duidelijkheid scheppen. Dat ik schrijf over het huishouden, opruimen en schoonmaken wil absoluut niet zeggen dat mijn huis picobello in orde is, alles glimt en mijn hobby schoonmaken is. Het tegenovergestelde juist. Ik houd wel van een schoon huis, maar alle moeite die ik ervoor moet doen en het ondankbare… dat staat me enorm tegen. Maar goed, ik houd wel van schrijven en ik weet gewoon dat er met mij vele anderen zijn die schoonmaken en poetsen niet op nummer 1 als favoriete bezigheid hebben staan en het misschien ook niet lukt om alles bij te houden. Nu wil ik graag hetgeen dat ik wel leuk vind, combineren met hetgeen waar ik al jaren mee struggle maar wel steeds beter mijn weg in begin te vinden. En dat leidt tot het artikel van vandaag en de artikelen die nog gaan zullen volgen.
Daar waar het mis ging
Voordat ik kinderen had, werkte ik fulltime. Ik had maar was voor twee personen. Het huishouden was een peulenschilletje. Want als je bijna niet thuis bent, wordt de boel ook niet vies.
Totdat ons gezin uitgebreid werd met een kindje. Ik ging minder werken, maar ondanks dat ik dus technisch gezien tijd over zou moeten hebben om een keer extra te stofzuigen, het toilet een keertje schoon te maken en de extra was weg te moeten kunnen draaien, was daar al het moment dat alles langzaam verslofte. Ik wilde tijd doorbrengen met mijn kind, was vanwege zijn reflux veel bezig met spuug ruimen en hem rechtop houden of troosten. Toen hij 15 maanden was, raakte ik zwanger van onze dochter. Ik was hartstikke ziek en kreeg amper nog wat gedaan. Gelukkig kregen we hulp. Toen de kleine meid nog een baby was, veel sliep, ik verlof had en daarna nog maar twee dagen ging werken, lukte het allemaal best. De was lag schoon en gestreken in de kasten, de vloer was best schoon en de badkamer werd zo nu en dan ook nog wel eens gedaan. Toen de kinderen allebei wat ouder werden en dus ook meer van mij gingen vragen (brandjes blussen, treinbanen bouwen, hapjes en drankjes verzorgen) en ik na mijn ouderschapsverlof weer naar drie dagen werken terug moest, zakte alles opnieuw in elkaar. Mijn dagen waren gevuld met twee kinderen opvoeden, drie dagen voor de klas staan en thuis alles draaiende houden. Gelukkig heb ik echt een hele lieve man en helpt hij zoveel als hij kan mee in het huishouden. Hij kan alles: wassen, strijken, vouwen, stofzuigen en schoonmaken, maar hij werkt daarnaast gewoon fulltime, wil ook wel eens uitrusten en tijd met zijn kinderen doorbrengen. Geef hem eens ongelijk.
Loslaten op sommige momenten
Een klein jaar geleden kwam voor mij een soort omslagpunt. Ik wilde niet meer steeds achter de feiten aanhollen. Ik wilde gewoon de boel op orde hebben. Via Instagram volg ik verschillende vrouwen die andere vrouwen coachen. Zij posten ook regelmatig goede tips en via hen leerde ik dat ik niet voor een 10 hoef te gaan, maar dat een 8 (en soms een 6) ook gewoon goed is. Ik leerde dat ik af en toe moet loslaten en de boel, de boel moet kunnen laten en dan gewoon met de kinderen naar het strand moet kunnen gaan of lekker met het gezin een fijne speeltuin moet kunnen opzoeken.
Het beste voorbeeld hierbij is dat we de dag na een verjaardagsfeest afgelopen zomer bij ons thuis (lees: partytent, vieze vloer, overal nog versiering, vuile vaat, etc) bedachten dat het echt schitterend weer zou worden. Het zou een graad of 28 worden en de dagen daarna zou het zeker minder goed worden. We hebben alles laten gaan, de vaatwasser wel even opnieuw ingeruimd en laten draaien en daarna zijn we naar het strand gegaan. De kinderen hadden een geweldig weekend (en wij eigenlijk ook). Eerst een feest en daarna lekker een dagje op strand. Dat zijn de dingen (hopen we dan in ieder geval) die zij zich zullen herinneren later en niet dat we na het feestje een schoonmaakdag hadden.
Het roer ging om
Even terug naar het moment dat ik besliste dat het anders moest. Behalve dat ik leerde dat ik moest loslaten en dat ik ook genoegen moet nemen met een 8, wilde ik ook voor mijzelf meer rust gaan krijgen wat het huishouden betreft. Ik houd van lijstjes maken en vooral strepen op die lijstjes. Hoe meer ik kan doorstrepen hoe gunstiger dat voor mijn humeur is. Na wat surfen op Internet kwam ik een kalender/agenda tegen waarbij de dagen in dagdelen waren verdeeld. Dat leek mij perfect. Ik kon al mijn afspraken noteren, maar er stonden ook wat tips voor het huishouden in. Ik begon met het maken van een weekplanning. Behalve mijn weekmenu, vulde ik ook per dag de taken in: wassen, vouwen, strijken, stofzuigen, dweilen, toilet, badkamer. Langzaam begon er meer ritme te komen. Elke week plande ik trouw de volgende week in en ik kreeg ritme in het huishouden. Ik bleef (en blijf) wel realistisch: twee kleine kinderen en drie katten in huis. Dat houdt in dat de vloer niet langer dan een half uur keurig schoon kan blijven, maar we houden het wel gewoon bij. Ik vind het belangrijk dat er in huis geleefd en gespeeld kan worden, maar het is wel prettig als het schoon is.
Per januari heb ik een nieuwe kalender die als planner fungeert. Dit is echt een fantastisch ding waarbij een goed overzicht zit van alle huishoudelijke taken. Ook de dingen die je snel vergeet, zoals de bovenkant van de deuren, de plafondfilters en de kelder opruimen zijn daarin meegenomen. De afgelopen periode heb ik, door mijn eigen gemakzucht, niet meer alles strak ingepland. Bepaalde dingen zijn wel goed ingeslepen, maar lang niet alles. Bepaalde dingen vergeet ik nu en verslonzen. Sinds een week ben ik weer begonnen met alles per dag inplannen: het aantal wassen dat er gedraaid moet worden, wanneer er gedweild moet worden, wanneer de oven schoongemaakt moet worden en zelf wanneer de waterbak van de poezen weer in een sopje schoongemaakt moet worden. Het geeft mij een hoop rust in mijn hoofd. Voor mij dus ook gelijk weer een extra moment van bewustwording: ik wil rust in mijn hoofd en heb geen zin om hele dagen in mijn hoofd bezig te zijn met wanneer ik wat moet doen. Het plannen en afstrepen geeft mij die rust, dus dat moet ik gewoon blijven doen. En het invullen van de planner gaat natuurlijk met een kopje thee en een chocolaatje aan de keukentafel terwijl de kinderen lekker aan het spelen zijn.
Ik ga mijn blog voor vandaag afronden, want het is echt een flinke lap tekst geworden.Wat zouden jullie leuk vinden om de volgende keer te lezen? Wellicht iets over mijn planning en hoe ik dat combineer met mijn werk? Of juist een foto-overzicht waarin mijn trapkast van ongeorganiseerde chaos tot opgeruimde voorraadkast omtover? Of weer iets heel anders? Als je een voorkeur hebt, laat je het dan even weten via de comments.
Liefs, Manon
