Lizzy | Online vriendschap, hoe ontstaat zoiets nou?

De Social Media wereld is de laatste tijd natuurlijk enorm gegroeid. Voor mij persoonlijk is vooral Instagram een fijne uitvlucht. Iedereen lijkt tegenwoordig te bloggen, te fotograferen of een kind als brandrep te hebben. Niks mis mee hoor, maar wanneer klik je met iemand die je niet kent? Niet altijd gaat dat even makkelijk als je elkaar nooit in het echt hebt gezien. En soms is dat niet zo moeilijk en voel je dat gewoon een match made in heaven is. En daar ga ik het vandaag met jullie over hebben.

Na de geboorte van onze zoon ben ik, helaas, want leuk is anders, in een depressie geraakt. Postnataal of ‘gewoon’ depressief, geen idee. Dat is nooit vastgesteld. Misschien sta ik binnenkort wel open om hier meer over te vertellen mochten jullie dat leuk vinden. Dit zorgde ervoor dat ik medicatie kreeg, mezelf niet meer was en vooral mezelf heel erg kwijt was. Geen behoefte meer had om buiten de deur af te spreken. Om mijn sociale contacten te onderhouden. Vriendinnen die daar geen begrip voor hadden en het contact lieten verwateren. En ik die het allemaal prima vond en het helemaal niks uitmaakte.

Mijn wereld op Instagram werd groter. Elke dag wat volgers erbij, vaak leuke mama’s met dezelfde interesses. Een wereld waar ik niet mijn masker op hoef te houden. Want ze konden mij toch niet. Daar kon ik mezelf zijn zonder dat mensen mijn depressieve stempel zagen. Want eerlijk is eerlijk, dingen verbergen op Instagram is vrij makkelijk. Ik probeer dat wel zo min mogelijk te doen, want iedereen die mijn blogs kent van een ander mamaplatform weet dat ik altijd een vrij open boek ben.

In die 2 jaar tijd al een heleboel meiden leren kennen. Met zelfde verhalen, kindjes net zo oud als de mijne, zelfs kindjes die hetzelfde heten als Liva (oh zo leuk vind ik dat), uren kunnen DM’en over de leukste dingen en langzamerhand elkaar steeds een beetje leren kennen. Dat is toch mooi? Er zijn genoeg mensen die het maar raar vinden. Want hoe kan je nou een band opbouwen met iemand die je nog nooit heb gezien? Geloof me het kan.

Het is november 2019, wanneer ik zo lekker aan het opkrabbelen ben dat ik zelf besluit om te stoppen met mijn medicatie. Ik was lekker aan het sporten, gezond eten, leuke dingen doen met mijn gezin en waardeerde de kleine dingen in het leven weer waarvoor ik eerst niet eens mijn bed uit wou komen. Het ging oprecht beter met mij, tot dat Liva ontzettend ziek werd en ik voor mijn gevoel weer helemaal van voor af aan moest beginnen. Alsof je bijna bij het topje van de Mount Everest bent, en vlák voor de finish keihard naar beneden dondert.

Liva’s opname duurde ruim een maand en in deze maand was ons eerste contact. Ik kreeg een lief berichtje van naar mijn idee een webshop, waar achteraf een engel achter zat. Enorm veel begrip, steun, en liefde. Ik kan me dat berichtje nog zo goed herinneren. Binnen no time stuurden we elkaar privé berichtjes, gaf ik haar mijn nummer (serieus? Aan een vreemde?) En zo spraken we elkaar dagelijks. Meerdere keren zelfs. En vanaf het eerste moment voelde het alsof ik met mijn verloren zus zat te praten. Zo bijzonder. Zoveel raakvlakken. Allebei hele zware dingen meegemaakt, elkaars zinnen aanvullen, dezelfde dingen zeggen op hetzelfde moment.

In maart/april hadden we al voorgenomen om af te spreken, toch wel een dingetje dat Corona het daar niet mee eens was. Die ontmoeting werd dus vanzelfsprekend uitgesteld, hoeveel trek we ook hadden in een hightea met cheesecake. Heel veel cheesecake. Allebei strugglen we met mentale issues, met wie we zijn, wat we zijn en vooral ; hoe worden we weer onszelf. Voor mij voelt dit serieus alsof we dit samen doen. Op afstand. Want hoe graag ik haar elke dag zou willen zien, is dit niet helemaal haalbaar. Want verhuizen naar Limburg gaat niet over een nacht ijs. 

We zijn zelfs zo gek, dat ze mij heeft gedwongen om volgende zomer op 200 meter bij haar vandaan op vakantie gaan. Is toch niet normaal? Maar man man man, wat kijk ik daar naar uit! Ben nu al aan het aftellen. Lieve jij, jij weet dat ik het over jou heb. Zo dankbaar voor onze Instagram vriendschap. Dit gun ik iedereen, zo een vriendin als jou.