Je (schoon) moeder bij de bevalling, het is een onderwerp waar iedereen wel een mening over heeft. Sommige vrouwen bevallen het liefste in het bijzijn van al hun familie en andere vrouwen persen het liefste in stilte zonder al te veel mensen om zich heen. Ik hoor bij die laatste groep, het lijkt me helemaal niets om behalve mijn vriend nog andere bekende mensen erbij te hebben behalve de mensen die erbij horen te zijn zoals bijv. een verloskundige. Maar alles heeft zijn voors en tegens en die vertel ik vandaag!
Je (schoon) moeder bij de bevalling, wel of niet?
Waarom ik absoluut niet mijn (schoon)moeder bij mijn bevalling zou willen hebben.
Nou om maar lekker flauw te beginnen, ze waren er ook niet bij toen de baby verwekt werd, dus waarom zouden ze dan wel bij de bevalling moeten zijn? Ik vind zelf dat een bevalling echt iets tussen je partner en jou is. Jullie helpen samen het kind op de wereld te zetten dat jullie samen gemaakt hebben en van mij hoeft daar niet nog een derde persoon bij.
Nu is het ook zo dat ik gewoon ook helemaal niemand in het ziekenhuis wilde hebben. Je ziet wel eens op tv dat er tijdens een bevalling een hele meute aan de deur staat te luisteren of koffie zit te drinken in de wachtkamer en dat leek me om eerlijk te zijn echt verschrikkelijk. Ik moest na 2 van mijn bevallingen nog een nachtje blijven en mensen mochten best wel even komen kijken, maar wel pas nadat ik even mijn bebloedde kleding uit had en even gedoucht was. Ik wilde gewoon echt nadat ik bevallen was even de rust om met zijn drietjes te kunnen genieten en om samen even onze baby te bekijken. Bij de tweede en bij de derde mochten ook eerst de grote broers even komen kijken en dan pas opa’s en oma’s enz.
Dan nog een puntje dat misschien een beetje gek is, maar ik heb er ook niet zoveel behoefte aan om mijn ‘onderkantje’ aan mijn moeder te showen. Ik weet wel dat ze me vroeger 1000x verschoond heeft en dat we allemaal vrouwen zijn, maar ik vind dat gewoon geen fijn idee. ( en dat terwijl ik er totaal geen moeite mee had om de boel even aan de eerste de beste stagiaire te showen!)
Waarom wel je (schoon) moeder bij de bevalling?
Je bevalling is een hele bijzondere gebeurtenis in je leven. Mensen zijn vaak op zoek naar herkenning en wie herkent het gevoel dat door je heen gaat bij een bevalling nou beter dan je moeder? Zij heeft je op de wereld gezet en weet dus precies hoe je je voelt. Omdat ze dit al eens meegemaakt heeft kan ze je dus goed ondersteunen en je eventueel door de pijn heen helpen. Ook kan zo’n bevalling voor aanstaande vaders soms een beetje overwelmend zijn en dan is het fijn dat er nog een andere vertrouwde persoon in de kamer is.
Wel denk ik dat het belangrijk is om goede afspraken te maken. Dat ze bijvoorbeeld niet ‘over aanwezig’ is, of je man alles uit handen neemt terwijl hij je nou juist bij wil staan. Natuurlijk kan het ook zo zijn dat je geen partner hebt of dat je partner er niet bij aanwezig kan zijn, in zo’n geval is het wel heel logisch dat je een bekende bij je bevalling zou willen hebben.
Zou ik bij de bevalling van mijn dochter willen zijn?
Ik weet niet hoe ik tegen die tijd tegen aan kijk, maar als ik het nou zou moeten zeggen, dan wil ik absoluut niet bij de bevalling van mijn dochter aanwezig zijn. Het lijkt me echt verschrikkelijk om je kind zoveel pijn te zien lijden en ik vind het ook gewoon iets dat tussen haar en haar man is. Mocht ze me nou vragen of ik er bij wil zijn en ze wil het echt heel graag, dan wil ik er natuurlijk wel over nadenken.
Hoe sta jij hierin? Heb jij je moeder bij de bevalling gehad? Of niet? En zou jij later bij de bevalling van je eigen (schoon) dochter willen zijn?
30 comments
Bij alle 3 mijn bevallingen was alleen mijn toenmalige vriend er (En logisch de verloskundige) ik heb er nooit over nagedacht of ik er iemand bij wou hebben. Ik heb zelfs niemand ingelicht toen de weeën begonnen.
Omdat ik een buitenlandse partner heb, wilde ik graag m’n moeder er ook bij om hem tussendoor wat dingetjes uit te leggen of te vertalen, zodat het personeel in het ziekenhuis de focus echt op mij en die kleine kon houden!
On eerste instantie hadden we afgesproken het met z’n tweetjes te doen. Wat ik stiekem wel jammer vond. Ik wilde graag in moeder bij me hebben want ik wist dat ik haar en haar nuchterheid nodig zou hebben.
Toen ik een infectie op liep tijdens de bevalling (en mijn moeder en zus nog op bezoek waren) ging alles ineens heel snel. Mijn moeder heeft nog netjes aangegeven aan de zuster dat het niet de bedoeling was dat zij en mijn zus bij de bevalling waren. Maar de zuster vind het een beter idee dat ik bekende gezichten had in deze enge periode. En zo waren dus mijn man, moeder en zus bij de bevalling. En ik had het niet anders willen hebben
Mijn schoonmoeder wou ik er echt niet bij, is heel lieve vrouw maar zou mij te zenuwachtig maken :). Ik weet echt niet of ik bijmijn dochter zou willen zijn..
Ik was bij mijn moeder thuis toen mijn vliezen braken.
(Mijn vriend en vader waren naar een wedstrijd van ajax)
Ik ben daar gebleven en dacht dat het net als de 1e bevalling nog wel even zou duren (deze duurde vanaf het moment dat de weeen begonnen 6uur)
Wel mn vriend even ingelicht natuurlijk.
2uur later begonnen de weeen mn moeder en ik keken wat tv.
En toen ineend ging het heel snel wee naar wee volgde.
Ikwas blij dat mn moeder er was die me af en toe wat op mn eug duwde.
Mn vriend gebeld en die reed pas bij amsterdam…..
Toen ik het het bijna niet meer hield heeft mn moeder me naar mn eigen huis gebracht. De verloskundige en mn vriend kwamen tergelijk aan.
Mn moeder en vader zijn naar huis gegaan en een uurtje later was onze 2e zoon er.
Mn moeder heeft me dus de weeen doorgeholpen maar het “echte” werk heb ik samen met mn vriend doorstaan
Ik heb over mn eigen moeder wel even getwijfeld, maar die kan niet tegen bloed. En wat als de bevalling uren en uren duurt. Nee toch maar niet. Mn schoonmoeder is gewoon geen optie haha, die wil ik liefst nergens bij betrekken ?
Ik heb hier mijn twijfels over gehad. Mijn moeder of schoonmoeder zijn bij geen van de bevallingen aanwezig geweest.
Bij mijn oudste was mijn moeder erbij.
Dit omdat ik helemaal niks aan mijn toenmalige vriend had.
Hij ging de aandacht niet op de bevalling en mij richten maar op zichtzelf ( Ik ben zo moooeeeee, ik heb honger, ik wil naar huis, ik voel me niet goed en de vraag: Als jij zo even gaat lopen door de kamer, mag ik dan even op het bed liggen?)
Had helemaal niks aan hem.
Mijn moeder was mijn allergrootste steun die ik mij kon wensen!
Elke wee pufte ze mee weg, hield mijn hand vast toen ik bang was, washandje op mijn hoofd voor verkoeling etc…
Ze heeft ook de navelstreng doorgeknipt want mijn toenmalige vriend vond dat dat maar een vies ding en hij wou de baby ook echt niet vasthouden die daar net uit kwam bij mij en onder de smurrie zat.
(2 weken later was ie opeens naar zijn ouders vertrokken zonder enig bericht)
Mijn moeder was er dus bij en dat was geweldig!
De andere 3 meisjes, van de man die nu mijn leven echt mooier gemaakt heeft en mij mama heeft gemaakt van nog 3 kindjes, die is bij elke bevalling verder erbij geweest.
Verder niemand, alleen de gynaecoloog en verpleging maar verder echt niemand.
Zeker geen schoonmoeder!
Schat van een mens, echt waar maar nee, ik zou het niet tof vinden als zij tussen mijn benen koekeloert om te kijken of het hoofdje er al aan komt…
Gewoon just the 2 of us!
Nou, ehm nee! Hoe dol ik ook op beide ben.. Het lijkt me echt niks om andere mensen erbij te hebben! Ik had sowieso genoeg aan mezelf tijdens de bevalling en had echt focus nodig.
Aangezien ik veel te vroeg ben bevallen, was mijn man in het buitenland voor zijn werk omdat wij nog totaal niet verwacht hadden dat ons zoontje al zo vroeg zo komen. Hij heeft dus helaas niet bij de bevalling van de oudste kunnen zijn en daarom was het voor mij heel erg fijn dat mijn moeder er bij was, want ik was heel blij dat er iemand bij was die me kon steunen. Met een bevalling schaam je je voor je eigen moeder toch het minst, maar met de tweede toen mijn man er wel gewoon was, kwam mijn moeder pas toen ons dochtertje te wereld was. Ik zou er niet aan moeten denken om iedereen er bij te hebben.
Mijn moeder is bij alletwee mijn bevallingen geweest en ik wilde dat ook heel graag. Ze heeft me zo goed geholpen! Mijn vriend had het echt niet in zn eentje aangekund hoor hahaha. Mijn moeder en ik hebben ook een hele sterke band en ik denk dat dat er ook mee te maken heeft of je je moeder wel of niet bij je bevalling wil hebben.
Mijn vader heeft op het bankje net naast de verloskamer gewacht tot ze geboren was (bij de oudste) toen was er geen schoonmoeder en mijn moeder is al bijna 11jaar overleden. Bij de jongste was ik te snel bevallen en was mijn vader onderweg naar mijn oudste en waren mijn schoonouders aan het wachten tot mijn vader er was. Maar toen die er net was, was mijn dochtertje al geboren (8min nadat ik op ziekenhuisbed lag) Ik had heel graag mijn moeder/schoonmoeder erbij gehad helaas kon dat niet
Ik wilde mijn moeder er absoluut niet bij hebben. Tot het moment dat ik na 35 uur weeën met spoed naar het ziekenhuis moest, toen wilde ik haar er perse bijhebben en is ze meteen gekomen. Achteraf gezien heeft dit onze band enorm versterkt..
Moest mijn man niet kunnen zou ik mijn moeder er wel bij kunnen hebben. Denk ik…
Ik wilde eerst mijn moeder er bij…maar na een tijdje echt niet meer en begreep niet dat ik ooit had gedacht het wel te willen…uiteindelijk is Lola ‘s avonds geboren en wilde ik pas dat ze de volgende ochtend langskwamen…ondanks alle tegenstribbeling aan de andere kant van de lijn omdat ze al zo lang hadden gewacht…ik kon niet meer na 27 uur dus wilde niet dat ze ‘s avonds laat nog zouden komen…
Overigens no way dat mn schoonmoeder erbij zou zijn haha. Die hoeft echt niet naar mijn onderkantje te kijken.
De eerste keer was mn moeder er niet bij maar dat was een traumatische ervaring. Dit keer heel bewust nagedacht over hoe ik het wilde en er is niemand die mij beter aanvoelt en kan coachen als mijn moeder (sorry man) ze is heel rustig en weet ook haar plek naast mijn man. Het was een geweldige ervaring en ik ben heel dankbaar en zij ook dat ze er bij kon zijn.
Mijn vriend wilde een hele meute vrienden en familie in de wachtkamer hebben zitten. Nou sorry, hoor! Ik ben degene die al het werk moet doen en ik wil dat niet. Alleen jij en ik. Uiteindelijk begreep hij dat en in augustus blijft het dus rustig in de wachtkamer van het ziekenhuis 🙂
Mijn moeder was wel bij de bevalling maar meer omdat ik ook in een totaal andere situatie zat. Gelukkig heb ik niet eens gemerkt dat ze er was en leek het voor mijn gevoel alsof ik alles met Kevin deed! Achteraf zei ze inderdaad tegen mij dat het wel bijzonder was maar niet fijn om te kijken, je wilt zo graag iets doen omdat je pijn hebt maar zij kan daar niet mee helepen. De volgende keer doen Kevin en ik het wel alleen met z’n tweetjes!
M’n moeder zou ik niet erg vinden, schoonmoeder iets ongemakkelijker. Alhoewel ik een hele goede band met allebei heb. Ik heb wel bij beide bevallingen overwogen om m’n zus erbij te hebben. De eerste keer zag mijn man dat niet zitten en de 2e keer vond ik t wel prima en achteraf was ze nooit op tijd in t ziekenhuis geweest hahahaha
Ik wilde het liefst zoveel mogelijk rust om me heen en dus zo min mogelijk mensen. En hoewel ik heel close ben met mijn moeder voelde het voor mij beter om dit toch samen met mijn man te doen.
Ik wilde niet dat mijn (schoon) moeder erbij zou zijn. Het is iets intiems tussen mij en mijn vriend. Daar hoeft verder helemaal niemand bij te zijn. Ik vond het wel heel fijn dat iedereen daarna heel snel in het ziekenhuis was.
Oh nee zeg alsjeblieft! Ik denk dat mijn moeder dat zelf ook niet trekt, die maakt zich veel te druk. Schoonmoeder hoeft er ook niet bij want dan zou ik niet kunnen ontspannen. Gelukkig zat er ook niemand op de gang te wachten dat lijkt me erg a-relaxt
Ik hou zielsveel van mijn moeder, maar weet ook dat ze slecht tegen mijn pijn kan en onze persoonlijkheden botsen nog weleens. Op zo’n moment zou dat de bevalling niet bespoedigen haha! (misschien zou het juist goed gaan hoor, maar goed, nooit geprobeerd)
Gek genoeg zou ik het dan wel mooi vinden als een van onze dochters het wel wil, maar goed begrijp het ook als ze dat voor zichzelf willen houden. Persoonlijker dan een bevalling gaat het niet geloof ik.
Nope, gaat niet gebeuren. Ik ben tijdens de bevalling al genoeg bitch tegen man. En als ik dan ook nog mijn moeder moet afbekken… Grote kans dat die het persoonlijk opvat en ik er jaren later nog aan herinnerd word. Ik ben het type waar familie pas tegen het einde van de kraamweek op bezoek mag komen. Veel te bang dat newbie iets oploopt.
Mijn eigen moeder leeft niet meer en om heel eerlijk te zijn moet ik er niet aan denken om mijn schoonmoeder aan mijn bed te hebben tijdens de bevalling. Dit is een klusje voor mijn man en mij haha.
Haha, dit vind ik zo grappig. Ik dacht nl dat het vrij normaal was dat moeders er bij zijn. Vooral ook als enigste dochter. Dus bij de eerste belde ik mijn moeder bij de eerste weeĂ«n op. Niet slim, omdat het 1 te lang duurde en 2 ik vond het achteraf gezien heel erg vervelend dat ze er bij was. Ze gaf verkeerde instructies, rook naar koffie, kletste veel te veel met mijn man… De andere bevallingen deed ik alleen met mijn man, veel rustiger!
Bij mijn eerste bevalling waren ze er allebei bij. De bevalling verliep niet vlekkeloos en de tweede keer wilde mijn schoonmoeder niet meer en mijn moeder kwam te laat. Maar ik vond het beide keren allemaal best, was toch in mijn eigen wereld er had zo een hele schoolklas bij kunnen staan en zelfs dat had mij niet geboeid.
Nou mijn moeder is n te rge stresskip. Dat kan ik dan niet gebruiken. Rn schoonmoeder zou ik t gevoel bij hebben dat ze er niet bij past. Maar ik zou heeeeeeeeeelbgraag bij de bevalling van mn (schoon)dochter zijn. Dat dan weer wel 🙂
Ik dacht altijd dat ik het niet wilde, maar toen ze mijn tas kwam brengen is ze toch gebleven. Uiteindelijk was de hele familie er omdat ik te vroeg aan het bevallen was en ik kreeg een keizersnee. Achteraf vond ik het fijn dat iedereen er toch was.