Oh Yeah!! Zoals jullie in mijn vorige blog hebben kunnen lezen is ons bod op het oude klushuis uit 1890 geaccepteerd! Wat zijn we er blij mee! Nu begint het werk pas echt: gesprekken voeren bij de hypotheekverstrekker en het verzamelen van de vele documenten die we nodig hebben voor de hypotheek. Daarnaast zoeken we ook alvast naar vakmensen voor de klussen die we willen uitbesteden, zoals: stalen balken voor de betonvloer leggen, vloerverwarming aanleggen, zandcementvloer, stukadoor, verfspuiter, rookkanaal aanleggen e.d. Dit ging allemaal niet zo gemakkelijk als dat ik het nu op schrijf…
Tijdsdruk
In ons geval lag de druk erg hoog omdat alles echt op tijd rond moest zijn. Begin juni stond de sleuteloverdracht gepland van ons klushuis en eind augustus van ons oude huis. We hadden dus maximaal drie maanden de tijd tot we zouden gaan verhuizen. Uiterlijk eind augustus wilden we verhuisd zijn, want ik zou dan al bijna uitgerekend zijn van onze jongste zoon en we moesten dan ook ons vorige huis uit zijn. Er zijn dus twee belangrijke punten:
- Het hele huis moet volledig leeg gestript worden.
- Voor eind augustus moet het huis ook weer deels bewoonbaar zijn met kleine kinderen en van de benodigde gemakken voorzien.
Voordat ik jullie ga vertellen over het slopen wil ik jullie eerst meenemen in het papieren verhaal rondom de hypotheek.
Trage, logge instanties
Het rond krijgen van de financiën is het eerste belangrijke punt bij het kopen van een huis. Rondom het regelen hiervan komt wel heel erg veel kijken, wat soms ook wel de nodige stress en frustraties oplevert. Wat een gedoe was het zeg. Als ik er nu nog aan terug denk… pfff… In het begin zag het er allemaal nog wel vriendelijk uit en lijkt het allemaal van een leien dakje te gaan, maar hoe verder we kwamen hoe vervelender het werd. Iedere keer was er wel wel weer iets wat niet goed was. Dan miste er weer een document, dan was er weer iets met de verkeerde kleur pen ingevuld, dan moesten we weer iets bij een andere (logge) instantie aanvragen of wijzigen, waarna je zo weer een aantal dagen verder was. Het gevolg van dit alles was dat keer op keer verlenging aangevraagd moest worden. Ik begon mezelf bijna te schamen tegenover de verkopende partij. Wat een gedoe… En dan nog te bedenken dat onze deadlines in de knel beginnen te komen. Ik had al afspraken vast staan met vaklui die we echt niet kunnen verzetten. In de eerste plaats omdat de afspraken elkaar opvolgen qua werkzaamheden en dus ook echt in deze volgorde moeten gebeuren. In de tweede plaats omdat echte vakmensen ook echt volgeboekt zijn en verder geen ruimte meer hebben. Dat ging niet om een paar mensen maar om zeker 6 verschillende bedrijven die elkaar zouden opvolgen in echt korte tijd… en dan nog alle bouwmaterialen en de keuken die op bepaalde datums geleverd gingen worden.
Het langzame vorderen bij de hypotheekverstrekker en andere betrokkenen levert ons, of in ieder geval mij, de nodige frustratie op. Het zullen de hormonen wel zijn.. haha.. Wij doen iedere keer ons best om documenten of andere dingen diezelfde dag nog te leveren en vervolgens hoor je niks. Wanneer ik er achteraan bel is diegene die ons dossier behandelt ziek of op vakantie of hij werkt die dag niet.. grrr… Uiteindelijk werd de tijdsnood zo hoog dat ik iedere dag 1 a 2 keer ben gaan bellen om te informeren en de druk op te voeren. Het is zelfs zo ver gegaan dat we uiteindelijk de hoofddirecteur aan de telefoon hebben gehad, waarna het toen wel ineens snel kon gaan en alles in no time rond was. Zie je wel dat het wel sneller kan, als ze maar willen!! Weet dus dat je jezelf niet op je kop moet laten zitten door alle bureaucratie en kom voor jezelf op!
let’s go!
Eindelijk hebben we, later dan gepland, de sleutel (en wat voor een!!) en eindelijk kunnen we gaan beginnen. Door de vertragingen hebben we nog maar krap 2,5 maand tot de verhuizing en precies één week waarin het volledige huis gestript moet worden en al het bouwafval weggebracht moet worden naar de stort. Werkelijk ALLES gaat er uit: wanden, keuken, vloeren tot de kruipruimte aan toe, slaapkamers, kozijnen, elektra, leidingen, verwarmingen, ketel, stoppenkast, kachels, echt alles. Het puin lag meters hoog en de mannen bij de stort zagen ons alweer aankomen hoor met onze kar vol zooi. karren vol hout, steen, keuken onderdelen, behang en vloerbedekking, puin, leidingen, je kunt het zo gek niet bedenken of we hadden het bij ons. De mannen daar vroegen zich regelmatig af wat we toch allemaal aan het doen zijn. Ondertussen liep mijn vader ook nog een aantal keer met de bosmaaier door de tuin omdat we niet meer over het onkruid konden kijken.
Gelukkig kregen we deze periode heel veel hulp! Zonder al die helpende handen hadden we het niet gered om het hele huis leeg te hebben voordat in de 2e week de eerste vakmannen al voor de deur zouden staan. Thank you! Het waren vooral de mannen die het zware sloopwerk hebben gedaan: familie, vrienden en zelfs collega’s!! Terwijl ik de zorg had voor onze oudste zoon regelde ik voornamelijk alle contacten met de vaklui, maakte afspraken, hield ik de planning bij en regelde ik ons bouwdepot en fietste ik heel wat keren heen en weer met eten en drinken, zeker in de tijd dat het 37 graden was… pfoeehh en dat met een dikke buik,volle tassen aan het stuur en een peuter achterop. Ook ben ik ook heel druk met het bedenken van de toekomstige inrichting van ons huis. Echt de meest fantastische taak ever! Daarnaast start ik een @huisje242 op instagram waarin iedereen ons klus avontuur kan volgen! (klik op de link om een kijkje te nemen!) Oh ja, ook was ik al een beetje begonnen met het inpakken van al onze spullen. In mijn idee had ik daar nog tijd genoeg voor, maar uiteindelijk bleek het tegenovergestelde. Maar hierover meer in mijn volgende blog.
