Is dit het dan? Het dertigers dilemma?

Over iets meer dan een maand moet ik eraan geloven. Mijn dertigste verjaardag. En waar ik een paar jaar, oké zelfs een paar maanden, geleden nog riep dat ik dat helemaal niet erg vond en dat ik er zelfs naar uit keek, is dat nu wel anders. Want dertig, dat is toch zo’n leeftijd waarop je je leven helemaal op orde moet hebben enzo? Waarom voelt het dan juist nu alsof helemaal niets meer zeker is en ik geen idee heb wat ik wil?

Het dertigers dilemma.

Een paar jaar geleden schreef ik nog dat ik zo blij was met de rust in mijn leven. Natuurlijk waren er wat dingen die ik anders wilde, maar over het algemeen was ik gelukkig en had ik niet het idee dat er iets miste. Maar inmiddels heb ik dat wel. De laatste maanden voel ik een soort van onrust, die toch wel een beetje samenhangt met de huidige crisis, waarin mijn leven toch wel een heleboel veranderd is. Mijn werk bracht minder op en ik begon me af te vragen of het niet beter was om te gaan solliciteren. Waar ik eerst juist zo blij was met de vrijheiden die het geeft om ondernemer te zijn, zocht ik nu naar vacatures. Maar goed, het is niet alsof ik dan ook weet wat ik wil doen. Ik bedoel, er zijn een heleboel dingen die me wel leuk lijken, maar wat ik dan precies wil? Ehh, ja, dat is een beetje lastig.

Wat voor werk zou ik willen doen als alles mogelijk zou zijn?

Het klinkt misschien heel stom, maar juist in deze periode waarin de zorg zo onder druk staat, ben ik mogelijkheden aan het bekijken om de zorg in te gaan. Een paar jaar geleden schreef ik me in voor de opleiding hbo-v, omdat ik heel erg graag aan de slag wilde als verpleegkundige in het ziekenhuis. Het is al jaren een droom en ik had er een heleboel voor over, maar ja. Letterlijk een dag na het versturen van de aanmelding had ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen en ik besloot de opleiding toch wat on hold te zetten, omdat het me heel lastig lijkt om zo’n opleiding te combineren met een jong gezin, een baby en een zwangerschap. Dus de droom verdween op de achtergrond, ik ging vol voor het ondernemerschap en dacht er slechts af en toe aan terug.

Wil ik er nu dan wel voor gaan?

Als ik nu geen kinderen zou hebben, dan zou ik absoluut ja zeggen. Maarja, ik heb wel kinderen en dan ook nog eens vier, dus fulltime naar school gaat ( in mijn geval zonder sociaal vangnet) heel erg lastig worden. Ik lees overal op internet dat het een hele pittige opleiding is, zeker in combinatie met het gezin. Maar dat is niet het enige wat me tegenhoudt.

Zo’n opleiding kost niet alleen veel geld, maar doordat hij veel tijd gaat kosten, ben ik bang dat ik het beetje wat ik nu nog uit mijn werk haal, ook om moet geven. Waardoor we dus gewoon een inkomen te weinig hebben. Kortom allemaal twijfels en dat maakt het zo lastig want ik wil het echt heel graag!

Ervaringen gezocht.

Dus ik dacht. Ik heb onder mijn volgers vast wel vrouwen die op latere leeftijd ( haha) terug naar school zijn gegaan en ik ben heel erg benieuwd hoe dit bevallen is. Dus vrouwen die die ervaringen hebben? Ik hoor het graag!!