‘Bang voor de bevalling? Waarom dan?’ Was een vraag die ik heel vaak kreeg toen ik tijdens mijn tweede zwangerschap aangaf dat ik bang was voor de bevalling. Dat ik zo bang voor de bevalling was, dat ik snachts niet sliep en er heel erg tegenop zag. Bang voor de bevalling zijn wordt altijd een beetje afgedaan als aanstellerij. Kijk eens in de supermarkt, een groot deel van de vrouwen die daar loopt is wel eens bevallen en dan lukt het jou ook wel. Ja, oké, daar heb je een punt, maar dat neemt echt niks van mijn angst weg hoor. Waarom ik zo bang voor de bevalling was en hoe ik uiteindelijk van mijn angst af kwam lees je in deze blog.
Ik was ontzettend bang voor de bevalling.
Wie mij al langer volgt weet dat ik bij Maxim een ontzettende rotbevalling heb gehad. Mijn bevallingsverhaal kun je hier lezen. De bevalling van Maxim duurde drie dagen, op dag twee was ik helemaal uitgeput en moest ik nog naar het ziekenhuis, waar het nog ruim 24 uur zou duren voordat hij er was. Als je het hele verhaal wil lezen dan kun je op de link klikken, maarehh.. Het is niet echt fijn haha. Na de bevalling zei ik dan ook tegen Richard dat ik dat absoluut nooit meer wilde. En in de maanden daarna werd ik regelmatig snachts wakker van een nachtmerrie over mijn bevalling, zo erg vond ik het. Ik heb er toen wel eens over nagedacht om hulp te zoeken bij het verwerken ervan, maar ja.. Zoals ik al zei, iedereen kan bevallen en bevallen doet zeer. Dus ik had heel erg het idee dat ik een aansteller was.
De tweede zwangerschap.
Toen Maxim 16 maanden was ging het een tijdje wat beter en raakte ik zwanger van Floris. Dat ging ook niet zomaar, want ondanks die verschrikkelijke bevalling, wilden we al heel snel nog een kindje en na maanden wachten lukte het eindelijk. In het begin was die angst voor de bevalling nog wel een beetje op de achtergrond, maar naar mate de zwangerschap vorderde kwam het toch steeds weer naar boven. Gelukkig heb ik een hele lieve verloskundige die me zoveel mogelijk gerust kon stellen. Ze vertelde dat die eerste horrorbevalling echt niet hoefde te betekenen dat de tweede keer ook zo zou gaan. Dat ze dit keer alles goed in de gaten zouden houden en ik gewoon eerder naar het ziekenhuis zou mogen als het echt niet meer lukte. Nee, het nam de angst niet helemaal weg, maar het hielp wel om erover te praten en me er een klein beetje overheen te zetten.
De tweede bevalling.
Toen ik over de 40 weken heen ging, begon ik toch wel weer zenuwachtig te worden. Er werd besloten me in te leiden en op mijn verjaardag werd ik opgenomen in het ziekenhuis, nadat ik doodop was van alle voorweeen en zenuwen en ik die middag ineens bloed verloor. In het ziekenhuis kreeg ik wat om te slapen en na een goede nachtrust was ik redelijk kalm voor wat er komen ging. Hoe de bevalling uiteindelijk ging kun je hier lezen (bevallingsverhaal Floris.) en ik ben achteraf heel blij dat ik goede afspraken heb gemaakt met de verloskundige en dat het daardoor allemaal wat rustiger verlopen is.
Mijn derde bevalling was een eitje en ik ben heel erg benieuwd hoe mijn vierde bevalling over een paar weekjes zal gaan! Was jij bang voor de bevalling? Of heb je het gewoon over je heen laten komen?
5 comments
Ik herken de angst heel goed. Ik ben voor het eerst zwanger en ik ben heel bang om te bevallen. Maar er is geen weg terug en ze zal er toch uit moeten 😉 Ik denk dat het angst is voor het onbekende, de pijn… En natuurlijk doen al die horrorverhalen er ook geen goed aan.
Voor de tweede wel lichtelijk angst omdat je 1 zo heftig was. Maar had me helemaal voor genomen om een ruggenprik te vragen enzo.. dat gaf me wel rust.
Nr 2 was een heerlijke bevalling.. ja t duurde wel even maar toen we eenmaal op 10 cm zaten ging het heel goed.
Ik zei meteen.. zo wil ik er nog wel 10.
Tot de 3e.. de bevalling van Jara was echt een hel.
?
Mijn vrouw was behoorlijk bang voor de eerste bevalling, maar dat kwam meer door de verhalen die ze hoorde om zich heen. Er werd flink negatief gepraat en daar werd ze bang van. Gelukkig is alles goed gegaan en zal de tweede bevalling anders zijn.
Nee, ik want bang voor de bevalling. Wel voor het moment van de bevalling. Mijn bevallingen verlopen zo snel dat ik bang was dat ik in de supermarkt zou bevallen of dat ik niet op tijd oppas voor mijn dochtertje zou gevonden hebben, of dat mijn man niet thuis zou zijn.
Bij de eerste bevalling was ik helemaal niet bang, omdat ik ook niet wist wat me te wachten stond. Bij de tweede bevalling was ik nog steeds niet echt bang, wel zenuwachtig want ik wist inmiddels hoe zwaar het is. Nu, nadat de tweede bevalling niet helemaal lekker ging, ben ik echt wel bang voor de derde bevalling…. Ook omdaf mijn kinderen vrij groot waren bij de geboorte en ook deze baby lekker aan de maat zal zijn……