Vroeger was ik een vaderskindje. Ik leek ontzettend op mijn vader, vond alles wat hij deed geweldig en had dezelfde ontzettend flauwe humor als hij. Maar hoe ouder ik word, des te meer dingen herken ik in mezelf van mijn moeder. Niet alleen bepaalde uitspraken ( ruim je kamer op, anders gooi ik alles weg! Wacht maar tot je zelf later kinderen hebt!) maar ook hoe ik met bepaalde dingen om ga. Maar als ik één ding zou mogen kiezen dat ik echt van mijn moeder heb, dan is het wel het schrijven. Mijn moeder was dol op schrijven. Afgelopen weken was ik druk bezig in huis en kwam ik op de zolder allerlei dingen van haar tegen. Brieven aan penvriendinnen, fotoalbums, dagboeken, brieven, stamboomonderzoeken. Allerlei documenten die helemaal volgeschreven waren. Ik kan me nog herinneren dat mijn moeder ons vroeger altijd zelfbedachte verhaaltjes voorlas, maar ook dat ze ooit eens met een kinderboek bezig was. Nu was ik wat dingen aan het uitzoeken, toen er ineens een blauwe map uit viel.. Een kinderboek geschreven door mijn moeder. In de vergetelheid geraakt omdat ze hem nooit wilde of durfde uit te geven. Maar daar gaat nu verandering in komen.

Een kinderboek, geschreven door mijn moeder.

Ik krijg vaak de vraag of ik het niet leuk zou vinden om kinderboeken te schrijven. Nou, heel eerlijk? Ik heb wel eens een heel tof idee gehad voor een kinderboek, maar op de één of andere manier trekt het me niet zo erg. Ik vind schrijven voor volwassenen gewoon leuker. Boeken over volwassen levens, volwassen problemen, dat vind ik leuk. Ik weet eigenlijk niet of mijn moeder ook boeken voor volwassenen schreef, maar voor kinderen deed ze het wel. Ik heb het boek eens doorgelezen en ik vind dat het echt heel fijn geschreven is. Het is een spannend verhaal, met een leuke plottwist erin en ik vind het echt heel zonde dat ze er niet meer mee gedaan heeft.

Maar goed, daar gaat nu verandering inkomen. Het boek is keurig netjes uitgeprint op papier, dus aan mij binnenkort de taak om het allemaal over te typen op de computer en er een mooi boek van te maken. Waarschijnlijk zit ze daar ergens boven op een wolkje op me te mopperen dat ze dat helemaal niet wil, omdat ze het veel te eng vindt, maar dat kan me lekker niets schelen. Als er iets is wat ik geleerd heb in de afgelopen jaren als soort van schrijfster, is dat als je iets wilt, dat je het gewoon moet doen.

Waar gaat het boek over?

Waar het boek dan over gaat? Oké, nou heel in het kort, gaat het over een jongen (Tim) die verhuisd naar een groot huis in een dorp. Bij dat huis hoort een hele grote tuin, met achterin een boom, die helemaal hol is van binnen. Al snel maakt Tim daar zijn schuilplaats van, tot hij erachter komt dat er gekke dingen met de boom aan de hand zijn. Zo vind hij ineens een roestig mes in de boom. Al snel wordt Tim achterdochtig, zeker als blijkt dat de verhalen die zijn ouders hem vertelden over dit dorp, totaal niet kloppen. Waarom zijn ouders tegen hem logen? En wat de ‘dorpsgek’ toch steeds van Tim moet? Dat lees je in haar verhaal!