Ik heb heel lang getwijfeld of ik hierover moest schrijven. Ik wil niet als een aansteller overkomen en ik wil mijn kind ook niet gebruiken als publiekstrekker. Toch zat ik vanmiddag achter mijn laptop en ik zag Lauren spelen met haar pop. Ineens drong het tot me door had ik haar kwijt had kunnen raken als ik niet ingegrepen had. Dus daarom schrijf ik hier wel over, misschien dat het bij andere moeders in hun achterhoofd blijft hangen zodat ze net als ik op tijd kunnen ingrijpen. Want het had zo veel anders kunnen aflopen.
Ik dacht dat ik haar kwijt was.
Het was al een tijdje een flinke ziekenboeg hier in huis. Met 2 grote broers die steeds allerlei ziektes oppikken op school, is Lauren altijd de klos. Nu was het de afgelopen tijd wel heel erg. Volgens mij is heel Nederland deze winter we een keer ziek geweest en op het nieuws werd zelfs gesproken over een griepepidemie. Op een gegeven moment was het zelfs zo erg dat Maxims school belde dat hij niet hoefde te komen, want zijn hele klas, incl de juf en de invallers waren ziek.
Lauren was al een tijdje aan het kwakkelen. Met 2 broers die beide net buikgriep hadden gehad, was het een kwestie van tijd voor zij het ook zou krijgen. En ja hoor! Ineens was het zo ver. Ze hield niks meer binnen, elk slokje drinken kwam er weer uit en ze voelde zich zichtbaar heel erg ellendig. Na een kort overleg met de huisarts, gaven ze aan dat het hele land ziek was en dat ze gewoon even uit moest zieken. Dus zo gezegd zo gedaan. Ze sliep heel veel, was een klein beetje suffig wanneer ze wakker was, maar ik ben ook een zombie als ik buikgriep had en door het vele slapen kon haar lichaam wat herstellen dacht ik. Donderdag leek het iets beter te gaan en nadat ik de dokter had gebeld en ze weer zeiden dat ze gewoon even uit moest zieken, ging ik ervan uit dat het wel goed zou komen.
Leeft ze nog wel?
Vrijdag liep ik om 9 uur haar kamertje binnen. Normaal is ze dan allang wakker, maar omdat ze de laatste dagen zoveel sliep heb ik haar maar even gelaten. Wat ik in haar bedje aantrof.. ik krijg het niet uit mijn hoofd. Ze was spierwit, had blauwe lippen en ingevallen blauwe oogjes. Het eerste wat in me op kwam was: ‘Ik ben haar kwijt, ze leeft niet meer!’ Ik tilde haar uit bed en gelukkig werd ze een beetje wakker. Ik probeerde haar wat drinken te geven, maar het kwam er meteen weer uit. In paniek heb ik de huisarts gebeld dat we nu wilden komen. Ze hadden pas over een uur plek, maar ik heb de kinderen aangekleed, Lauren in een deken gewikkeld en ik ben er meteen naartoe gefietst.
Meteen naar het ziekenhuis.
De wachtkamer zat stampvol met allemaal zieke mensen. Allemaal aan het hoesten en met allerlei rare klachten. Natuurlijk liep het spreekuur uit, maar ik was dolblij dat we eindelijk aan de beurt waren. De dokter keek bezorgd naar haar en hoewel ik wel wist dat ze flink ziek was, had ik niet verwacht dat het zo erg zou zijn. Lauren was helemaal uitgedroogd en had links een zware longontsteking. Ze moest meteen opgenomen worden in het ziekenhuis. In tranen liep ik naar buiten en belde ik Richard. Die liet alles vallen en kwam meteen naar huis terwijl ik thuis wat spullen bij elkaar scharrelde om mee te nemen naar het ziekenhuis.
Ik weet nog dat ik dacht: ‘Ach 1 onderbroek is wel genoeg, morgen zijn we weer thuis. Voor de zekerheid pakte ik nog maar een extra onderbroek in en wat kleren voor Lauren. Genoeg voor 1 a 2 dagen, niet wetende dat ik een week zou moeten blijven.
Geen tranen meer.
In het ziekenhuis bleek ze inderdaad een behoorlijke longontsteking te hebben en heel erg uitgedroogd te zijn. Ze was zelfs zo uitgedroogd dat ze geen tranen meer had bij het huilen en niet meer kon zitten of staan. Ze kreeg meteen een sonde met ORS en zuurstof. Daarnaast werd ze aan allerlei kabeltjes aangesloten en kreeg ze antibiotica. Ik had me die hele ochtend zo sterk mogelijk gehouden, maar toen ik haar daar zo zag liggen, brak ik. Mijn kleine meisje aan allemaal kabels en apparaten, ik vond het hartverscheurend. Richard ging weg met de jongens en het moment dat ik alleen achter bleef met Lauren kon ik alleen maar huilen. Ik voelde me zó schuldig. Waarom was ik niet eerder naar de dokter gegaan? Waarom had ik me laten afschepen met een ‘ze moet uitzieken’?
Langzamerhand ging het steeds beter en naar mate de dagen verstreken werd ze iets meer zichzelf. Ik werd langzaam gek in het ziekenhuis. Vanwege besmettingsgevaar (door de buikgriep) moest ik in de kamer blijven en mocht ik smiddags alleen even naar beneden om een bon te halen voor het avondeten. We lagen op de kinderafdeling met heel veel zieke kinderen en dag en nacht waren er kinderen aan het huilen. Van kleine baby’s tot peuters. Ik probeerde wat afleiding te zoeken door wat te lezen of te schrijven, maar ik kreeg gewoon helemaal niets uit mijn handen.
Voor kerst naar huis.
We leefden een beetje toe naar de dag dat ze zonder zuurstof mocht. Want zodra ze zonder zuurstof kon slapen mocht ze naar huis. Eerst gokten ze op maandag, toen was het op zijn vroegst woensdag en uiteindelijk hoopten ze dat we kerst thuis konden vieren. Maandag probeerden ze het voor het eerst zonder zuurstof, ze had steeds een bloedneus en zo kon deze goed herstellen. Helaas lukte het maar 5 minuten voordat ze er weer aan moest. Dinsdag ging het iets beter, ze speelde de hele ochtend zonder zuurstof en mocht ook proberen te slapen zonder de neusbril, maar helaas dipte ze meteen heel erg en moest ze er weer aan. Donderdag mocht ze het weer proberen en bij elk alarmpje dat ging, schrok ik op. Ik merkte aan haar dat ze graag naar huis wilde. Elke keer nadat Richard en de jongens vertrokken was ze ontroostbaar en stond ze huilend bij de deur papa te roepen. Toch bleef het goed gaan en ook het slapen mocht ze even proberen zonder zuurstof. Wonder boven wonder ging het goed! En toen ze wakker werd kwam de kinderarts vragen of we naar huis wilden.
Hoe het nu gaat.
In de afgelopen weken heb ik ontelbaar veel berichtjes gehad hoe het nu met Lauren gaat. Nou, het gaat goed! Ze is nog niet de oude en volgens de kinderarts zal ze nog de hele winter blijven kwakkelen en vatbaar zijn voor griepjes. Maar elke dag gaat het weer ietsje beter. In het begin liep ze nog amper, maar inmiddels wandelt ze het huis weer door, nog wel een beetje wankel, maar er is verbetering.
Ik merk zelf wel dat ik wat veranderd ben door dit alles. Waar ik eerst bij griep zoiets had van ach, ze wordt wel beter, denk ik nu bij elk hoestje dat de longontsteking terug is.
Aan het begin van deze blog zei ik dat ik wilde dat moeders deze blog in hun achterhoofd houden. Waarom zul je denken? Nou, omdat ik denk dat het belangrijk is dat je je niet laat afschepen door de huisarts of door wie dan ook met een ‘Het komt wel goed.’ Als wij een paar dagen later naar de dokter waren gegaan, was ze er niet meer geweest. Dan hadden we hier geen klein meisje dat door het huis wandelt en elke keer ‘MAAAAAAMAAAAA” brult als ze iets graag wil.
Bedankt voor alle beterschapswensen de laatste tijd. Jullie hebben me er echt doorheen gesleept!
39 comments
Goed dat je hiermee andere bewust maakt! Zeker niet laten afschepen. Ik ging met mijn zoon naar de HA en hebben alles op z’n kop gezet omdat ik “maar even moest aankijken” na schelden en dreigen kon ik opeens toch de dag erna om 9 uur in het ziekenhuis terecht. Twee uur later hadden we de diagnose epilepsie en 2 maanden later helaas TSC (hersenaandoening) Even afwachten… mijnkind heeft gewoon een hersenaandoening! Wordt er nog boos van….. Hopelijk heeft je kleine meid niet teveel last deze winter ❤️
Heel heftig allemaal. Wij hebben het zelf net allemaal meegemaakt onze kleine man. Net 5 weken oud toen hij het rs virus bleek te hebben en uiteindelijk zo heftig dat hij een week in het Sophia kinderziekenhuis aan de beademing heeft gelegen en in totaal 2 weken ziekenhuis. Gelukkig mocht hij afgelopen zaterdag net voor kerst mee naar huis. De schrik zit er nog steeds goed in en zodra hij weer een keertje hoest ben je gelijk weer alert.
Wat heftig :(.
Zelf volg ik altijd mijn moedergevoel en instinct. Beter een keer te veel naar de dokter, dan een keer te weinig.
En het is hierbij belangrijk dat je een dokter kiest die je volledig vertrouwt en je niet zomaar de deur uitstuurt met ‘ze moet uitzieken’. Een longontsteking kweek je niet op 2 dagen. Dat had de dokter moeten zien aankomen.. zodra er slijmen in de longen zitten moet er voor de dokter een alarmbelletje rinkelen. Dit kan een kind niet zomaar ‘uitzieken’, maar daar moet sowieso medicatie het kind helpen op die slijmen op te hoesten, denk ik dan :).
Gelukkig is alles goed gekomen met Lauren! Ik wens jou en je gezin veel beterschap.
Ook voor de verwerking van haar ziekenhuisopname :(. xx
Tjonge, ik ben er stil van! Wat ben jij ongelooflijk dapper zeg. Wat fijn dat het nu weer wat beter met dr gaat. En heel logisch dat je nog zo ‘angstig’ bent! De schrik zit er natuurlijk nog goed in! Sterkte!!
Wat ontzettend schrikken zeg! Gelukkig is alles goed gekomen! Huisartsen denken er soms veel te makkelijk over. Veel sterkte de komende tijd.
Wow wat ontzettend heftig!! Wat knap dat je zo hebt ingegrepen. Ik hoop dat je meisje snel weer zichzelf voelt en dat de winter maar snel voorbij mag zijn voor dr. Misschien heb je iets aan mn tip. Ik heb altijd ORS in huis kun je gewoon bij de drogist kopen. Zodra ze overmatig veel diarree hebben, Veel spugen niks willen eten en drinken en ik het idee heb dat ze weinig vocht binnen krijgen dan geef ik dat. Ooit Had mn zoontje toendertijd 8 maanden 25.. diarreeluiers op 1 dag. Huisarts gebeld. Ook weggestuurd gevraagd of ik ORS kon geven (ervaring werk als pedagogisch medewerker dat ik het kende) dat was een goed idee volgens haar. Baat het niet dan schaat het niet..
Heel veel sterkte!
Jeetje wat heftig zeg! Hopelijk is de kleine meid snel weer helemaal de oude!
En wat goed van je dat je dit van je hebt afgeschreven en met ons hebt gedeeld. Dikke kus voor jou!
Wat erg dat je dat hebt moeten meemaken.. Gelukkig was je er nog net op tijd bij en heb je vlug gehandeld! Ik wens jullie gezin het allerbeste!
Pff jeetje wat heftig dat je haar zo aangetroffen hebt! Gelukkig was je er op tijd bij.
Met die kleintjes kan het ook echt ineens achteruit gaan he?! Onze Mats heeft al 2x in het ziekenhuis gelegen. Beide keren vertrouwde ik het niet maar had ik echt niet verwacht dat hij meteen vanuit de HAP door moest naar de kinderarts met een opname tot gevolg.
Ik hoop echt dat Lauren snel helemaal de oude is!!
Ik voel me soms wel eens een zeikerd, maar ik trek liever een keer te vaak aan de bel dan een keer te weinig. Marcel is al twee keer opgenomen geweest met risico op uitdrogen en dan mag je na 2 nachtjes weer naar huis… Maar echt, zodra hij niet meer wil drinken en ik er niks meer in krijg, of als hij goed ziek is, krijg ik meteen de zenuwen! Je waarschuwing is terecht, moeders weten echt wel wanneer hun kindje ziek of niet zichzelf is, dus artsen zouden ons niet zomaar moeten afschepen met ‘uitzieken’.. kleine kindjes zijn kwetsbaar! Gelukkig gaat het nu beter met je meisje, je hebt het goed gedaan door meteen erheen te gaan toen het niet meer goed voelde!! <3
Wow dat is flink schrikken zeg! Goed dat je je niet hebt laten afschepen. Dokters zeggen vaak al snel ach niks aan de hand of het gaat wel weer over. Heel veel beterschap nog voor je meisje.
Heftig verhaal. Helaas hoor je dit vaker dat kinderen maar even moeten uitzieken en vervolgens echt iets ernstigs hebben. Ik vind het zelf ook vaak lastig om in te schatten of mijn kinderen echt ziek zijn of het wel mee valt. Gelukkig heb je het juiste gedaan.
Oh brr ik heb er de tillingen van en kreeg zelf ook de tranen in mijn ogen toen ik alle toeters en bellen voor me zag… wat ontzettend heftig en goed dat je naar je instinct hebt geluisterd! Gelukkig knapt ze weer op. ❤
Jeetje wat heftig…haar zo uit bed halen. Verschrikkelijk.
Vreselijk! Dat beeld blijft je altijd bij. En dan te bedenken dat je al twee keer de huisarts gebeld had. Je onderbuik gevoel zei blijkbaar toch dat het goed mis was. Ik de k dat ik zelf die ochtend gewoon 112 gebeld had ipv een uur bij de huisarts gaan zitten. Maar goed inmiddels heb ik in de 22 jaar dat ik mama ben ook al heel vaak gedacht had ik maar meer doorgezet, was ik maar duidelijker geweest….. gelukkig is het bij ons ook nog altijd goed afgelopen.
Wat een schrik moet dta zijn geweest. Het zal wel even duren voor dat jullie je emotioneel allemaal herstelt hebben. Gelukkig worden kinderen naar mate ze ouder worden minder kwetsbaar, in elk geval dat hou ik mij zelf voor.
Sterkte de komende tijd met het vertrouwen terug krijgen.
Arm kind (en arme mama) Wat afschuwelijk om haar zo ziek in bed aan te treffen. Ik zou er in blijven. Niet zo gek dat jij je nu zorgen maakt. Gelukkig is het met een sisser afgelopen!
Pfff heftig hoor. Dit kan ons allemaal overkomen dus het is goed dat je het deelt. Fijn dat ze weer wat opknapt!
Heel heftig! Ik kan me helemaal indenken hoe je je gevoeld moet hebben!
En ik zal je blog zeker in m’n achterhoofd houden. Helemaal nu rond deze tijd, waarin iedereen ziek is, kwakkelt en zich ellendig voelt.
Heel veel sterkte en beterschap nog!
Jeetje wat heftig…
uit verhalen van mijn ouders weet ik dat ik toen ik anderhalf was in dezelfde situatie heb gelegen, compleet uitgedroogd omdat de huisarts zei: ze moet uitzieken. Je zou denken dat na ruim 30 jaar dit toch niet meer voorkomt….
Gelukkig was je er toch op tijd bij en loopt je kleine meisje weer rond!
Jeetje wat heftig allemaal meis! Goed dat je zo gehandeld hebt… sterkte nog voor Lauren en voor jullie ook natuurlijk
Wat heftig! Gelukkig knapt ze nu weer op en blijft ze de rest van het griepseizoen wat bespaard.. goed dat je dit schrijft, want assistentes kunnen niet altijd een goede inschatting maken en dus is je moedergevoel wel heel belangrijk.
Wat heftig zeg! Gelukkig gaat het weer beter en is ze snel weer de oude. Zo zie je maar dat je altijd naar je eigen gevoel moet luisteren!
Dat gaat je niet in de koude kleren zitten als moeder. Dat moment… vreselijk.
Jeetje wat was dat schrikken zeg. Goed dat je naar je eigen gevoel hebt geluisterd. Je kind gaat voor alles. Met vier kleine kinderen onder de 6 jaar en zelfs een baby van 3 maanden zit ik voor mijn gevoel de laatste paar weken elke week bij de huisarts. Gelukkig nemen ze me altijd serieus en weten ze dat ik niet voor niks kom. Ze zeggen ook altijd tegen me dat ze me liever weg sturen met niks dan dat we te laat zijn.
Zo zie je hoe sterk jouw intuïtie als moeder is. Goed gehandeld!
Gelukkig gaat t weer veel beter met lieve Lauren. Ik herken veel in je verhaal, de schrik, de angst, het beeld van je kindje aan al die toeters en bellen. Dikke knuffels!
Dat is flink schrikken! Zo zie je maar weer: altijd naar je gevoel luisteren!
Wat onwijs heftig zeg, ik krijg er kippenvel van.. Hopelijk voel je jezelf niet meer zo schuldig, want je vertrouwd natuurlijk op de doktoren wat niet gek is. Gelukkig gaat het nu beter. Wat moet jij geschrokken zijn.. Dikke knuffel
Dit lijkt me echt verschrikkelijk om mee te maken. Op zulk soort momenten ben ik altijd blij dat wij in Nederland wonen en dat de gezondheidszorg over het algemeen goed is.
Herkenbaar. Toen Olivia in september al een wk 4o graden koorts had en de ha steeds zei dat het griep was. Zijn daar 4x geweest in een wk. Na 7 dagen koorts verwijzing kinderarts en bam zware longontsteking en bijna uitdroging. Zit je dan. Uiteindelijk gelukkig 3 dagen infuus ipv een wk maar echt, we waren zo kwaad op die ha die ons steeds weg stuurde. Had helemaal niet zover hoeven komen.
Jezus joh, ik had niet begrepen dat het zo heftig was! Wat vreselijk voor jullie allemaal…. Je moedergevoel is altijd de eerste factor, wat een botte figuren bij je huisarts ook. Je belt niet voor Jan L*l. Je hebt groot gelijk dat je deze blog schrijft hoor, jouw spanning moet ook een plekje krijgen.
Heel veel liefs!
Juist heel goed om hierover te schrijven! Voor anderen, maar zeker ook voor jezelf. Het is niet niks wat jullie hebben meegemaakt! Sterkte nog de komende tijd, ik hoop dat ze goed opknapt en laat het voorjaar maar komen ?
Jeetje zeg wat heftig… Goed dat je dit hebt opgeschreven, want ik denk dat we ons allemaal laten afschepen met ‘ziek maar even uit’. Jammer dat de meeste dokters dit ook zeggen. Blij dat het beter gaat met haar…
Jeetje wat een verhaal en wat goed dat je toch naar de dokter bent gegaan!
Gelukkig gaat het al een stuk beter met haar 🙂
Goed ook dat je hierover geschreven hebt dit geeft ons moeders weer een bevestiging dat moedergevoel toch echt wel klopt!
Juist goed dat je het op geschreven hebt. Daarvoor is de blog toch ook?
Heftig wat er gebeurt is en zo zielig, hopelijk komen er niet veel griepjes meer.
Poeh zeg, wat moet dat ongelooflijk heftig zijn geweest. Heel goed en knap dat je dit schrijft!
Wat ontzettend heftig en goed dat je toch naar de huisarts bent geweest! Ik houd het zeker in mijn achterhoofd als J zich zo beroerd voelt!
Hopelijk is ze snel weer helemaal de oude
Heftig hoor!! Je moet inderdaad niet denken aan ‘wat als…’
Wij hebben gelukkig een huisarts die altijd benoemt dat hij liever heeft dat je 10 keer te vaak langskomt met je kindje dan 1 keer te weinig. Lastige momenten vind ik zelf altijd als je kind net in het weekend iets krijgt, waarvoor je eigenlijk naar de huisarts wilt, maar de huisartsenpost is altijd zo’n ‘gedoe’.
Beterschap er verder mee!
Goed dat je dit deelt. Ik hoop ook dat huisartsen dit lezen. Ik heb van de week te maken gehad met een enorm botte man die vond dat ik geen recht had op zorg en met veel tegenzin nog net naar mijn dochtertje keek. Luisteren deed hij niet. Moeders moeten goed naar hun gevoel luisteren en desnoods dan maar gewoon op de stoep staan. Veel sterkte nog de komende tijd. Hopelijk is de winter snel voorbij.