Ik ben zó ontzettend moe.

by Tamara

Mijn wallen hebben wallen, ik heb geen idee wanneer ik voor het laatst een keer een nacht doorgeslapen heb en ook al is het pas half 9 als ik deze blog schrijf, ik wil eigenlijk gewoon heel erg graag slapen. De laatste tijd valt het me allemaal een beetje zwaar en dan bedoel ik niet het moederschap zelf, maar wel alles er omheen. Doordat Richard een ongeluk heeft gehad komt momenteel echt even alles op mijn schouders terecht en dat is stiekem best behoorlijk veel. Tel daarbij op dat 3 van de vier heeeeel erg toe zijn aan vakantie en dat Sarah besloten heeft gewoon maar niet meer te gaan slapen snachts en dan snap je misschien een beetje hoe ik me voel. Zo ontzettend moe.

Ik sta er een beetje alleen voor.

Deze blog is absoluut niet zielig bedoelt en ik hoef geen tips en medelijden. Maar ik moet het gewoon wel even van me afschrijven. Voordat Richard thuis kwam te zitten kwam er al heel erg veel op mijn schouders terecht. Ik ben degene die altijd thuis is, het hele huishouden doet, voor vier kinderen zorgt en daarnaast nog elk vrij minuutje in haar site stopt. Ik zal eerlijk zijn, dat voelde soms al een beetje als teveel. Ik vind het heerlijk om vier kinderen te hebben en ik realiseer me dagelijks wat een rijk en gezegend mens ik eigenlijk ben, maar dat neemt niet weg dat het allemaal gewoon heel erg druk is. En dan bedoel ik niet eens de kinderen, want die zijn gewoon echt superlief. Echt, ze kunnen heerlijk met elkaar spelen, samen met lego bouwen en elkaar helpen, dus meestal heb ik echt geen last van ze. Maar het is gewoon alles er omheen. Dagelijks hele stukken op en neer fietsen om ze te halen en te brengen, stapels was die maar groter en groter worden, rommel die zich opstapelt.

Ik heb soms dagen dat ik als iedereen op school zit snel ga opruimen zodat alles schoon is en ik aan het werk kan, maar ja, tegen de tijd dat alles schoon is dan is het alweer tijd om ze te halen. En ik wil niet die moeder zijn die altijd maar achter de laptop zit, dus in de avond probeer ik ook zoveel mogelijk te doen, of zoals afgelopen zondag stond ik extra vroeg op zodat ik aan het werk kon, maar ik heb af en toe ook gewoon een momentje voor mezelf nodig en dat lukt op deze manier niet.

Een vijfde kind erbij.

Het klinkt heel stom, maar nu Richard thuis is, voelt het een beetje alsof ik een vijfde kind thuis heb. Inmiddels werkt hij weer halve dagen,  maar afgelopen weken had hij gewoon heel erg veel hulp nodig bij alles. Iets wat ik heel erg graag doe hoor, echt. Maar het is wel weer een taak erbij. Toen er nog niets met hem aan de hand was kon ik af en toe nog een beetje helpen met van alles, maar dat lukt nu niet. Hij kan niet even stofzuigen, niet even de kinderen aankleden, niet afwassen enzovoort. Dat geeft allemaal niet, want ik weet dat het vanzelf wel weer beter wordt, maar ja, ik vind het soms wel zwaar.

Het is toch een beetje een dingetje.

Het is voor mij een beetje een dingetje om toe te geven dat ik iets zwaar vind. Ik ben iemand die zich altijd groot probeert te houden, adviezen en hulp van anderen in de wind slaat en om eerlijk te zijn voel ik me altijd een beetje een aansteller als ik zeg dat ik het een beetje zwaar vind worden allemaal. Er zijn zoveel moeders die het wel allemaal kunnen, die werken, kinderen hebben en waarvan het huis brandschoon is en die fluitend door het leven gaan, waarom lukt het mij dan niet?

Ik weet dat het allemaal beter wordt, het zijn tropenjaren en ooit kijk ik hierop terug en ben ik trots dat ik het toch allemaal maar gedaan heb. Dan is het huis maar af en toe een chaos, dan eten we maar ietsje vaker een niet helemaal verantwoorde maaltijd, dan kijken we maar even iets langer tv dan goed voor ze is. Dan ben ik maar heel erg moe, er komt vast ooit een ochtend dat ik wakker wordt en dat ik me realiseer dat ik gewoon weer doorgeslapen heb. Het komt allemaal goed, ik moet gewoon wachten.

 

 

 

Misschien vind je dit ook leuk

19 comments

Evelien 28 juli 2018 - 15:41

Hallo, ik ben momenteel 8 weken zwanger van ons derde kindje en ik ben zo ontzettend moe, misselijk en uitgeput. Onze twee andere kinderen zijn 1,5 jaar en 2,5 jaar. Ze zijn altijd thuis en als kleuterjuf ben ik vanaf nu ook thuis tot volgend schooljaar. Ik vind het echt heel pittig momenteel maar ik hou me recht. Ik kijk ook enorm uit naar ons derde kindje en hou enorm van mijn andere 2 drukke jongens. Toch vraag ik me soms af hoe ik alles ga doen als die derde erbij komt. Hopen op een goede slaper dan maar? En indien niet, ah, het is een fase, toch?! Dankjewel voor je blog, Lieve groetjes

Reply
Marloes 10 juli 2018 - 22:28

Nergens is het alleen maar rozengeur en maneschijn ookal is dat wat mensen laten zien! Pak je rust (dan maar kruimels op de grond of een keer niet uitgebreid koken) en durf om hulp te vragen (iets wat ik zelf ook niet graag doe). Sterkte!

Reply
Janneke 10 juli 2018 - 22:13

Sommige mensen doen alsof alles goed en perfect is. Maar geloof me, in ieder gezin speelt er wel iets. Leg de lat niet te hoog voor jezelf. Geniet van die geluksmomentjes en van elkaar. Zolang jij, je man/vriend en gelukkig zijn is toch alles goed! Dat is belangrijk. Die wasmand is toch ongbegonnen werk 😉 en ik denk dat mama’s weleens een extra laag make up op doen tegen de wallen. Ik heb maar één kind en heb respect voor je hoe je t allemaal doet met 4 kids!!

Reply
Lenny 10 juli 2018 - 20:57

Ik heb super respect voor je! Ik heb maar 1 kind en ik vind dat soms al super zwaar! Zeker na de nachten dat hij aan t spoken is geweest. Mijn man werkt 5 dagen en kan niet minderen. Ik werk 4 dagen en ik doe een opleiding. Ik werk 2 dagen ver weg (2x 1,5 uur reistijd) en 2 dagen thuis. Om t allemaal te bolwerken hebben we een schoonmaakster. Passen de oma’s 2 dagen op en gaat onze kleine naar de opvang. Verder komt er 3 dagen eten thuisbezorgd met recepten zodat mijn man kan koken als ik laat uit werk kom. Ik wil maar zeggen dat iedereen dus zo zijn maniertjes zoekt en ik denk dat het nergens perfect is. Het zijn tropenjaren inderdaad en ik hoop maar dat die kleine veel plezier beleeft in de dingen die hij meemaakt. Dat lijkt me het belangrijkste! Succes met je extra zwaren weken. Er komt vanzelf de nacht dat je doorslaapt en je weer licht als een veertje voelt.

Reply
Nicetobeout 10 juli 2018 - 13:42

Dikke knuf!

Reply
Anna 10 juli 2018 - 13:27

Ik heb ontzettend veel respect voor alle ballen die je in de lucht houdt! Hier een studie die zich in de laatste loodjes fase bevindt en een huishouden zonder kinderen (maar wel met 4 katten) en dát vind ik al zwaar zo nu en dan!

Niet vergeten om ook om jezelf te denken he! Misschien is het niet je habitat, maar is het een optie om de kinderen eens een dagje bij een vriendje of vriendinnetje te laten spelen of om bijvoorbeeld een gastouder te benaderen? Dan kun je daadwerkelijk een keertje even eruit of tijd voor jezelf nemen.

Reply
Tess 10 juli 2018 - 11:47

Ik reageer normaal gesproken nooit maar who cares wat een ander ogenschijnlijk wel lukt en jou nu – naar je eigen maatstaven – eventjes niet? En dan zeg ik ogenschijnlijk, want je kunt jezelf nooit vergelijken met een ander, die staat namelijk niet in jouw schoenen en andersom. Daarbij lijkt het spreekwoordelijke gras altijd groener aan de overkant. Even los van het feit dat vier kinderen en een huishouden al (qua praktische en logistieke kant) best druk kan zijn ben jij je eigen lat waaraan je je wil meten. Het is oké als het niet lukt om welke reden dan ook en het is oké om voor jezelf die lat al dan niet tijdelijk lager te leggen. Ik voer die interne discussie al eeuwen met mijzelf, zelfs voordat ik een gezin had en ik een meer dan fulltime baan moeilijk te combineren vond met 25x per jaar optreden. Ik vind het nog steeds erg lastig om mijzelf niet te vergelijken met anderen maar het brengt je zo weinig dus probeer ik een ander daar ook maar van te overtuigen. Misschien dat ik het dan zelf ook nog eens een keertje leer 😉

Reply
Maaike 10 juli 2018 - 10:18

Ik vind het uberhaupt zo knap hoe je het allemaal doet! Kinderen zijn n fulltime job toch? Dan heb jij er 4 + het huishouden etc. Respect voor hoe je het allemaal doet. Ik hoop voor jou dat je snel wat meer rust krijgt

Reply
mama_martine 10 juli 2018 - 08:52

Dat mag je best zeggen meid! Ik vind het met 2 kinderen soms echt druk, dus laat staan met 4. En inderdaad vooral de sporten (30 minuten door de stad rijden heen en 30 minuten terug) de vriendjes, school, tandarts afspraken, helpen met huiswerk en noem maar op. En dan ben ik een gigantische perfectionist dus mijn huis moet schoon en netjes zijn anders kan ik niet zitten… ik ga door tot het “af” is voor die dag. Je mag dit gewoon zeggen en toegeven! Moeder zijn is niet niks, het is doorgaan !
Ik ben trots op je hoe je alles doet voor je gezin!

Reply
Lieke van Veen 10 juli 2018 - 08:52

Het is heel logisch dat je moe bent. Hopelijk knapt Richard snel weer op en slaapt je kindje snel weer door.

Reply
Silvie 10 juli 2018 - 08:22

Dat je het al toe durft te geven is heel goed! Erkennen is het halve werk. Het is inderdaad zwaar en je mag dag gerust van je af schrijven. Je hebt geen blog om alleen maar de leuke dingen te delen toch? Dan zou jij ook zon moeder zijn die voor de buitenwereld alles op orde heeft, zon perfecte moeder die niet bestaat ?
Als je het opkropt komt het er later of op een andere manier uit. En geloof mij, ik ben geen moeder maar ook hier is het soms chaos en ook ik klaag als ik een tijdje belabberd slaap. Klagen is goed voor je!
Schouders eronder meid, het komt goed, je kunt dit! Je bent een topper

Reply
Celeste 10 juli 2018 - 08:20

Hier een ander gezin met oudere kinderen maar vooral het stukje “hoe doen andere moeders dat dan” mij lukt het in ieder geval al jaren niet. Blijft wel mijn wens.
Mijn schoonmoeder hielp mij ontzettend door te zeggen dat je kinderen later wel onthouden hoe gezellig het was en hoe fijn mama er altijd voor ze was, maar echt geen idee hebben hoe schoon en opgeruimd hun huis was. Zij kijken vanuit een ander perspectief ❤️
(En geen tips hier hoor.. heb zelf al geen idee haha) sterkte, 5 kinderen is best n opgave!

Reply
Natasja 10 juli 2018 - 08:03

Als het zwaar is, is het zwaar. Je geeft niemand de schuld en snapt waar het vandaan komt. Natuurlijk mag je klagen! Ondanks alle liefde is het gewoonweg niet altijd even makkelijk en dat mag ook gewoon gezegd worden. Je bent een kanjer!

Reply
Joelle 10 juli 2018 - 08:01

Heel veel sterkte en succes!

Reply
MarjonS 10 juli 2018 - 07:46

Er mag best even gezegd worden dat je een supermama bent!!

Reply
Mara 10 juli 2018 - 07:25

wij hadden drie kinderen in 3.5 jaar tijd en ik herken je helemaal, als dan je partner ook nog ‘uitvalt’ is het inderdaad extra zwaar. Ik vond het heerlijk altijd als hij thuis kwam en iets overnam of zorgde dat ik even alleen boodschappen kon doen of rustig kon douchen… Uiteindelijk worden ze groter en wordt het langzamerhand makkelijk maar dat zal nog wel even duren. Sterkte!

Reply
Stefanie 10 juli 2018 - 07:18

Die moeders die jij beschrijft bestaan niet. Misschien lijkt het zo..maar geen één moeder heeft het altijd allemaal voor elkaar. Ik hoop dat je de komende tijd wat rust momenten kunt pakken.. ook al staat de vakantie voor de deur. Goed van je dat je dit deelt. Veeel moeders zullen dit echt herkennen. En sommige zullen het niet willen toegeven 😉

Reply
Kelly 10 juli 2018 - 07:05

Omdat ik zelf ook niet ben van toegeven dat dingen soms echt wel even pittig zijn en ik het gevoel herken van ‘ik hoef geen medelijden of tips of wat dan ook’ maar soms wel even erkenning een hartje voor jou! ❤️

Reply
Nanine 10 juli 2018 - 06:41

7 weken terug bevallen van kind nummer 4. En wat je schrijft is zo ontzettend herkenbaar (was het al met 3 kids)..
Dikke knuffel!

Reply

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.