Hij was één van twee.

by Tamara

‘Ik zie nog iets, maar het is nog maar heel klein en ik denk dat het wel wegtrekt.’ Daar lag ik dan, op het bankje bij de verloskundige, waar ik een inwendige echo kreeg om ons tweede kindje te kunnen bekijken. Ik was op dat moment ongeveer 7 weken zwanger en omdat ik me helemaal goed voelde, was het enige bewijs van de zwangerschap dat kleine knipperlichtje daar op het scherm. We grapten nog een beetje dat het er ‘gelukkig’ maar eentje was, totdat de verloskundige de bovenstaande zin uitsprak. Ze had nog een vruchtzakje gezien, maar het was te klein en zou vanzelf weggaan.

Mist er niet iets?

Ik had tijdens de zwangerschap van Floris tijdens de hele zwangerschap het gevoel dat er iets mis was, of dat er iets mistte. Wat dat dan was? Tja, ik weet het niet precies, ik kan er geen vinger op leggen. Dat was ook de reden dat we de zwangerschap pas bij 18 weken bekend maakten en ik het lastig vond om van de zwangerschap te genieten. Ik moet ook zeggen dat die woorden van de verloskundige op dat moment niet echt tot me doordrongen, we waren te druk bezig met het knipperlichtje daar op het scherm en onze vrolijke dreumes die door de wachtkamer scharrelde.

We vergaten het beiden en hadden het er eigenlijk nooit over. Pas toen ik zwanger was van onze eerste dochter zag ik op televisie een documentaire over het verdwenen tweeling syndroom. Een zwangerschap die begint als een tweeling, maar waarbij 1 van de twee het niet overleeft en ‘verdwijnt’. Vaak gebeurt dit al zo vroeg in de zwangerschap dat het niet eens ontdekt wordt, of dat er net zoals bij mij alleen nog maar een heel erg klein vlekje te zien is. Als ik een week later een echo had gekregen dan had ik het waarschijnlijk nooit geweten.

Hoe zou het zijn?

Mijn vriend hoopte altijd op een tweeling. Er zitten bij ons aan beide kanten geen tweelingen in de familie en als het dan gebeurd, dan is dat gewoon toeval. Zelfs bij onze vierde zwangerschap, leek het hem wel heel erg leuk als het er twee zouden zijn ( ik iets minder haha). Maar heel af en toe vraag ik me wel af hoe het geweest zou zijn. Floris is een ontzettend lief mannetje en we zijn echt stapelgek op hem. Maar hij zit vaak een beetje met zichzelf in de knoop. Hij zegt vaak dat hij zich een beetje alleen voelt en is vaak erg onrustig. Na alle onderzoeken die hij heeft gehad, wijd ik dat meestal aan datgene wat hij heeft, maar wat als het zo is dat er echt wat bij hem mist? Je hoort vaak dat tweelingen een hele sterke band hebben toch? Wat als hij die andere kant mist en zich daarom zo voelt?

Ook heb ik destijds wel eens gekeken naar tweelingkamertjes, of namen die bij elkaar pasten. Ook vond ik hele mooie Tweeling geboortekaartjes van Geboortepost.nl maar ook die gaan we nooit nodig hebben. Inmiddels vind het niet meer zo jammer hoor, we hebben vier kinderen en we zijn helemaal compleet. Maar het had me altijd wel leuk geleken als er een tweeling tussen had gezeten.

 

We zullen het nooit weten en ik sta er ook niet heel erg vaak bij stil. Maar soms vraag ik me af hoe het geweest zou zijn, als hij niet als enige van de twee was overgebleven.

Hebben jullie hier wel eens van gehoord? Of hebben jullie dit wel eens meegemaakt? Ik ben heel erg benieuwd of er meer vrouwen zijn die dit hebben gehad en die ook dit gevoel hadden.

 

Misschien vind je dit ook leuk

11 comments

Marit 16 september 2018 - 21:05

Ik had ‘vroeger’ een vriendin die dat ook had. Ze voelde haar heel vaak eenzaam, terwijl ze een fijne familie had en veel vrienden etc, maar dat eenzame gevoel trok nooit weg. Altijd het idee dat ze iets mistte.. en ook onrustig.. Ze was 16 toen ze het er met haar moeder over had en die vertelde toen dat ze ook 1 van een tweeling was…

Reply
Natasja 13 september 2018 - 12:15

Heftig hoor, zo achteraf. Vooral nu je die link met Floris kunt leggen en hij ook zo met zichzelf in de knoop zit. Mijn nichtje van 15 schijnt er eentje van 3 te zijn. Maar daar kwamen ze volgens mij pas bij de bevalling achter? Hoe dat precies zit weet ik zo niet.

Reply
Ilona 13 september 2018 - 10:50

Er was bij mijn eerste echo ook nóg een vruchtzakje te zien. Het zakje was leeg op waarschijnlijk bloed of vocht na. Ik had die dag ook een lichte bloeding gehad waar ik van was geschrokken. De verloskundige zei dat dat waarschijnlijk van dat “lege” vruchtzakje kwam. Wie weet had mijn dochter anders een tweeling broertje of zusje gehad, heel gek om bij stil te staan!

Reply
Kim heddema 12 september 2018 - 20:55

Wat mooi geschreven ? onze jongste Quinn (13 maanden) is ook van een tweeling. Tijdens de eerste echo met 7/8 weken was een vruchtzakje te zien waarvan het hartje niet klopte. De verloskundige deelde mij mede dat ik het kindje waarschijnlijk was verloren. Daar zat ik dan met tranen in m’n ogen me groot te houden tegenover m’n 4 jarige dochtertje die mee was. De zwangerschap was niet gepland maar ik voelde me wel intens verdrietig. Totdat de verloskundige verder keek en opeens een kloppend hartje zag. Dat was een moment van opluchting en blijdschap. Er was er eentje van de twee die wel leefde. Wat een geluk. Volgens de verloskundige was de andere pas gestopt met leven. Ergens denk ik dat het goed is zo. We hebben 3 gezonde kids, 2 jongens en een meisje. En het is al behoorlijk pittig thuis. Maar aan de andere kant vind ik het soms wel verdrietig dat Quinn niet een tweeling broertje/ zusje heeft gekregen. Het tweede vruchtzakje is de hele zwangerschap blijven zitten en kwam er pas bij de bevalling uit. Ik ben benieuwd of Quinn later ooit het gevoel heeft dat er iets mist.. de tijd zal het leren. Maar bijzonder vind ik het wel❤️

Reply
Marjolein 12 september 2018 - 17:08

Onze oudste (Aiden) is ook 1 van een tweeling. Was bij de geboorte ook te zien aan de placenta aangezien ik een dubbele had. Ik denk er zo nu en dan idd wel eens aan van wat als alles wel goed was gegaan, maar dan denk ik we hebben een gezonde zoon en inmiddels een gezonde dochter. We mogen gelukkig zijn met wat ons geschonken is en daar zijn we ook erg dankbaar voor.

Reply
Wendy 12 september 2018 - 11:42

Ohh! Ik had precies hetzelfde tijdens de eerste echo van Lot bij 6 weken. Het hartje van het tweede vruchtzakje klopte heel lichtjes en 2 weken later was het vruchtzakje aan het verdwijnen en vertelde de echoscopiste inderdaad over een vanishing twin. Ik vond het even heel gek en verdrietig want dat had ook obs kindje kunnen worden. Gelukkig was Lot heel sterk en ging de zwangerschap goed maar ik denk er nog wel eens aan terug.

Reply
Diantha 12 september 2018 - 09:22

Wauw wat een bijzondere gedachte! Ja herkenbaar. Wij waren na een lange weg van ICSI zwanger van ons tweede kindje (of eigenlijk 3e want ertussen zit een overleden kindje) Juist omdat ik deze keer wel meer klachten had zei mijn man tijdens de eerste echo is het er echt één? En toen ze goed keek zag ze nog een vruchtzakje met daarbij hetzelfde verhaal als wat je in je blog ook schrijft. We waren er niet zo mee bezig omdat we al lang blij waren dat er een knipperlichtje te zien was. Maar toch schiet het wel eens door mn hoofd wat als…

Reply
Karen 12 september 2018 - 07:53

Ik heb hier hetzelfde met mijn dochter.
Vooral in het begin zo van 1 tot 2 jaar heeft zij steeds iemand gezien en mee gepraat die er niet was. Nog iets waarom wij het denken, zij kan heel moeilijk alleen spelen. Zodra ze met iemand is heb je geen kind aan haar!

Reply
Gwendolyn 12 september 2018 - 07:51

Zelf ben ik er 1 van een tweeling. Helaas met ongeveer 10 weken is dat fot gegaan.
Soms heb ik ook het gevoel alsof er iets mist, ik vraag mij dan wel eens af, hoe zou dat zijn als hij/zij er wel was geweest

Reply
Gwen 12 september 2018 - 07:54

Ho iets te vroeg verstuurd. Mn moeder heeft dus wel eens echo’s laten zien waarom je twee mini mensjes ziet, alleen was ik een stuk groter al, vind het soms dus erg gek om te weten dat ik eigenlijk nog een broertje of zusje zou hebben

Reply
Swenne 12 september 2018 - 07:01

Hoogstwaarschijnlijk ben ik zelf 1 van een tweeling geweest. Mijn moeder heeft veel bloed en stolsels verloren aan het begin van mijn zwangerschap. Maar tijdens de echo om te controleren of het een miskraam was, zat ik er nog. Het is achteraf niet voor 100% zeker te zeggen, maar waarschijnlijk had mijn moeder een miskraam van mijn tweelingbroer of -zus. Mijn ouders zijn hier altijd open over geweest. Ik heb me wel eens afgevraagd hoe het zou zijn om 1 van een tweeling te zijn, maar meer ook niet. Ik heb nooit het gevoel gehad dat er iets mist.

Reply

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.