Het was een rot dag.

by Tamara
rot dag

Heb je zin in leedvermaak? Lees dan vooral verder, want ik beschrijf in deze blog één van de grootste pechdagen uit mijn leven. Ik ben zelf ook dol op leedvermaak en daarom ben ik zo ontzettend lief om jullie ook even mee te laten genieten. Ben ik het maar even weer kwijt he? Dus hier komt hij, het verslag van mijn rot dag.

Het was een rot dag.

Maandag 8 mei 2017. Laat ik maar beginnen met zeggen dat ik het niet zo heb op maandagen. Vooral nu ik zwanger ben heb ik s’ochtends wat moeite met opstarten en na een hele slechte nachtrust omdat ik veel last had van mijn gebroken vinger en bont en blauwe arm, had ik nu helemaal geen zin om uit bed te komen. Toch hees ik mezelf maar eens uit bed, nam een supersnelle douche en kleedde me aan. En daarna ging het helemaal mis.

Ik trok mijn favoriete positiebroek aan en KRAKKK, de naad scheurde van voor naar achter helemaal uit. Nu is het niet zo gek dat hij snel versleten was na hem heeel veel gedragen te hebben. Maar deze broek zat nou juist zo ontzettend fijn en ik baalde echt even als een stekker.

De volgende ellende.

Van de vele talenten die ik heb, erven mijn kinderen alleen mijn slechte dingen lijkt het. Zo zijn ze alledrie sterren in troep maken (en niet in opruimen) en kunnen ze alledrie niet uit bed komen in de ochtend. Dus ik gooide hun schone kleding naar beneden en haalde ze uit bed, zodat ik ze beneden wel aan zou kleden en ik ze zo aan het ontbijt kon zetten. Ze hadden alledrie de dag daarvoor al gedoucht en ze hadden alledrie een helemaal schoon bed, dus ze hoefden gelukkig niet weer te douchen.

Richard zet in de ochtend altijd mijn fiets voor het huis als ik ontbijt maak en de lunchtrommels in pak, maar dat ging deze keer een beetje lastig, want mijn sleutels waren spoorloos. Ik ben een superschaoot, maar als er één ding is dat ik nooit kwijt raak, dan zijn het mijn sleutels. Ik schoot meteen in de stress, want we moesten al een beetje haasten en ik kon mijn sleutels dus echt werkelijk nergens vinden. Ze waren echt spoorloos verdwenen.

Richard moest ondertussen echt naar zijn werk en voor mij zat er niks anders op dan te gaan lopen, met drie kinderen, door de vieze miezerregen. Maxim is hypermobiel, dus die heeft heel erg snel last van mijn knieën als hij een stuk moet lopen. Ik vond het dus ook oprecht heel rot voor hem dat hij na een tijdje last van zijn knieën kreeg. Normaal zou ik hem wel tillen, maar zwanger, kinderwagen mee en meneer weegt 30 kilo, dus dat lukt niet echt. Toen we bij Floris zijn school aankwamen, (veel te laat) kon hij gelukkig even uitrusten.

Toen moesten we naar zijn school, dus hup weer lopen en na een tijdje merkte ik dat hij echt wel flinke pijn had. Het voordeel van de Stokke Trailz is, is dat er een enorme boodschappenmand onder zit. Ik weet dat je daar geen kinderen in mag vervoeren, maar op dat moment was het even niet anders. Dus Maxim in de kinderwagen en ik duwen.

Toen Maxim bij school afgeleverd ( ook veel te laat) en snel door gelopen naar de verloskundige waar ik om 5 over 9 een afspraak had. Ik belde onderweg al om me te verontschuldigen dat ik te laat was, maar er werd niet opgenomen dus ik liep maar snel door. Daar aangekomen was ik echt kapot. Floris zijn school is bijna een kilometer lopen en daarna moest ik nog naar Maxims school en naar de verloskundige, wat ik allemaal redde binnen 40 minuten, maar ik was echt op en mijn bekken deed verschrikkelijk veel pijn. Gelukkig stond er nog niemand te wachten, dus ik pakte de afsprakenkaart erbij en zag dat ik pas om 20 over 9 een afspraak had. Voor niks zo snel gelopen dus.

De controle ging gelukkig helemaal goed, maar ze waarschuwde me wel dat ik rustig aan moest doen met mijn bekken. Nou dat heb ik ook geweten. Na een snelle stop bij de supermarkt, liep ik door naar huis en toen ik eindelijk thuis was barstte ik in huilen uit omdat mijn bekken zo ontzettend veel zeer deed. Na die huilbui heb ik het hele huis ondersteboven getrokken op zoek naar mijn sleutels. Fietsen gaat namelijk prima, maar nog een keer lopen zou me echt niet lukken. Gelukkig vond ik net voordat ik weg moest mijn sleutels. Achter de vriezer..

 

Echt hoe ze daar kwamen weet ik niet, maar ik was wel superblij dat ik ze weer had. De rest van de dag heb ik maar wat rustig aangedaan en dat was maar goed ook, want tegen de avond kon ik gewoon echt niet meer lopen van de pijn en toen de kinderen op bed lagen heb ik een paracetamol gehad en ben ik naar bed gegaan.

Nu schreef ik deze blog in  de hoop dat het niet erger zou worden. Soms heb je namelijk even je dag niet, maar ik heb gewoon mijn week niet. Pink gebroken, bekken doet stom, en al het bovenstaande. Maar het werd nog erger. Woensdag werd er zand voor in onze voortuin bezorgd. De voortuin waar Richard net afgelopen weekend nieuwe tegels in had gelegd. Rijdt die bezorgpipo met zijn palletkar over de nieuwe tegels, waardoor er 3 stuk gaan en er een paar scheef liggen. Gisterochtend weeeer sleutels spoorloos. Inmiddels hebben we de dader gevonden, ik zag mevrouw Lauren namelijk gistermiddag mijn sleutels uit mijn tas halen en snel in de speelgoedbak gooien.

 

Nou duimen jullie mee dat het nu gewoon helemaal klaar is? Want heb het gehad met de pech! Haha! Heb jij ook wel eens zo’n rotweek?

 

 

 

 

Misschien vind je dit ook leuk

10 comments

Sabrina 12 mei 2017 - 15:37

ai ai dat klinkt rot. maar hey, volgende week beter 🙂

Reply
Tannie Callie 12 mei 2017 - 09:26

Pfffff wat een week voor je. Doe je rustig aan? Xx

Reply
Mathiske -gelukineenrompertje- 12 mei 2017 - 08:36

Oh no! Hopen op een betere week

Reply
Sylvia 12 mei 2017 - 08:29

Oh no! Ik heb echt medelijden met je ook al moest ik wel heel stiekem gniffelen toen je uit je broek scheurde. Dat gebeurt mij namelijk ook altijd met mn favoriete broeken. Ligt niet aan ons hoor want volgens mij zijn die altijd van mindere kwaliteit ?

Reply
marjonS 12 mei 2017 - 08:07

De week is gelukkig bijna voorbij… op naar een nieuwe week!
Oh die Lauren toch, sleuteldief 😉

Reply
Joyce 12 mei 2017 - 08:04

Oef nu snap ik je korte reactie toen ik je dinsdag tegen kwam! Arme jij… En waar lagen de sleutels nu?

Reply
Joyce 12 mei 2017 - 08:04

oh grapje overheen gelezen! hahaha

Reply
Frank 12 mei 2017 - 07:51

Ik ken het verhaal, maar dan vooral dat mijn vrouw alles kwijt raakt ??. We zijn regelmatig wat later op een afspraak verscheenen en dat is met een kindje ook iets toegenomen haha. Hopelijl snel goede dagen voor jullie.

Reply
Nicole 12 mei 2017 - 06:40

Oh ik leef met je mee. Vooral je bekken verhaal want ik weet absoluut hoe pijnlijk dat is!

Reply
Channa 12 mei 2017 - 06:34

Wat een ellende, hopelijk snel wat minder pech voor je!

Reply

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.