Na maanden lang geleefd te worden door al het gedoe, begon eindelijk mijn normale leven weer. Ik had me vaak afgevraagd wat ik zou gaan doen als de rechtszaken en alles voorbij waren en het bleek dat die keuze makkelijker was dan verwacht. Net toen we de rechtszaal uitliepen, belde Tony namelijk met de vraag of ik iets te doen had en of ik alsjeblieft kon invallen omdat hij met zijn hoogzwangere vrouw naar het ziekenhuis moest. Zonder te twijfelen zei ik meteen ja en zelfs Jonah en Emily gingen met me mee. Met zijn drietjes zorgden we ervoor dat het de drukste avond sinds tijden was en aan het einde, net voordat we gingen sluiten, kregen we het bericht dat Tony zijn zoon was geboren. Een prachtig gezond ventje van bijna vier kilo.
Omdat ik nu toch werkeloos was, bood ik Tony aan om te blijven werken, zodat hij wat van zijn gezinnetje kon genieten. De dagen dat ik zou invallen gingen over in weken, de weken gingen over in een maand en voordat ik het wist was het alsof ik nooit weg was geweest. Het was drukker dan ooit in het Café en ik zou liegen als ik zou zeggen dat dat niet deels te wijten was aan het feit dat Jonah en ik er af en toe zongen als hij weer eens in de stad was.
Inmiddels was hij aan het laatste en drukste gedeelte van zijn tour begonnen. We hadden het er nog niet over gehad wat we zouden gaan doen als hij klaar was, hij woonde zelf immers niet in deze stad en na alles wat er gebeurd was, was ik blij dat alles weer een beetje bij het oude was en ik niet weer weg hoefde te gaan. Maar dat waren zorgen voor later, eerst moest die tour maar eens voorbij zijn.
Ik zei de laatste klanten gedag en liep naar de radio om de muziek ietsje harder te zetten. Zachtjes zong ik mee met een liedje wat op de radio was, terwijl ik een beetje schoonmaakmiddel op de tafels sprayde en ze schoonmaakte. Ik hoorde niet dat er iemand binnengekomen was en schrok ontzettend toen ik me omdraaide en ik ineens een blonde vrouw zag staan.
‘Mam?’ zei ik verbijsterd.
Ik zag dat de vrouw mijn moeder was, maar ze was verder onherkenbaar. Haar huid glansde weer, haar haren waren krullende en dikker dan ooit. Haar gezicht was wat voller en ze zag er jaren jonger uit dan de vorige keer dat ik haar had gezien.
‘Ja Liva, ik ben het.. ‘ zei ze zachtjes.
‘Maar wat doe je hier?’
Ze sloeg haar ogen neer en deed een stapje dichterbij.
‘Liva meisje… het spijt me zo verschrikkelijk. Ik heb zoveel fouten gemaakt… Je hebt geen idee hoe erg ik het allemaal vind.. Heb je misschien tijd om heel even te praten?’
Ik knikte en haalde twee stoelen onder de tafel weg en ging zitten.
‘Wil je wat drinken?’
‘Ja, water alsjeblieft.’
Ik schudde met mijn hoofd en liep naar de bar, waar ik twee glazen met water vulde. Ik weet niet wat mijn moeder de afgelopen maanden had gedaan, maar ze was onherkenbaar. Niet alleen qua uiterlijk, want als ik aan mijn moeder terugdacht, was het enige vocht dat zij binnenkreeg goedkope bier en wijn uit pakken.
Ik zette het glas neer en ging weer zitten.
‘Je ziet er goed uit Liva..’
‘Mam, sorry.. Maar waar was je? Wat heb je al die maanden gedaan? Je hebt het huis verkocht zie ik?’
Ze knikte en keek naar haar handen.
‘Toen met die laatste ruzie.. Ik kon niet meer. Ik zag je daar op de grond liggen en kon alleen maar denken aan wat ik gedaan had. Ik had je gitaar gesloopt, het enige wat je nog van je vader had en waar je je hele liefde aan zingen en muziek aan te danken had. En daarna, toen je zei dat je wilde dat je bij je vader opgegroeid was knapte er iets. Ik had je nooit mogen slaan Liva.. Het spijt me zo verschrikkelijk…’
Snikkend liet ze haar hoofd in haar handen vallen en ademde een paar keer diep in en uit.
‘Ik heb het huis te koop gezet en heb mezelf laten opnemen in een afkickkliniek. Daar heb ik veel gepraat over mijn problemen en ik ben erachter gekomen dat ik zo tegen jou deed omdat het teveel pijn deed dat je vader muziek verkoos boven ons. Ik kon geen muziek meer aanhoren en daarom deed het extra veel pijn dat jij juist zo van muziek hield. Maar ik had je nooit zo mogen behandelen als ik heb gedaan. Het is verschrikkelijk hoe ik je behandeld heb…’
Ze ademde diep in en keek me weer aan.
‘In de kliniek.. Ik zag je op Tv met Jonah Gray.. Zijn jullie samen? Sorry het gaat me helemaal niets aan, maar jullie klinken zo geweldig samen en jullie zagen er zo ontzettend gelukkig uit. Ik heb aan iedereen verteld dat het mijn dochter was die daar op dat podium stond te zingen. Zo trots was ik.’
Bij die woorden brak ik ook.
‘J-je was t-trots? Op m-mij?’
Ze pakte mijn handen vast en knikte.
‘Natuurlijk was ik trots op je meisje. Toen, maar nu ik zie wat voor beweging jij in gang hebt gezet nog meer. Je bent uitgegroeid tot een geweldige vrouw die haar moeder eigenlijk helemaal niet meer nodig heeft, maar toch hoop ik dat je me weer wil toelaten in je leven en je me misschien ooit op een dag kunt vergeven.’
Ik knikte en kneep zachtjes in haar hand.
‘Het is je vergeven mama.. Ik ben allang blij dat ik je weer terug heb.’
Ze knuffelde me en hield me weer zo vast als toen ik een klein meisje was en alles nog goed was.
‘Ohja, ik heb nog iets voor je… Ik heb de gitaar gesloopt en kan hem helaas nooit vervangen, maar ik heb wel iets anders voor je waar je misschien wat aan hebt.’
Ze gaf me een groot album dat helemaal vol zat met foto’s. Ik sloeg een pagina om en zag een foto van mijn moeder en de man die waarschijnlijk mijn vader zou zijn. Hij had de zwarte gitaar met de roos op mijn rug en hield zijn handen om de zwangere buik van mijn moeder.
‘Je vader hield van je, zelfs al voor je geboren was. Maar hij maakte de verkeerde beslissing en daar heb ik hem jaren voor gestraft. Ga alsjeblieft naar hem op zoek Liva, je verdiend het om te weten wie je vader is.’
Ik knikte en bladerde door de foto’s.
Die avond genoot ik van haar verhalen over een andere tijd en een ander leven. Een leven waarin ze nog net zo graag zong als ik en mijn vader het liefste met haar samen zong. Pas ver na middennacht namen we afscheid en ging ik met een gelukkig gevoel naar huis.
Eindelijk voelde ik me weer compleet.
Meteen verder lezen? je koopt het ebook hier!
