Het laatste lied | Hoofdstuk 30

Waarschuwing, het volgende hoofdstuk kan door sommige mensen als heftig worden ervaren.

 

Die nacht kwam ik pas rond drie uur thuis en voor het eerst sinds tijden, was Emma nog wakker. Meteen vertelde ik haar het hele verhaal. Alles over wat er gebeurd was, wat hij gedaan had en wat er morgen zou gebeuren. Toen ik klaar was met vertellen sloeg ze haar armen om me heen en zei ze dat ze ontzettend trots op me was. Uiteindelijk vielen we uitgeput naast elkaar op bed in slaap, waar we de volgende dag al heel erg vroeg gewekt werden door de wekker. Moe rekte ik me uit, waarna ik me meteen herinnerde wat er vandaag zou gebeuren.

Samen met de agenten hadden we het plan uitgebreid doorgesproken. Ik zou naar Skyhigh gaan om ontslag te nemen. Hij zou dan waarschijnlijk boos worden en weer beginnen met dreigen. Ik zou een oortje in krijgen waardoor de agenten me konden horen en daarna zouden ze binnenvallen en hem arresteren. Ik voelde een gezonde spanning, maar was wel heel erg blij dat er na vandaag een einde aan zou komen. Ik keek op mijn telefoon en zag dat ik een berichtje had van Jonah.

Hee liefje. Goedemorgen vanuit Rome! Hele fijne dag vandaag!

Met een glimlach op mijn gezicht drukte ik het berichtje weg. Ik was zo blij dat ik na vandaag weer gewoon eerlijk tegen hem zou kunnen zijn en niet meer hoefde te liegen over mijn werk en wat er gebeurde.

Emma riep vanuit de keuken of ik koffie wilde en snel kleedde ik me aan. Na een snel kopje koffie was het tijd om te gaan. Emma zette me met de auto af om de hoek bij de studio, waar ik de agenten van gisteren al zag staan. Ze wenkten me en snel stapte ik bij ze in het busje. Daar zeiden de dat ik moest gaan zitten en terwijl ik zat, plaatsen ze een zender en een oortje bij me.

’Ben je er klaar voor? vroegen ze terwijl ze mijn oortje testten.

‘Ja, een beetje zenuwachtig, maar het komt vast allemaal goed.’

De vrouw lachte. ‘Ja! We hebben twintig man rond het pand staan, dus hij wordt hoe dan ook gearresteerd vandaag. Het is ontzettend moedig van je dat je dit gaat doen!’

Ik bedankte haar en met een hart dat als een gek tekeer ging, stapte ik uit en liep ik naar de studio’s.

‘Hee dat is Liva Rose!’ Riep een meisje van een jaar of zestien.

‘Mogen we misschien een handtekening?’

Ik lachte en knikte, waarbij ik het boekje van haar aanpakte.

‘Hoe heet je?’

‘Mijn naam is Emily en dit is mijn zus Emma.’

Ik keek ze verbaasd aan en lachte: ‘Oh echt? Mijn beste vriendinnen heten ook zo!’

De meisjes keken elkaar aan en hun ogen werden groot.

‘Ben jij vriendinnen met Emily Jones?’

Ik knikte: ‘Ja! En ze is in het echt nog leuker dan op tv!’

‘Ohhhhh!’ zeiden de meisjes in koor.

‘Wij willen ook graag vriendinnen met jullie zijn!’

Ik lachte en schreef met de pen nog wat in het schrift en gaf het schriftje terug.

Ik liep weg en hoorde de meisjes achter me lachen.

‘Em! Kijk wat ze geschreven heeft! Voor mijn allerbeste vriendinnen, Em en Em!’

Mijn mondhoeken krulden omhoog in een lach. Zie je wel? Ik had helemaal niet zo’n slappeling als Skyler nodig, ik kon het prima zelf af! Ik tikte twee keer zachtjes op mijn oortje als teken dat ik naar binnen ging en binnen aangekomen liep ik meteen richting zijn kantoor, waar hij met de deur open languit in zijn stoel zat met zijn voeten op tafel.

‘Wel wel, als dat ons nieuwste sterretje niet is. Kom je toch terug van meer? Ben je toch op zoek naar een echte man en niet naar zo’n jongetje?’

Ik lachte sarcastisch en schudde mijn hoofd.

‘Wat denk je nou zelf Skyler? Ik wil jou niet.. je mag jezelf dan wel zo geweldig vinden, je bent helemaal niets vergeleken met Jonah. Je bent nog minder dan de stront op de stoep hier voor het kantoor.’

Woedend kwam hij overeind en beende naar me toe.

‘Kom je me hier nu echt beledigen in mijn eigen kantoor? Je hebt bij deze je eigen carrière vergalt. Je mag dan denken dat je zo geweldig bent, maar je bent niets meer dan een onnozel popsterretje dat het oooh zo graag wil maken. Dus ik zou maar heel snel je excuses aanbieden.’

‘Haha, waarom zou ik mijn excuses aanbieden? Jij was degene die zich aan me opdrong gisteren.’ Hij lachte en kwam dichterbij me staan. Ineens drukte hij me keihard tegen de muur en greep mijn keel vast. Hij boog zich naar me toe en siste iets in mijn oor.

‘Je hebt geen idee wat je mist. Denk je nou echt dat jij nee kunt zeggen tegen iemand zoals ik? Je mag allang blij zijn dat ik bereid ben om seks te hebben met iemand zoals jij.’

Verdomme, waar bleven ze nou? Ze zouden komen als ik in gevaar was, waarom kwamen ze dan niet?’ Inmiddels drukte hij me met zijn volle gewicht klem tegen de muur en nuchter was hij nog sterker dan gisteren. Ik kon geen kant op en kreeg het benauwd van de druk die ik tegen mijn borst en rond mijn keel voelde.

Hij boog zich naar me toe en begon te fluisteren.

‘Ik wil je, dus je bent van mij. Je hebt een contract getekend waarin stond dat ik alles met je mocht doen wat ik wilde en dat je niet zou tegenstribbelen. Misschien moet je je de volgende keer wat beter inlezen voordat je iets tekent.’

Verbaasd dacht ik terug aan het contract. Er had niets geks ingestaan toch? Maar ineens gingen die woorden door mijn hoofd.

‘Nee, wat kleine dingetjes. Spelfoutjes, wat kleine formaliteitjes, niks belangrijks.’

Hij moet toen iets veranderd hebben. Waarom had ik het niet gewoon gelezen? Waarom was ik zo dom geweest om meteen te tekenen?

Zijn grip rond mijn keel verstevigde en hij leek te genieten van mijn verwarring en het feit dat ik geen kant op kon. Hij ging met zijn vrije hand over mijn zij naar beneden tot de onderkant van mijn rok en liet zijn hand over de huid daaronder glijden. ‘Goed, laten we dan eerst maar eens kijken wat die Jonah zo bijzonder aan jou vindt.’

Ik probeerde me uit alle macht los te wurmde, maar zijn hand was al bij de bovenkant van mijn ondergoed aangekomen. Hij haakte net zijn vingers over de rand heen, toen met een groot kabaal de deur openvloog en iemand Skyler van me aftrok en tegen de grond werkte.

Ik nam een enorme teug adem en sloeg mijn handen om mijn zere keel heen, waar hij me vastgehouden had.

‘Liva, kom snel hierheen.’ zei de vrouwelijke agent, die me wenkte.

Ik keek om naar Skyler, die op de grond lag met twee agenten op zich die hem handboeien om deden. Zonder iets te zeggen liep ik het kantoor uit en hoe verder ik weg liep, hoe meer ik me besefte hoe erg dit fout had kunnen gaan.

‘Gaat het een beetje meisje?’

Ik schudde mijn hoofd en keek haar boos aan.

‘Het duurde behoorlijk lang voordat jullie binnenkwamen.’

‘Sorry, we vingen met je oortje een heleboel ruis op. Pas toen hij begon te fluisteren was hij dichtbij genoeg om hem te verstaan. Het spijt ons heel erg.’

Ik knikte en liep naar buiten, waar een enorme groep met mensen en journalisten stond te wachten.

‘Ik loods je hier wel doorheen. Wacht maar.’

Ze pakte mijn arm vast en trok me dwars door de menigte heen naar het busje. In het busje zei ze tegen de bestuurder dat hij moest gaan rijden en dat deed hij ook. Met een noodgang ging hij ervandoor.

Pas nu ik zeker wist dat alles voorbij was durfde ik weer adem te halen.

Eindelijk was het achter de rug en was ik weer vrij.

 

Meteen verder lezen? je koopt het boek hier.