Sometimes I look at you and I look into your eyes,
I notice the way you think about that summer with a smile,
Curved lips you just can’t disguise.
But you think it’s me making your life worthwhile.
Why is it so hard for you to decide which you love more?
Who do you think of when we lie here on the floor?
Him or…
Me?
…
Ik zette de laatste noot in en nog voordat ik klaar was, steeg er een enorm applaus op uit de zaal. Ik lachte en maakte een korte buiging, terwijl de tranen in mijn ogen sprongen. Nu ik hier zo op het podium stond, merkte ik pas hoe erg ik dit gemist had. Het zingen voor een publiek, je helemaal geven, zingen alsof er niets anders meer was behalve deze mensen en ik. Het publiek riep mijn naam terwijl Tony het podium opliep en een arm om me heen sloeg.
‘Mag ik een ENORM applaus voor LIVA?’
De mensen klapten en ik zag achterin de zaal Emma op de bar staan en mijn naam schreeuwen!
‘Ontzettend bedankt allemaal!’ zei ik zachtjes in de microfoon en liep het podium weer af.
‘Je was echt geweldig Liva! Echt! Ik wist dat je kon zingen, maar dat je zo goed was wist ik niet.’
Ik keek Tony aan en lachte verlegen.
‘Ik wist ook niet dat ik het nog koohoooo…..’
Doordat ik afgeleid was door mijn gesprek met Tony had ik niet opgelet waar ik liep en struikelde ik over een kabel. Ik viel plat op mijn gezicht, knalde met mijn hoofd op de grond en het eerste wat ik zag toen ik omhoog krabbelde waren twee cognacleren veterboots.
Ik probeerde overeind te komen, maar gleed weer weg door de kabels op de grond en kwam weer op mijn gezicht terecht.
‘Shit, gaat het een beetje?’
Ik voelde hoe twee sterke handen me bij mijn armen pakten en me overeind hielpen.
‘Ik ben het helemaal niet gewend dat vrouwen zo letterlijk voor me vallen.’
Ik wreef met een hand over mijn voorhoofd en probeerde de man te zien die me overeind had geholpen, maar door de klap was mijn zicht een beetje wazig en alles draaide.
‘Ik neem haar wel over Jonah, ga jij maar zingen! Succes!’
‘Ha! Nou na haar willen ze mij niet meer horen denk ik.’
Tony grinnikte en ik knipperde een paar keer met mijn ogen terwijl ik probeerde te begrijpen wat er hier nou gebeurde, maar alles draaide nog steeds en het werd niet beter.
‘Kom Liva, ga maar heel even in de kleedkamer liggen. Ik haal wat water voor je.’ Ik voelde hoe hij me mee nam naar een bankje, waarop ik ging liggen.
‘Was dat Jonah Gray?’ mompelde ik.
‘Ja, dat was hem! Je hebt meteen een goede indruk op hem gemaakt!’ grinnikte Tony.
‘Wat een afgang..’
Ik sloeg mijn handen voor mijn gezicht en zuchtte. In de verte hoorde ik een enorm gegil opstijgen uit de zaal, gevolgd door de eerste tonen van Jonah zijn nieuwste liedje.
‘Red jij het hier even? Ik moet alles in de gaten houden backstage.’
Ik knikte en probeerde te gaan zitten, maar dat lukte nog niet echt.
‘Rustig aan jij. Ik kom zo terug!’
Ik hoorde hem de deur sluiten en liet mijn hoofd achterover vallen in de kussens.
‘Top’ zei ik tegen mezelf.
‘Als je al dacht indruk te kunnen maken op hem, dan is dat nu helemaal weg.’ ‘Indruk maken op wie?’ hoorde ik.
Ik kwam voorzichtig overeind en zag Emma binnenkomen.
‘Oh niks! Alleen maar dat ik net Jonah Gray tegenkwam en dat ik letterlijk voor zijn voeten op de grond viel.’
Ik zag Emma haar gezicht vertrekken en voordat ik het wist proestte ze het uit van het lachen.
‘Leuk ben jij. Ik vertel je mijn leed en dan lach je me uit.’
‘Oh hou op jij hoor! Je gaat dat wat jij net op dat podium deed niet laten overstemmen door je onhandigheid. Je was écht geweldig!’
Ik glimlachte en dacht terug aan het optreden.
‘Ik vond het ook echt zo leuk om te doen! Ik wist helemaal niet dat ik het zó erg gemist had. Stiekem zou ik willen dat ik ermee door zou kunnen gaan.’
‘Maar dat kan toch ook? Waarom doe je het niet? Je vindt zingen heerlijk en bent zóoo goed! Je hoorde het publiek net toch wel?’
Ik zuchtte en keek weg.
‘Je weet toch dat mijn moeder het niet wil? Die gaat het nooit goed vinden als ik dit als werk ga doen.’
Emma zuchtte: ‘Oh en waarom dan niet? Alleen omdat je vader een muzikant was die jullie in de steek heeft gelaten toen je nog nog niet eens geboren was? Dat is toch geen reden om jou je droom niet te laten volgen?’
Ik haalde mijn schouders op: ‘Dat, maar we hebben het geld ook gewoon nodig. Als ik verder ga met zingen kan ik minder werken en minder werken betekent minder inkomsten.’
Emma zuchtte en deed haar mond open, maar ik stopte haar.
‘Em, ik wil er niks over horen. Het spijt me. Het is al moeilijk genoeg zoals het is en ik kan er niets aan doen.’
Emma rolde met haar ogen en stond op.
‘Als je maar weet dat ik het echt heel erg jammer vind. Je bent zo ontzettend goed Liva. Als je ooit weer die kans krijgt om te tekenen bij een label dan moet je het echt doen.’
Ik knikte en zag dat ze hoofdschuddend de kleedkamer uitliep. Emma wist net zo goed als ik dat ik die kans nooit zou grijpen. De dag dat ik zou besluiten om mijn vader achterna te gaan en zangeres te worden, zou de dag zijn dat mijn moeder me het huis uit zou zetten en het contact zou verbreken. Mijn moeder was alles wat ik nog had, ik kon haar toch niet kwijt raken om zoiets stoms als muziek?
Ik hoorde iemand op de deur kloppen en stond op.
Een oudere man met grijs haar kwam de kleedkamer binnengelopen en toen hij mij zag glimlachte hij meteen.
‘Jij bent Liva he? Het meisje dat zonet zo waanzinnig goed aan het zingen was.’
Ik voelde mijn gezicht rood werd en ik knikte.
‘Goed, ik heb een voorstel voor je. Ik ben Harold Alpin. Volgende week zaterdag organiseer ik een benefietavond waar diverse artiesten komen optreden. Er komen grote namen en minder grote namen. Misschien ken je er een aantal? Emily Jones, Alex Davidson en natuurlijk Jonah Gray.’
Ik knikte en keek hem vragend aan.
‘Wat ik wilde vragen is.. Ik ben nog op zoek naar een zangeres. We hebben nu vijf mannen en drie vrouwen die die avond zingen. Ik had gehoopt hier iemand te vinden, maar was een beetje teleurgesteld, totdat jij op kwam. Dus wil jij misschien volgende week komen zingen?’
Ik slikte, met mijn hele hart wilde ik ja zeggen. Maar het kon niet. Ik moest die dag werken en zeker op zaterdag kon ik geen vrij nemen omdat ik op die dag vaak extra fooi kreeg.
‘Sorry, het lijkt me heel gaaf en ik zou het dolgraag doen, maar ik moet volgende week werken en kan het geld echt niet missen…’
De man lachte en schudde zijn hoofd.
‘Oh, maar ik vraag je niet om gratis te komen zingen hoor. Ik betaal je gewoon!’
Hij pakte zijn chequeboekje uit zijn binnenzak en schreef er een bedrag op, waarna hij het papiertje aan mij overhandigde.
‘Ik hoop dat dit genoeg is om je te overtuigen!’
Ik nam het aan en keek hem met grote ogen aan. Meende hij dit nou echt?
Meteen verder lezen? Je koopt het boek hier!
