Het laatste lied | hoofdstuk 27

by Tamara

Ik besloot die dag geen minuut langer meer te blijven. Toevallig wist ik dat Skyler de volgende dag niet aanwezig zou zijn, dus ik nam me voor om dan maar zoveel mogelijk werk te doen. Ik was zo ontzettend boos op hem, niet alleen om wat hij mij had aangedaan, maar ook om wat hij bij dat meisje deed. Ze was overduidelijk doodsbang voor hem en ik was vastbesloten haar te vinden en haar te vragen wat er gebeurd was.

Ondertussen hield ik voor Jonah maar een beetje de schijn op dat zijn verschijning op het feestje had geholpen en dat Skyler niets geprobeerd had. Hij had een hele vermoeiende reeks van vijf concerten in één week voor de boeg en ik wilde dat hij zich daarop zou focussen, in plaats van op de ellende die ik allemaal meemaakte.

Iets later dan normaal kwam ik aan bij de studio’s, waar het heel erg rustig was. Skyler was samen met een aantal artiesten op één of andere promotietour en dus zou ik de hele dag de studio voor me alleen hebben. Bij binnenkomst liep ik meteen naar het koffiezetapparaat om koffie te halen en daarna liep ik door naar de studio, waar ik me de rest van de dag in op wilde sluiten.

Urenlang was ik aan het werk, ik knalde alles wat in me opkwam op papier, bracht uren door achter de piano om melodieën te verzinnen en pakte zelfs een gitaar die  ergens verdwaald in een hoekje stond, om die nog te gebruiken voor een liedje. Toen ik mijn maag hoorde rommelen, zag ik dat het al twee uur was en liep ik naar de lunchroom waar ik met Bella had gegeten om wat te eten te halen.

Toen ik terugkwam, merkte ik meteen dat er iets anders was. Mijn kruk was aangeschoven, de gitaar stond tegen de piano aan en mijn kladblok lag opengeslagen.

‘Hallo? Is daar iemand?’ vroeg ik zachtjes voordat ik weer ging zitten.

Ik hoorde niets, dus ik besloot maar mijn verpakking open te maken en te gaan eten. Net toen ik een hap wilde nemen zag ik in mijn ooghoek iets bewegen. Ik keek en zag het meisje met het knalroze haar naar me kijken.

‘Sorry ik.. Ik had hier niet mogen komen.. Maar ik.. eh..’

‘Waarom bekijk je mijn notities? Wil je mijn liedjes overnemen ofzo?’

Ze kwam tevoorschijn uit haar hoekje en schudde haar hoofd.

‘Nee, absoluut niet! Ik moest van hem in de gaten houden wat je allemaal schreef.’

‘Van wie?’ vroeg ik haar verbaasd.

‘Van Skyler natuurlijk…’

Ik legde mijn broodje weg en stond op.

‘Ik geloof dat we nog niet aan elkaar voorgesteld zijn. Mijn naam is Liva.’

Ze aarzelde even, maar pakte toch maar mijn hand aan.

‘Mijn naam is Amy.’ Haar stem klonk een beetje onzeker en pas nu ze hier recht voor me stond, zag ik dat ze nog heel jong moest zijn.

‘Hoi Amy, heb je honger?’ Ze knikte en pakte de helft van het brood dat Ik aan haar gaf dankbaar aan. Samen zaten we op de pianokruk in stilte te eten.

‘Mag ik vragen wat je hier doet? Waarom ben je hier zo vaak?’

Ze zuchtte en nam een hapje van het broodje.

‘Ik denk om dezelfde reden als dat jij hier bent. Om muziek te maken…. Alleen kan ik niet zo goed liedjes schrijven als jij.’

‘Maar waar zijn je ouders dan? Vinden ze het wel goed dat je zo vaak hier bent?’ ‘Mijn ouders kan het niet schelen. Ik heb nog vijf andere broertjes en zusjes waar ze voor moeten zorgen.  Toen ik weg liep om de stad te gaan wonen, kwamen ze daar pas na een week achter. Ze dachten dat ik gewoon bij een vriendinnetje sliep en gingen pas nadat ik een week weg was eens in mijn kamer kijken.’

Ik merkte dat het haar dwars zat en besloot niet verder te vragen over haar ouders.

‘Ben je hier al lang? En heb je al wat liedjes uitgebracht?’

Ze zuchtte en schudde haar hoofd.

‘Nee, ik heb wel een aantal liedjes ingezongen, maar volgens Skyler waren ze niet goed genoeg. Ik werk nu als zijn assistente.’

Bij de naam Skyler ging er een rilling over mijn rug. Zeker als hij uit haar mond kwam. De herinnering van toen ze gisteren met een bloedende lip uit zijn kantoor kwam stond nog vers in mijn geheugen en het lukte me niet om haar los te zien van dat. Ze zag dat ik een beetje ongemakkelijk werd en ze keek meteen weer naar de grond.

‘Sorry, ik moet het vragen. Hoe kan het dat hij zo tegen je doet? Wat is er tussen jullie gebeurd?’

Haar ogen werden groot en meteen stond ze op.

‘Sorry… I-ik k-kan niet.. Als hij daarachter k-komt dan… B-bedankt voor het broodje…’

Ze wilde opstaan, maar ik versperde haar de weg en ging voor haar staan.

‘Ik weet wat voor man hij is Amy. Ik heb de verhalen over hem gehoord. Verdomme, hij probeert het zelfs bij mij. Maar in mijn eentje sta ik machteloos. Ik moet weten of er nog meer vrouwen zijn bij wie hij het doet. We staan samen sterk.’

Ze aarzelde even en ging weer zitten, ze ademde diep in en keek me aan.

‘Het begon toen ik hier net was.. Hij vroeg me wat te drinken voor hem te halen en als ik het dan kwam brengen, zat hij aan me.. Hij beloofde dat hij me groot zou maken.. Dat hij zou zorgen dat ik een prachtige carrière zou krijgen en net zo groot zou worden als Emily Jones.. Nou dat wilde ik wel. Emily is mijn grote heldin en ik ben haar grootste fan.. Dus ik geloofde hem en deed alles wat hij zei…’

Ze slikte en veegde een traan van haar wang.

‘Alleen hij wilde verder en verder gaan en als ik nee zei, dan sloeg hij me en vertelde hij me dat ik waardeloos was. Ik heb niets.. Ik kan nergens heen. Ik slaap hierboven in een kantoor en woon hier al een half jaar… Ik kan niks zonder hem en dat wrijft hij me elke keer in. Dus ik heb geen keuze.. Ik moet wel…’

Ik pakte haar hand vast en keek haar aan.

‘Amy.. ik moet het je vragen.. Heb je seks met hem gehad?’

Inmiddels stoomden de tranen over haar wangen en na heel even te aarzelen, knikte ze.

‘Ik voel me zo stom. Hij zei dat als ik dat zou doen, dat hij alles voor mij zou doen. Maar sinds we dat hebben gedaan doet hij nog onaardiger tegen me..’

Zachtjes streek ik met mijn duim over haar hand, terwijl ik een vraag stelde waarop ik het antwoord eigenlijk al wist.

‘Amy? Hoe oud ben je als ik vragen mag?’

Een beetje verbaasd keek ze me aan, alsof ze niet vond dat haar leeftijd relevant was voor hetgeen wat ze net had verteld.’

Toch schraapte ze haar keel en gaf ze het door mij gevreesde antwoord.

‘Ik ben zeventien jaar oud.’

 

Meteen verder lezen? Je koopt het ebook hier. 

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.