Met de grootste tegenzin sleepte ik mezelf de volgende ochtend uit bed. Ik hoopte maar dat ik de dag ervoor duidelijk was geweest en dat hij het niet weer zou doen, want als ik elke keer aan het werk moest terwijl ik bang was voor hem, dan had ik een groot probleem. Ik sloop snel naar Emma’s slaapkamer en zei haar gedag, waarna ik op de fiets stapte en naar de studio reed.
Binnen was het gelukkig heel erg rustig. Er waren twee andere artiesten aan het werk en ik zag dat Bella nu hen aan het helpen was. Ergens voelde ik me wel een beetje schuldig dat ik haar afgewezen had, maar ik werkte gewoon veel beter in mijn eentje en had ondanks wat er gisteren gebeurd was, heel erg veel zin om weer aan de slag te gaan. Hoewel ik inmiddels nog talloze andere liedjes in mijn hoofd had, besloot ik toch maar weer bezig te gaan met het liedje van gisteren en ze allemaal stuk voor stuk af te werken.
Urenlang zat ik geconcentreerd achter de piano, tot ik ineens opschrok van een hard geschreeuw. Ik liep naar de gang en zag het meisje met het roze haar ineens weer. Ze had haar haren in een losse vlecht over haar rug hangen en droeg een kort zwart leren jurkje. Ik wist nog steeds niet hoe oud ze was, maar dat de kleren niet echt geschikt waren voor een meisje van haar leeftijd was duidelijk. Ze keek me vluchtig aan en liep langs mijn deur, zonder iets te zeggen.
‘He! Kennen wij elkaar? Ik ben Liva en…’
‘Sorry ik mag niet met artiesten praten.’ piepte ze en snel liep ze verder.
Ik liep achter haar aan en probeerde haar in te halen.
‘Hoezo niet? Van wie mag je dat niet?’
Ze liep nog harder en ik kon haar bijna niet bijhouden.
‘Van hem niet.. Sorry ik moet nu gaan.’
Ze stopte bij Skylers deur en glipte naar binnen, waarna ze de deur op slot draaide. Ik keek of ik ergens misschien kon kijken naar wat er gebeurde, maar de deur was massief en het glas eromheen was beplakt met mat plakplastic. Snel speurde ik de kiertjes af en zag dat er een heel klein stukje los was geraakt, waar ik doorheen gluurde.
Ik zag Skyler zonder shirt achter zijn bureau zitten met een sigaret in zijn hand en zijn voeten op zijn bureau. Hij zei zachtjes iets dat ik niet kon horen en ik zuchtte. Wat wilde ik hier ook mee bereiken? Hem op heterdaad betrappen op iets dat hij wel of niet deed?
Ik draaide me om en liep weer terug naar de studio, toen ik ineens een hard geschreeuw hoorde.
‘WAT HEB IK NOU GEZEGD DOM KIND!??’ klonk het uit zijn kantoor.
‘Het spijt me meneer Mayne, ik heb gezegd dat ik niets mocht zeggen en.. AUW!!’
Ik hoorde een keiharde knal en rende terug naar het kantoor, waar de deur open ging. Het meisje kwam naar buiten met een hand voor haar gezicht en probeerde me voorbij te lopen zonder dat ik iets aan haar zou vragen, maar zo snel zou ze niet van me af komen. Ik pakte haar hand vast en trok hem van haar gezicht, wat een grote schaafplek en een dikke bloedende lip zichtbaar maakte.
‘Godsamme..’ gromde ik.
‘Ga alsjeblieft naar de keuken om wat ijs erop te doen. Anders is het morgen super dik.’
Ze knikte en rende snel door de gang richting de keuken.
Woedend liep ik naar Skyler zijn kantoor, waar hij inmiddels weer achter zijn bureau zat met een sigaret in zijn mondhoek. Ik smeet de deur achter me dicht en keek hem kwaad aan.
‘HOE KUN JE? Dat meisje daar is nog maar een kind!! Waarom heb je haar geslagen?’
Er kwam een gemene grijns op zijn gezicht en langzaam drukte hij de sigaret uit op zijn bureau. Met een snelle beweging kwam hij overeind en ineens stond hij voor me.
‘Ze kende haar plek niet en luisterde niet. Net als jij dus.’
Ik deed een stapje naar achter, tot ik merkte hoe dicht ik bij de muur stond en me realiseerde dat ik me nu in de nesten gewerkt had, want nu stond ik klem. Hij zette een hand naast mijn gezicht tegen de muur en met zijn andere hand pakte hij mijn gezicht beet.
‘Ik had je volgens mij al gewaarschuwd, maar aangezien je hardleers bent, vertel ik het je nog een keer. Voor dit werk is het belangrijk dat je een goede relatie met je baas hebt. Ik ben je baas en dus is het belangrijk om me te vriend te houden.’
‘Laat me met rust!’ schreeuwde ik tegen hem, terwijl ik me uit zijn greep probeerde los te wurmen.
Hij lachte en drukte me met zijn zware lichaam nog harder tegen de muur aan.
‘Ik laat je los zodra ik dat wil en ik doe ook met je wat IK wil. Nu we het erover hebben, ik vind dat je wel heel erg veel kleren aan hebt. Laten we eens kijken naar waar jouw vriendje elke keer naar mag kijken.’
Woedend haalde ik met mijn vuist uit naar zijn gezicht. Mijn ring liet een bloedende kras op zijn kaak achter en meteen liet hij me los.
‘Verdomme! KUTWIJF dat je bent! Als je zo door gaat, zorg ik ervoor dat je nooit meer een carrière in de muziek zal hebben. Niemand zal ooit de naam Liva Rose horen en je zult nooit zangeres worden. Knoop dat maar goed in je oren, want als je mij niet te vriend houdt, dan maak ik niet alleen je carrière, maar ook je hele leven kapot!’
Spottend keek ik hem aan en haalde mijn schouders op.
‘Je doet maar wat je niet laten kunt Skyler, ik kom er ook wel zonder jou.
