Het laatste lied | Hoofdstuk 11

by Tamara

Hij pakte mijn hand en nam me mee naar de gang waar alle kleedkamers waren. Hij duwde een deur open en nog voor hij weer gesloten was, vonden zijn lippen de mijne. Hij haakte zijn handen onder mijn knieën door en tilde me een stukje omhoog. Ik sloeg mijn benen om hem heen en voelde hoe hij me tegen de muur drukte. Zijn duim streek zacht over mijn kaak richting mijn nek. Bij mijn nek aangekomen haalde hij zijn handen door mijn haren en duwde zich wat harder tegen me aan.

Met mijn vingers begon ik in razendsnel tempo de knoopjes van zijn overhemd los te maken en liet mijn vingertoppen over de zachte warme huid daaronder gaan.

‘Oh Liva’ gromde hij in mijn oor, terwijl ik bij zijn riem aan kwam.

Ik liet mijn vingers net onder zijn broekrand door glijden, toen we ineens hard gebons op de deur hoorden.

‘Jonah? Ben je daar? Je moet het podium nog op joh.’

‘Shit’ mompelde hij.

‘Ik kom eraan Harold!’

Vlug kuste hij me nogmaals en zette me op de grond.

‘Het spijt me, ik.. Ik was vergeten dat ik nog samen met Em een liedje zou zingen.’ Ik lachte en schudde mijn hoofd:

‘Het geeft niet, dit komt wel.. Hoop ik.’

Mijn wangen kleurden rood bij de blik die hij me toewierp.

‘Ohhh ja zeker! Je komt niet zo makkelijk van me af hoor!’ Ik ging op mijn tenen staan en kuste hem nogmaals, waarna ik wat lippenstift bij zijn mond weg veegde.

‘Zo. perfect! Zet hem op he?’

Hij lachte en drukte zijn lippen nog één keer op de mijne. Snel glipte hij de kleedkamer uit en met een enorme lach op mijn gezicht fatsoeneerde ik mijn haren en mijn make-up snel een beetje. Daarna liep ik ook richting het podium, waar Emma al op me stond te wachten.

‘Waar was je nou Liv? ik… Oh Mijn God! LIVA! Ik zie het aan je gezicht!’

Ik lachte en legde mijn wijsvinger op mijn lippen.

‘SSSSSST mafkees. Iedereen kan je horen!’

Emma schudde haar hoofd en keek weer naar het podium, waar Emily en Jonah samen aan het zingen waren.

‘En? Heeft ze je haar kleedkamer laten zien?’

Emma knikte. ‘Jaaa! En kijk wat ik gekregen heb!’

Ze draaide naar me toe en liet haar haar shirt zien, waar in gouden letters: ‘Emily + Emma = BFF ‘ op stond, met daarbij Emily’s handtekening. Ik schudde lachend mijn hoofd toen ik zag hoe Emma een lach van oor tot oor had omdat ze eindelijk haar grote idool had ontmoet.

‘En dan vragen we nu nog voor één laatste keer Liva op het podium!’ riep Emily in de microfoon.

Verbaasd keek ik Emma aan, die me een duwtje het podium op gaf.

‘Ah kijk daar is ze! Liva? Ik stel voor dat we deze lelijkerd het podium af sturen en samen ‘Girls Girls Girls’ zingen! Wat denk je ervan?’

Ik lachte en pakte meteen de microfoon van haar aan die ze me toestak.

‘Dat lijkt me een heel goed plan!

Girls girls girls was het liedje waar Emily jaren geleden mee doorgebroken was. Dagenlang had ik het liedje in mijn hoofd gehad en maandenlang had hij overal op nummer één gestaan. Dus natuurlijk kon ik hem moeiteloos meezingen. Alsof het al niet bijzonder genoeg was om met Jonah op het podium te staan als complete nobody, stond ik nu samen te zingen met Emily Jones. Deze avond kon gewoon niet nog beter worden!

Nadat we uitgezongen waren en het daverende applaus uitgestorven was, kwamen alle artiesten van de avond het podium op. Ik voelde me totaal niet thuis tussen alle grote namen, maar toen mijn naam genoemd werd, kreeg ik minimaal zo’n groot applaus als de rest.

Dan was het helaas maar toch tijd om afscheid te nemen en terug naar huis te gaan. Het voelde bitterzoet, ik had zo’n geweldige avond gehad, ik had geproefd aan het leven waar ik altijd over gedroomd had en nu zou ik weer naar huis gaan, naar mijn saaie leven waarin er nooit wat gebeurde. Maar deze ervaring zou niemand me afpakken!

Samen met Emma liep ik naar de kleedkamer om de laag stage-makeup eraf te halen en mijn spullen te pakken. Net toen we wilden gaan, werd er op de deur geklopt en zagen we Emily binnenkomen.

‘Hee Liva en Emm! We gaan met zijn allen nog even de stad in, hebben jullie zin om mee te gaan?’

Ik keek Emma aan, die zonder te twijfelen meteen knikte.

‘Ja! Lijkt me leuk!’

‘Oké, nou de auto’s komen eraan. Dus als jullie zo naar buiten komen?’

Emily was nog niet weg en Emma stond alweer te gillen.

‘OH MIJN GOD! We gaan uit met Jonah Gray en Emily Jones??????’

‘Rustig Emm, het zijn maar…..’

‘Hoe kan ik rustig blijven? Hoe kun jij rustig blijven??? Dit is de beste dag van mijn leven!!!’

Lachend schudde ik mijn hoofd en pakte snel een beetje make-up uit mijn tas om de blauwe plek weer een beetje te verbergen, iets dat me niet echt lukte zonder de producten die Amber had gebruikt. Daarna deed ik een klein beetje mascara op en wat lippenbalsem. Achter me stond Emma nog steeds te springen van enthousiasme en ongeduldig te mopperen dat ik niet opschoot. Snel propte ik de rest van mijn spullen in mijn tas en trok mijn jas aan.

Samen liepen we naar de uitgang, waar Jonah, Emily en nog een aantal mensen stonden te wachten. Ik herkende Alex Davidson, die met Jonah stond te praten en Lily Watson, een meisje dat vorig jaar ineens doorgebroken was, nadat ze ontdekt was door een filmpje dat ze op internet geplaatst had. Lily probeerde zich steeds te mengen in het gesprek met Jonah en Alex, voornamelijk door haar hand op Jonah zijn arm te leggen en overdreven te lachen, maar het leek hem niet eens op te vallen. Pas toen wij bij het groepje kwamen staan keek hij op en lachte hij naar me.

‘Ja? Is iedereen er? Zullen we gaan?’

We stapten in de twee auto’s die klaarstonden. Jonah, Lily, Emma en ik in ene auto, Alex, Emily en de andere twee mannen die ik niet kende in de andere auto.

‘Is het nou niet lastig voor jullie? Om gewoon ergens wat te gaan drinken? Worden jullie niet overal herkend?’ vroeg Emma.

Lily keek een beetje geïrriteerd, maar Jonah gaf meteen antwoord op haar vraag. ‘Ja, het is een beetje lastig. We gaan meestal naar wat luxere clubs waar ze een VIP ruimte hebben, zodat we met rust gelaten worden. Maar ik zelf ga af en toe gewoon met vrienden op stap hoor. Als ik een bril op zet herkent bijna niemand me.’

Ik trok een wenkbrauw op.

‘Dat geloof ik niet hoor.’

Jonah lachte en pakte een bril met een donker montuur uit zijn zak. Hij zette hem op zijn neus en hoewel ik hem nog steeds herkende, snapte ik wel wat hij bedoelde. Als je er niet op zou letten, zou je hem zo voorbij lopen.

Al snel waren we in de stad aangekomen bij een club die Scepter heette. Hij was nog niet zo heel erg lang open, maar had al een behoorlijke naam gemaakt en ik wist dat er een enorme wachtlijst was. Maar nadat de chauffeur een minuutje met de beveiliger had gepraat, konden we meteen doorlopen naar binnen en werden we hoogstpersoonlijk naar de VIPruimte gebracht. Om de één of andere reden bleef Lily ons raar aankijken, alsof ze niet snapte waarom we zo nodig bij hun moesten zitten, maar na een tijdje gaf ze het op en richtte ze zich weer op het aandacht trekken van Jonah.

Maar Jonah was met iets heel anders bezig. Hij bestelde eten en drinken voor iedereen en vertelde de grappigste verhalen waar iedereen om lachte. Op een gegeven moment besloten Emma en Emily te gaan dansen en zo kwam ik naast Jonah terecht. Hij vertelde me van alles, hij vroeg me naar mijn werk in het hotel en het café en ondertussen vertelde hij over alle gekke baantjes die hij had gehad om zijn droom waar te kunnen maken. Net als ik was hij van ver gekomen en had hij ook geen makkelijke thuissituatie gehad, dus het was fijn om met iemand te kunnen praten die me leek te snappen.

Ondertussen had Lily door dat Jonah geen interesse had en dus had ze haar aandacht maar op Alex gefocust, die wel meteen toehapte. Toen de rest van ons groepje weg was en wij als enigen nog over waren in het afgeschermde stukje van de club, kwam hij iets dichterbij zitten.

‘Je hebt het echt geweldig gedaan vanavond. Ik wou dat we vaker samen op het podium konden staan.’

Ik wilde net zeggen dat ik dat ook héél erg leuk zou vinden, toen hij zich naar me toe boog en me zachtjes kuste. Hij liet net zijn hand achter mijn hoofd glijden, toen we iemand binnen hoorden komen.

‘WOOOOOHOOOOOO Jonahh! Je gaat meteen op je doel af he?’

Hij grinnikte en keek op naar Emma en Emily die lachend binnen waren gekomen. Beide pakten ze een shotje van tafel dat ze meteen achterover gooiden en gingen zitten.

‘Ik had het ook kunnen weten he? Toen ik jullie vanavond samen zag dacht ik al dat jullie perfect bij elkaar zouden passen.’

Jonah lachte naar me en pakte mijn hand vast. Stiekem vond ik het wel jammer dat we nu al voor de tweede keer werden gestoord, maar ik wist dat dit vast niet de laatste keer zou zijn dat dit zou gebeuren.

‘Maareh, lekkere timing meneer! Of was je vergeten dat je vanaf morgen drie maanden op wereldtournee bent?’

Met grote ogen keek ik Jonah aan, die Emily boos aankeek. Hoe had ik ook zo dom kunnen zijn? Dacht ik nou echt dat Jonah Gray iets van mij zou willen? Waarschijnlijk deed hij dit in elke stad waar hij kwam en was ik één van de vele meisjes die hij het podium op had getrokken omdat hij een nachtje plezier wilde.

Ik voelde me zo ontzettend dom dat ik zonder iets te zeggen opstond en weg liep.

 

Meteen verder lezen? Je koopt het ebook hier.

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.