Ineens voelde ik een hand om mijn middel en hoorde ik een stem die me meteen geruststelde.
‘Liva, rustig. Het komt echt allemaal goed.’
Ik draaide me om en keek in zijn donkere ogen.
‘Ik kan dit niet Jonah, ik heb dit nog nooit gedaan.’
‘Liva, luister. Je ziet er prachtig uit, je hebt een geweldige stem en je hoeft dit niet alleen te doen. Ik blijf bij je. Je kan dit! Oké?’
Ik knikte en voelde dat ik ietsje rustiger werd. Misschien was het zijn hand die nog om mijn middel lag, of de blik in zijn ogen als hij naar me keek, maar er was iets aan Jonah dat ervoor zorgde dat ik niet meer bang was.
‘Als deze avond voorbij is wil ik je ergens mee naartoe nemen.. Vind je dat goed?’
Ik knikte en meteen kwam er een grote grijns op zijn gezicht.
‘Goed zo. Nou, ik mag zo op. Ik zing eerst drie nummers en bij Once in a Lifetime kom jij ook op. Goed?’
‘Ja, heel erg veel succes!’
Heel zachtjes kneep hij in mijn zij, waarna we Emily zijn naam hoorden roepen vanaf het podium en hij naar haar toe liep. Ik dacht dat ze bij Emily hard aan het juichen waren, maar toen Jonah het podium op liep, barstte de zaal pas echt los. Een oorverdovend gejuich steeg op en stiekem was ik best een beetje trots op hem. Natuurlijk wist ik wel dat hij beroemd was en ontzettend veel fans had, maar dat al die mensen helemaal uit hun dak gingen om hem? Dat was heeeel erg gaaf om te zien.
Emily gaf hem een knuffel en kwam naast me staan.
‘Trek je de zenuwen nog een beetje?’ Ik glimlachte een beetje en haalde mijn schouders op.
‘Nee, ik vind het dood eng!’
‘Joh! Het komt echt goed, Jonah blijft bij je toch? Ik snap het wel hoor! Ik vind het ook nog elke keer spannend! Maar als je daar eenmaal staat is het geweldig!’
Verbaasd keek ik haar aan.
‘Huh, ben jij nog zenuwachtig voordat je op moet?’
Ze schoot in de lag en knikte.
‘Ja natuurlijk! Wat denk jij dan? Dit wordt nooit routine hoor, hoeveel concerten we ook doen, het blijft altijd spannend!’
Die gedachte stelde me een beetje gerust. Als zelfs Emily Jones nog zenuwachtig was voor een optreden, dan was het niet zo gek dat ik me nu zo voelde. Ik keek naar haar en zag hoe ze de hele tekst van Jonah zijn liedje meezong. Ondertussen gaf hij een geweldige show weg op het podium. Zijn fans zongen alle liedjes mee en na afloop van elk liedje riepen ze massaal zijn naam.
Ik had alleen nog maar concerten van hem gezien op internet en dat was al geweldig geweest, maar nu ik hem hier zo zag, wist ik dat het niet te vergelijken was.
Voor ik het wist, zette hij de laatste akkoorden van zijn derde liedje in en begon hij te vertellen.
‘Hallo lieve mensen! Hoe vinden jullie het hier vanavond op het Willow x Oak evenement?’
Hij kreeg een enorm gejuich als antwoord en moest lachen.
‘Vandaag is alweer het vijfde jaar dat dit evenement gegeven wordt en ik ben heel dankbaar dat ze me hier nu al voor de vijfde keer uitgenodigd hebben. Dit jaar halen we geld op voor Stichting Hartendief, die ongeneeslijk zieke kinderen hun laatste wens in vervulling laat gaan. Het is een doel dat me heel erg aan het hart gaat, omdat ik zelf mijn kleine zusje ben verloren aan een vreselijke ziekte toen ze nog maar acht jaar oud was.’
Het hele terrein viel stil en ik slikte. Ik had het verhaal ooit wel eens gehoord, maar om het verhaal nu zelf uit zijn mond te horen, vond ik heel moeilijk.
‘Ik wil jullie allemaal bedanken voor het kopen van een kaartje voor vanavond. Het betekent echt heel erg veel voor me!’
Hij wierp het publiek een kus toe en meteen begonnen ze weer te gillen.
‘Goed, nu wil ik jullie aan iemand voorstellen. Vorige week werd ik gevraagd om in de Nachtegaal te zingen, maar we hadden vertraging en ik kwam veel te laat. Toen we eindelijk aankwamen, hoorde ik mijn liedje al, maar door iemand die het vele malen beter kon zingen dan ik. Die persoon is hier vanavond en samen zingen we: ‘Once in a Lifetime!’ Hier is de geweldige LIVA ROSE!’
Emily gaf me vlug een knuffel, waarna ik met gierende zenuwen het podium op liep. Jonah stak zijn arm naar me uit en trok me tegen zich aan, terwijl het publiek voor me juichte. Het was een heel gek gevoel om hier nu te staan, voor al die mensen, samen met Jonah Gray. Een man die ik een week geleden alleen maar van gezicht had gekend en waarmee ik nu een liedje zou gaan zingen.
Ik hoorde Jonah de eerste akkoorden van het liedje spelen op zijn gitaar en ik pakte de microfoon die voor me stond. Ik keek vragend naar hem, alsof ik niet wist wat ik moest doen en lachend knikte hij naar me, het teken dat ik mocht beginnen.
Once in a lifetime you find someone special,
Your lives intermingle and somehow you know.
This is the beginning of all you have longed for,
A love you can build on, a love that will grow.
Met een enorme lach op mijn gezicht keek ik naar hem. Ik zag de trots in zijn ogen en merkte dat ik kippenvel over mijn hele lichaam had door dit moment. Hij deed een stapje dichterbij en pakte de microfoon die naast me stond. Samen begonnen we te zingen.
Once in a lifetime to those who are lucky,
A miracle happens and dreams all come true.
I know it can happen, it happened to me,
For I’ve found my “once in a lifetime” with you.
Het was alsof we dit al jaren samen deden. Onze stemmen waren perfect op elkaar afgestemd en gek genoeg leek het publiek ontzettend enthousiast te zijn. Na dat eerste liedje kregen we een enorm applaus, dat alleen maar harder werd toen Jonah aankondigde dat ik nu een eigen liedje zou gaan zingen.
Hij gaf mijn gitaar aan en knipoogde naar me, iets wat me er nog meer van overtuigde dat ik dit kon. Ik sloot mijn ogen en begon te zingen.
I would rather have someone to love me,
A spirit my heart could embrace
Than to have all the gold in the mountains;
Such treasures cannot take the place
Of a love which would always be faithful,
A someone who really would care,
Who’d be part of my joys and my sorrows,
My secrets and struggles to share.
I wish I had someone to love me,
A heart to whom love I could give,
For then I would welcome tomorrow
As love offers reason to live.
Ik opende mijn ogen en werd meteen omver geblazen door het publiek dat mijn naam riep. Jonah sloeg een arm om mijn middel en gaf een vlugge kus op mijn wang.
‘Ik ben zo trots op je!’ fluisterde hij in mijn oor, waarna hij weer afstand nam en het begin van ‘The summer I met you’ begon te spelen.
Ik speelde met hem mee en samen zongen we het laatste lied van de avond. Met een lach die niet van mijn gezicht te krijgen was, speelden we nog een kleine toegift en daarna namen we afscheid, omdat de volgende artiest aan de beurt was.
Van het podium, liep ik meteen in de armen van Emma die op me stond te wachten.
‘Liv! Je was GEWELDIG! Jeetje ik wist dat je kon zingen, maar dat je zo goed was wist ik niet! Gewoon WAUW!’
Ik lachte en knuffelde haar, terwijl ik achter haar keek of ik mijn moeder nog ergens zag. Haar zag ik niet, maar er kwam wel iemand anders naar me toe gelopen die het hele optreden had meegeluisterd!
‘Liva! Waarom heb jij nog geen platencontract? Jonah, we moeten haar echt voorstellen aan Jonathan en Robert hoor!’
Emily sloeg haar armen om me heen en ik zag dat Emma vol verbazing naar me keek.
‘Emily, mag ik je voorstellen aan mijn beste vriendin? Dit is Emma!’
Emily knuffelde Emma, die helemaal sprakeloos was.
‘Hoi! Ik ben je allergrootste fan!’ stamelde ze.
‘Oh! Kom maar mee naar mijn kleedkamer, daar heb ik wel wat voor je!’
Ze pakte Emma’s hand vast die helemaal perplex met haar mee liep.
Pas toen merkte ik dat Jonah nog naast me stond. Ik draaide me naar hem om en ik zag meteen in zijn ogen wat hij dacht.
We hadden maar één blik nodig om elkaar te vertellen wat we nu, op dit moment het liefste wilden.
Meteen verder lezen? Je koopt het boek hier!
