De rest van de dag deed ik zo snel mogelijk mijn werk om maar niet te hoeven denken aan wat er gebeurd was of zou kunnen gebeuren. Het was uit en mijn hele planning voor komend jaar lag in duigen. Maar dat was nog niet het ergste. Ik was hem kwijt en ik dacht niet dat het deze keer nog goed zou komen. Ik weet niet waarom , maar ik had heel sterk het gevoel dat Hannah iets met zijn gedrag te maken had. Dat zij hem opgefokt had en dat zij had aangedrongen mij op te zoeken. Waarom was ze anders in de auto aan de overkant van de straat blijven wachten?
Toen mijn dienst eindelijk voorbij was, liep ik naar huis. Jiska en Mare hadden gevraagd of ik mee wilde naar een feestje, maar ik wilde het liefste gewoon naar huis, alleen zijn. Ik pakte mijn telefoon uit mijn zak en tikte het nummer van Lars aan. Ik wilde niet dat het voorbij zou zijn en had ontzettend veel spijt van mijn woorden. We moesten gewoon goed praten, dan zou het vast allemaal goed komen.. Toch? Ik hield mijn telefoon bij mijn oor en hoorde hoe hij na een paar keer overgaan naar de voicemail ging. Ik besloot het nogmaals te proberen en tikte zijn nummer weer aan. Ditmaal ging hij één keertje over, waarna er opgenomen werd. Maar de stem die ik hoorde was niet de stem die ik wilde horen.
‘Met Hannah! Dit is Lars zijn telefoon.’ hoorde ik.
Meteen hing ik op. Hij was bij haar. Hij was bij haar en het was nu echt voorbij tussen ons. Onderweg naar huis moest ik me inhouden om niet te gaan huilen. Ik slikte mijn tranen steeds in, in de hoop dat ze niet naar buiten zouden komen. Maar toen ik de straat naar mijn appartement in liep, voelde ik ze ineens over mijn wangen lopen. Ik hoorde voetstappen en veegde snel mijn wangen droog, in de hoop dat die voorbijganger ze niet zou zien. Maar het was niet zomaar een voorbijganger, het was Ralph.
‘Lex? Wat is er aan de hand? Waarom huil je?’
Hij kwam voor me staan en keek me vragend aan. Ik schudde met mijn hoofd:
‘Het is uit, hij heeft een ander…’ zei ik zachtjes.
‘Och Lexie…’ zei hij zachtjes terwijl hij zijn armen naar me uitstak. Ik vloog in zijn armen en begon keihard te snikken, terwijl hij over mijn rug heen aaide.
‘Rustig maar Lex, wat is er aan de hand? Wat is er gebeurd?’
‘Ik was boos om vannacht en zei dat ik twijfels had over onze relatie als hij zo bleef doen. En hij begreep alles verkeerd en toen zei hij ineens dat het over was. Hij stapte bij die Hannah in de auto.’
Ik liet hem los en veegde de tranen uit mijn ogen.
‘Ik weet niet wat ik moet doen Ralph.’
Hij pakte mijn hand: ‘Kom, laten we naar jouw huis gaan, ik maak thee voor je en dan kun je rustig vertellen wat er gebeurd is.’
Ik knikte: ‘Waarom ben je zo lief tegen me? Ik ben altijd maar boos tegen jou.’
Hij lachte: ‘Is het niet duidelijk dan? Ik hou van je Lexie.. Ik kan niet stoppen met aan je te denken. Ik had gehoopt dat naar de andere kant van het land verhuizen zou helpen, maar ik kan gewoon niet zonder je. Ik vind het verschrikkelijk dat je een relatie met een ander hebt en dat hij degene is die elke ochtend naast je wakker mag worden.’
Ik slikte en voelde ineens mijn hele lichaam warm worden.
‘Je houdt van me?’ zei ik zachtjes. Hij knikte en kwam wat dichterbij me staan.
‘Oh Lexie, als er maar een manier was om je te vertellen hoeveel.’
Mijn ogen gingen van zijn ogen naar zijn lippen en ineens hield ik het niet meer. Alles waar ik de afgelopen weken tegen gevochten had, kwam er nu uit. Ik pakte zijn gezicht vast en zoende hem. Meteen hapte hij toe en trok me tegen zich aan. Ik weet niet precies hoe we er terecht kwamen, maar al snel waren we in mijn appartement en lagen er overal kledingstukken op de grond. We lieten ons op bed zakken en begonnen de verloren maanden die tussen ons in stonden in te halen. Ik realiseerde me meer dan ooit hoe erg ik hem gemist had in de afgelopen maanden. Hij wist precies wat mijn lichaam wilde en waar ik op reageerde. En daar was dan het moment waar ik al die maanden naar verlangd had.
Even stopte hij: ‘Lexie, weet je het zeker? Ik wil niet dat je spijt krijgt.’
Ik knikte en meteen kwam hij bovenop me liggen. Mijn lichaam trilde helemaal en terwijl ik hem tegen me aantrok, dacht ik aan niets anders, behalve hij en ik.
Dat ik morgen spijt zou krijgen was zeker, maar dat was een zorg voor later. Ik wilde nu helemaal nergens anders aan denken dan dit. Want dit was hetgene dat ik op dit moment het hardste nodig had.
Meteen verder lezen? Je koopt het boek hier.
