Het einde van de Zomer | Hoofdstuk 14

by Tamara

‘Lex? Wat doe je hier? En wat moet hij van je?’

Mijn vader kwam boos naar ons toegelopen en ik kon meteen zien hoe boos hij was. Mijn vader was in mijn leven niet vaak boos op me geweest en we hadden eigenlijk nooit ruzie. Maar toen hij afgelopen jaar achter de relatie met Ralph kwam, kregen we zo’n ruzie dat we weken niet met elkaar spraken. Een herhaling daarvan wilde ik heel erg graag voorkomen. 

‘Pap het is niet wat je denkt.’ zei ik snel.

‘Hoe weet je wat ik denk? Ik zie je hier in de ochtend staan met die klootzak, terwijl je een vriend hebt. Wat moet ik anders denken dan dat hij je weer aan het lastigvallen is?’

Ik schudde mijn hoofd: ‘Nee pap, zo zit het niet. Ik heb hem naar het ziekenhuis gebracht omdat hij ruzie heeft gehad met Lars. Ik .. Ikk.. Het spijt me pap..’

Ik weet niet hoe het kwam, maar ik barstte in huilen uit en was blij dat mijn vader zijn armen om me heen sloeg. Ik was zo ontzettend moe en mijn vader hier tegenkomen samen met de persoon waar hij de grootste hekel aan had, was een nachtmerrie die uitkwam.

‘Rustig meisje. Ik geloof je. Ik schrok er alleen een beetje van.’

Langzaam kalmeerde ik een beetje en pas toen herinnerde ik me dat Ralph er ook nog bij stond, met een verband om zijn neus.

‘Dus er heeft weer iemand op je neus gemikt? Wat heb je nu weer gedaan?’ zei mijn vader.

Ralph haalde zijn schouders op.

‘Laten we het erop houden dat zowel ik als haar vriend gevoelens voor haar hebben en dat ze veel voor ons betekend.’

Mijn vader sloeg zijn armen over elkaar en schudde zijn hoofd.

‘Fijn, nog iets waarin ze precies haar moeder is… Maar goed, ik neem aan dat je weet dat ze een vriend heeft en dat ze na de vakantie gaan samenwonen? Dus het lijkt me een heel goed idee als je haar gewoon met rust laat en je als je vakantie voorbij is gewoon je spullen pakt en hier niet meer terugkomt.’

Bij het woord samenwonen zag ik Ralph schrikken, maar hij knikte en keek naar mij. Ik sloeg mijn ogen neer en keek naar mijn voeten, domweg omdat ik niet wist wat ik nu nog moest zeggen.

‘Ralph, heb je iemand die je hier op kan halen? Het lijkt me niet zo’n goed idee als je nu nog met haar mee rijdt.’

Ralph knikte en pakte zijn telefoon, waarna hij weg liep.

Mijn vader kwam naast me staan en gaf me een knuffel.

‘Het komt allemaal goed. Ik weet dat het nu lastig is, maar het komt echt goed.’ zei hij zachtjes.

Ik knikte en nam afscheid van hem, waarna ik terugreed naar huis. Toen ik bij mijn appartement aan kwam, was Lars net wakker. Ik gebaarde naar hem dat ik niet wilde praten en ging snel onder de douche staan. Ik was echt verschrikkelijk moe, maar ik moest opschieten als ik nog op tijd op mijn werk wilde komen. Toen ik klaar was met douchen zag ik dat Lars al weg was. Ergens was ik daar wel blij om, ik was behoorlijk boos door het kinderachtige gedoe van vannacht en wist dat we erover moesten praten, maar dat was wel het laatste waar ik nu zin in had. Ik kleedde me snel aan en ging naar mijn werk, waar het al behoorlijk druk was. De hele ochtend vloog ik heen en weer tussen de gasten en de keuken en toen ik om twee uur eindelijk genoeg tijd had om even lunchpauze te nemen, ging ik heel even buiten in de zon zitten. Ik had net een hap van mijn broodje genomen toen er iemand naast me kwam zitten en toen ik naast me keek, zag ik dat het Lars was.

‘Lexie, sorry van vannacht. Ik had niet zo moeten reageren op hem.’

Ik schudde mijn hoofd.

‘Nee dat klopt.’

‘Ben je erg boos?’

‘Nou, nee ik ben niet boos. Ik ben gewoon zo ontzettend klaar met dit kinderachtige gedoe steeds. Jullie lijken wel een stel pubers. Kom op, hij is in de dertig en jij bent ook veel ouder dan ik, maar toch lijkt het alsof ik de volwassenste van ons drietjes ben. We gaan straks samenwonen, maar om eerlijk te zijn weet ik niet of ik daar nog wel zin in heb na vannacht.’

Hij keek boos naar het strand.

‘Pff, wat is dat nou weer? Ik maak één fout en je wil meteen niet met me verder?’ ‘Dat zeg ik toch helemaal niet? Ik bedoel alleen maar dat ik met Ralph al een moeilijke relatie heb gehad, ik heb geen zin in nog een relatie waarin het altijd alleen maar moeizaam gaat.’

‘Als je geen moeilijke relatie wilde, had je niet met je leraar moeten aanpappen Lex.’ zei hij boos. Verbaasd keek ik hem aan.

‘Hoe weet je dat? Dat heb ik je nooit verteld.’

Hij schudde zijn hoofd. ‘Nee dat klopt, dat is nog het ergste, Mare heeft het me verteld. Je doet altijd alsof je zo heilig bent, maar jij hebt ook fouten gemaakt, het ligt niet altijd aan anderen.’

Ik stopte mijn brood terug in het zakje en stond op.

‘Prima Lars, als jij er zo over denkt, zie ik niet in waarom we nog verder met elkaar moeten gaan.’

‘Meen je dat nou serieus? Dus het is over tussen ons?’

Hij stond op en ging voor me staan, met zijn armen over elkaar.

‘Ik weet het niet Lars, jij blijft maar domme dingen zeggen en doen als je teveel gedronken hebt en ik denk niet dat je ooit zult veranderen. En ik heb gewoon geen zin in dit gedoe steeds.’

Hij pakte zijn jas van de stoel en sloeg hem over zijn schouder.

‘Prima Lexie, ik kwam hier om het met je uit te praten, maar zo te zien heb jij al besloten. Fijne zomer nog.’

Nog voor ik iets kon zeggen, liep hij weg. Hij stapte in een auto die ik niet herkende en toen hij me zonder te kijken voorbij reed, zag ik dat Hannah naast hem zat. Ik slikte en voelde ineens een brok in mijn keel. Had ik nu niet een enorme fout gemaakt? Wat als ik hem nu voor altijd kwijt zou zijn?

En wat nou als hij terug zou gaan naar haar?

Meteen verder lezen? je koopt het boek hier!

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.