Stel je voor, je krijgt bij de 20 weken echo te horen dat je een meisje krijgt, je koopt wat roze spulletjes en een mooie roze kap voor de kinderwagen en droomt al helemaal weg over je dochter. Maaaarrr, tijdens de laatste echo ziet de verloskundige ineens een Piemeltje voorbij zweven.. He? Is het dan toch een jongetje? Het overkwam Lianne tijdens de zwangerschap van haar oudste zoon en vandaag doet ze haar verhaal.
HOERA EEN MEISJE! Hé? Zie ik daar nu een Piemeltje?
Ik zal mij eerst even voorstellen. Ik ben Lianne en ben 32 jaar, ben getrouwd en samen hebben we twee zonen. De oudste is 6 jaar en de jongste 4 jaar. Het verhaal gaat over de zwangerschap van onze oudste zoon.
Mijn man heeft altijd gezegd dat als ik zwanger zou worden, het een jongen zou worden. Mijn verbazing was dan ook groot toen bij de 20 weken echo bleek dat het een meisje was. De 20 weken echo zag er verder goed uit en stiekem was ik ook wel blij dat het een meisje zou worden. Daarna heb ik nog 2x een echo gehad en ze bleven erbij dat het echt een meisje was. Mijn man snapte er niets van en was voorzichtig in het kopen van spulletjes voor de baby. We hebben het kamertje neutraal gehouden. Ik wilde alleen heel graag een roze kap voor op de kinderwagen dus die hebben we aangeschaft. Ook had ik al wat schattige kleertjes gekocht.
Het is een stevig knaapje! Hé? Wat zeg je?
Mijn bloeddruk bleek te hoog bij de controle dus ik werd door gestuurd naar het ziekenhuis ( 2 weken voor ik bevallen ben). Daar werd een echo gemaakt om te kijken of alles in orde was met de baby. Mijn man was ziek, dus dit keer ging mijn moeder mee, omdat ze mij liever niet alleen wilde laten gaan. De verloskundige vroeg of mijn moeder het geslacht van de baby wist ( dit was het geval) en alles was gelukkig goed. Ze zei het is wel een stevig knaapje, waarop mijn moeder en ik elkaar even gek aankeken. De verloskundige zag dat en vroeg waarom we zo gek keken. Waarop we beide tegelijk zeiden dat ons alle keren was gezegd dat het een meisje zou zijn.
Na de controle mijn man gebeld en die moest eigenlijk wel lachen en was blij dat zijn gevoel het niet verkeerd had. 1 week voordat onze zoon geboren is, konden we de kap van de kinderwagen omruilen voor een blauw exemplaar en hebben we meteen flink wat jongenskleding aangeschaft. Alle meisjes spulletjes heb ik in een doos gestopt voor als er eventueel een tweede kindje kwam. ( uiteindelijk kwam er nog een jongen en heb ik de doos met kleertjes weggegeven aan iemand die het goed kon gebruiken.)
Onze zoon is op 19 februari 2010 geboren om 1.08 uur na een hele pittige bevalling (voor zowel mij als onze zoon) met de vacuumpomp.
Zo zie je maar dat de techniek er ook wel eens naast zit. Het was vreemd omdat ik me had ingesteld op een meisje, maar een jongen was net zo welkom. Nu is mama een belangrijk persoon in een huis met alleen maar mannen.
Bedankt Lianne dat je je verhaal wilde doen! Wat gek dat ze er na al de echo’s toch nog naast kunnen zitten he? Ik was hier bij Lauren stiekem wel bang voor, ( Ik geloofde gewoon niet dat we een meisje kregen) en heb bij elke echo gevraagd of het nog steeds een meisje was hahah!
Ken jij ook iemand waarbij dit gebeurd is? En klopte jouw voorgevoel qua geslacht?
13 comments
Oh, dat lijkt me toch wel even gek en even omschakelen zeg! Grappig dat je man zo’n sterk voorgevoel had dat bleek te kloppen. En gelukkig zijn jongens ook héél leuk!
Hahaha, het zou je maar gebeuren! Gelukkig kon je de kap nog omruilen.
Je zou toch haast denken dat ze na meerdere echo’s wel zien of het een jongen of meisje is 😉
Dit had ik dus direct na de geboorte, alleen was het gelukkig wel een meisje, mijn hart stond even stil! Bij de 20-weken echo ben ik 3x terug moeten gaan omdat het niet te zien was….hoezo spannend?! hihi
Wat gek he! Bij mij klopte het gelukkig. Ik wist van te voren dat ik een jongetje zou krijgen en ik was zo bang dat ze het fout zouden hebben. Ik wilde dit jongetje heel graag krijgen en als ze het fout zouden hebben, ook al is het dezelfde baby en had ik geen voorkeur, zou het toch een beetje als een verlies voelen. Want je gaat je toch een voorstelling maken van je kindje. Dus ik ben blij dat ik dit (nog) niet heb meegemaakt.
Ha wat een gek verhaal! Ik weet het met de volgende echo waarschijnlijk, en ik ben wel heel nieuwsgierig!
Oh man! Ik ben nu zwanger van een meisje (denk ik) en ik zou wel even flink schrikken als er een piemel aan zou zitten hoor. Heb net alle kleding van ons zoontje weggedaan!
Ik heb het ook steeds weer opnieuw gecheckt bij elke echo haha.
Ooh hier was ik zo bang voor bij mijn dochter he en ik heb wel 100 keer gevraagd of het echt een meisje was!
Het geslacht wist ik zelf al vrij direct.
We wisten pas na 11w en 6dgn dat we zwanger waren.
Vrij snel hadden we een jongens naam. Alleen een meiden naam wilde niet lukken. Ik had m’n partner duidelijk gezegd dat we een meisjes naam moesten vinden. Ik was namelijk overtuigd van een meid.
20wkn echo en ja hoor. Duidelijk een meid. Diezelfde avond alsof t zo had moeten zijn vonden we haar geboorte kaartje en naam erop ?
Quinty is nu 3 jaar
Ik was heel bang dat ze het bij de tweede ook fout zouden hebben (ze zeiden een meisje en ik bleef elke keer maar vragen of het echt zo was!)
Toch had ik net als bij de oudste een heel sterk gevoel over het geslacht (oudste een jongen, tweede een meisje).
Dat lijkt me mentaal best wel even switchen zeg als je steeds te horen krijgt dat het een meisje is en vervolgens de laatste echo iemand zegt;’Stevig knaapje.’ Huh? Knaapje? Gelukkig is hij wel gezond ter wereld gekomen! Zelf had ik een heel sterk voorgevoel dat we een meisje zouden krijgen we bleven de lijst van jongens namen steeds aanpassen en een meisjesnaam hadden we vrij snel, heel gek misschien maar vanaf dat moment dacht ik ook ‘We krijgen een kleine Olivia, het is niet nodig om door te zoeken naar een jongensnaam.’ En inderdaad het is Olivia geworden.
Leuk wel dat je nu als mama centraal staat zo met alleen maar mannen in huis!
Nog een geluk dat je de kap kon inruilen, maar best ff schakelen misschien? Grappig dat je man het al die tijd ‘geweten’ heeft. Bijzonder dat ze er verschillende keren naast zaten, je hoort het niet vaak.
Ik kan alleen maar meisjes maken dus ik wist dat het goed zet 😉 Ey nee geintje. Man heeft wel telkens bij alle echo’s gevraagd of het een meisje was. Omdat ik zowel bij verloskundige als ziekenhuis echo’s kreeg, had ik 2 onafhankelijke bronnen. Ht scheelde dat ik na 2 dochters niet alles meer in het roze wilde en veel uniseks kleuren had voor…inderdaad een meisje.