Even bijkletsen! Beetje rustig op de blog en verhuizennn..

Ik wilde de laptop al dicht doen en toen dacht ik: Neeee Tam. Je kunt het niet maken om nog een dag geen blog online te zetten. er was ooit een tijd dat ik het echt verschrikkelijk vond als er niets online kwam, maar tegenwoordig heb ik dat toch een stuk minder. Niet omdat ik het bloggen niet meer leuk vind, maar wel omdat er gewoon een stuk minder is om over te schrijven! En daarnaast kom ik toch wel een heleboel tijd tekort haha. Maar goed, ik merk dat hoe meer alles een plekje krijgt, des te meer de zin om te schrijven weer terug komt. Dus ach, ik dacht.. Laten we er maar een kletsblog van maken!

Over het huis.

Inmiddels wonen we alweer bijna twee weken in ons nieuwe huis en ik vind het gewoon nog steeds een beetje wennen. Vooral de eerste dagen voelde het echt alsof we in iemand anders zijn huis aan het kamperen waren en we na een week weer terug zouden moeten naar ons eigen huis. Maar stukje bij beetje wordt het steeds meer ons huis en ik denk dat dat gevoel langzaam weg weg ebt.

We hebben er vijf jaar over gedaan om een huis te vinden en nu we er eindelijk zitten, voelt het net alsof er een enorme last van onze schouders gevallen is. We hebben nu eindelijk dat fijne gezinshuis waar onze kinderen kunnen opgroeien en waar we genoeg ruimte voor iedereen hebben. Natuurlijk weet ik niet of we hier voor altijd zullen blijven wonen. Maar het voelt echt heel erg goed en we zijn er zo ontzettend blij mee! Soms loop ik door het huis en kan ik nog steeds bijna niet geloven dat het echt gelukt is. Dat wij zomaar in zo’n ontzettend mooi huis mogen wonen.

Over de kinderen.

Ook de kinderen vinden het huis helemaal het einde. We hebben ze heel erg betrokken in het hele verhuisproces en ze zijn hier allemaal helemaal thuis. De jongens vonden het de eerste nachtjes wel gek om zonder elkaar te slapen en ze vertelden ook dat ze elkaar wel gemist hadden, maar ze kunnen zo bij elkaar gaan slapen, dus dat is helemaal geen probleem. Lauren verteld aan iedereen die het maar horen wil dat we verhuisd zijn, dat ze vanuit haar slaapkamer de hertjes kan zien en dat haar kamer heeeel groot is. Het is heel fijn om te zien dat ze hier allemaal zo gelukkig zijn. Tenslotte wilden we vooral graag verhuizen voor hun, omdat ze dan allemaal hun eigen plekje zouden hebben.

En hoe gaat het verder?

Tja.. Verder gaat het eigenlijk wel oké. Ik merk dat ik echt heel erg moe ben. Alle spanning van de verhuizing, het klussen, de chaos die dat met zich mee bracht. Het is ook de reden dat er zo weinig van mijn kant online komt. Ik krijg gewoon echt niets uit mijn vingers. Stukje bij beetje gaat het wel weer een beetje beter en ik denk dat als alles eenmaal een plekje heeft, dat het helemaal goed gaat komen.

Bedankt voor al jullie lieve berichtjes in de afgelopen weken! Vind ik echt heel leuk en lief!

Veel liefs!