En ineens was ik er helemaal klaar mee.

Misschien hebben jullie gisteren mijn berichtje op Instagram wel voorbij zien komen. Het was bijna middennacht en ik lag voor de zoveelste keer wakker omdat mijn hele hoofd vol zat met frustraties. Frustraties over ongelijkheid, over problemen en allerlei kromme regelingen, waardoor ik overal tussen wal en schip val. Een beetje gespannen ging ik slapen, me voorbereidend op reacties met dat ik maar een ‘normale’ baan zou moeten zoeken of dat ik me niet zo moest aanstellen. Maar dat gebeurde niet. De hele dag had ik de mooiste gesprekken met allerlei mensen. Ondernemers en niet ondernemers, maar allemaal met dezelfde mening. Wat er nu gebeurd is niet eerlijk en er moet iets veranderen.

Het voelt een beetje alsof ze ons laten stikken.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door TheMommyDiaries 💁🏻‍♀️Tamara (@themommydiaries_nl)

Ongeveer vijf jaar geleden besloot ik me, na heel erg veel twijfelen, in te schrijven als ondernemer. Mijn blog bestond net een half jaar, maar ik had mijn streefdoel bereikt en werd bovendien steeds vaker afgewezen voor opdrachten omdat ik niet stond ingeschreven bij de kamer van koophandel als ondernemer. Ik vond het wel een mijlpaal, maar het was niet iets dat ik heel erg leuk vond en soms heb ik er wel flink van gebaald. Al dat financiële gedoe met al die administratie, ik vond het mar lastig. Maar goed, mijn bedrijfje begon steeds beter te groeien, mijn inkomen verdubbelden per jaar en het ging echt heel goed. Afgelopen jaar had ik mijn beste jaar tot nu toe. De opdrachten gingen goed, mijn boeken gingen als een speer en ik was ontzettend trots op mezelf. Begin dit jaar zette die trend door. Ik liet vol trots op instagram zien dat mijn boekverkopen een stijging hadden doorgemaakt van 752%. Dat is natuurlijk enorm veel. Ik had het volle vertrouwen dat dit een geweldig jaar zou gaan worden. Maar toen brak de crisis aan.

Ineens was al mijn inkomen weg.

Het begon met één opdracht. Een opdracht voor een reisorganisatie, die door de crisis en het reisverbod geen geld meer had voor Marketingdoeleinden. Nou, helemaal begrijpelijk natuurlijk. Dus ik slikte mijn verlies en keek uit naar andere opdrachten. Alleen die kwamen niet. Opdrachten werden gecanceld, jaaropdrachten stopgezet en de campagnes die er waren, gingen aan mijn neus voorbij. Maar goed, in het begin had ik de boeken nog. Ik had een heleboel geschreven en de trouwe club die alles leest, bleef mijn boeken kopen, dus we zaten wel even goed. Want door de lockdown begin dit jaar lukte het gewoon niet om te schrijven en dus viel dat deel van mijn inkomen ook weg. Maar goed, er was hulp onderweg!

Gelukkig, ze helpen ons! Of toch niet?’

Gelukkig kwam de regering met een tegemoetkoming. Het was niet veel, maar toch een mooie extra waar we heel erg blij mee waren en die ons wat ademruimte gaf. Het was een pak van mijn hart en voor heel even durfde ik weer opgelucht adem te halen omdat het allemaal goed zou komen. Maar toen kwam er ineens een partnertoets. Iets dat geen probleem hoeft te zijn, alleen was de regel dat je, wanneer je huishouden boven het sociaal minimum inkomen van 1.679,97 uitkomt, je nergens recht op hebt. Dus, daar ging de regeling die we op dat moment zo goed konden gebruiken…

Het stomme is, dat heel veel mensen met die tegemoetkoming (tozo) nog niet eens helemaal geholpen waren, maar het gaf wel gewoon wat meer ruimte in het budget. Waar eerst twee inkomens zijn en ineens eentje weg valt, heb je op die manier toch een extra beetje ruimte per maand. Maar heel erg veel ondernemers kunnen geen aanspraak maken op die regeling. En weet je waarom niet? Nou hierom.

Als jij en je partner beide zzp’er zijn, dan maak je per huishouden één keer aanspraak op Tozo. Dus zelfs als jij en je partner eerst beide een goed inkomen uit jullie onderneming hadden, moet je het nu doen met één keer het sociaal minimum inkomen.

Als de meest verdienende partner Zzp’er is en het inkomen valt weg, dan moeten jullie rondkomen van het aankomen van de andere partner, dat eventueel aangevuld wordt tot het sociaal minimum. En andersom ook..

Het is gewoon heel erg dubbel en heel erg oneerlijk. Want tja, als ondernemer wordt je geacht om een spaarpotje te hebben voor dit soort moeilijke tijden. Maar is het eerlijk om te verwachten dat ondernemers dit maanden zonder inkomsten kunnen opvangen? Ik vind van niet.

Wat betekent dit hele gedoe voor mij?

Op dit moment heb ik ongeveer een kwart van het inkomen dat ik had voordat deze crisis begon. Ik neem elke opdracht aan die ik maar kan vinden, werd zo hard als ik kan (vaak tot diep in de nacht) , maar het blijft gewoon heel erg moeilijk. Zo moeilijk dat ik ondertussen ook al druk op zoek ben naar een ‘normale’ baan, omdat we dit zo gewoon niet werkt. En dan heb ik gelukkig nog een vriend die een goede baan heeft, waardoor we het voorlopig nog wel even redden. Maar ik hou er niet van om afhankelijk te zijn. Ik heb in de afgelopen jaren zo hard gewerkt om mijn eigen bedrijf op te zetten en zo mijn eigen geld te verdienen, het is gewoon een stukje trots dat je moet inleveren.

En ik ben niet de enige die zich zorgen maakt over deze kwestie. Ik kom dagelijks schrijnende verhalen tegen van ondernemersgezinnen waarbij het gewoon echt niet goed gaat. Ik hoor op het nieuws berichten over zelfmoordprefentielijnen waarbij de telefoon roodgloeiend staat met ondernemers die gewoon geen uitweg meer weten. Ik vind het echt heel erg dat er zoveel gedaan wordt om allerlei bedrijven maar overeind te houden en dat de ondernemers gewoon kunnen stikken. ‘Want hadden ze maar geen ondernemer moeten worden.’

Maandenlang heb ik me stil gehouden. Ook een beetje uit schaamte, omdat het gewoon niet bij mij past om het toe te geven als het niet goed gaat. Maar als iedereen dat doet, dan veranderd er niets. Ooit wordt het beter, dat weet ik zeker, maar voor nu is het gewoon even heel erg moeilijk.

Help ondernemers in deze tijd.

Gisteren kreeg ik heel erg vaak de vraag wat mensen kunnen doen om mij, maar ook andere kleine ondernemers te steunen. Bij kleine winkels en webshops etc is het makkelijk. Koop daar je spullen, in plaats van bij de grote webwinkels, die jouw geld echt niet nodig hebben.

En als ik voor mezelf en mijn online collega’s mag spreken. Er zijn zoveel dingen die je kunt doen om te helpen. Al is het maar een reactie achterlaten op een blog of een foto. Al is het maar het liken van een gesponsorde post. Ja, ik weet dat veel van mijn volgers daar een hekel aan hebben, maar als de statistieken van een campagne tegenvallen, zal de opdrachtgever geen opdrachten meer afnemen. Dus die kleine handeling van jou maakt al een groot verschil.

Verder, hou je van lezen? Koop eens een ebook. Of lees ze desnoods via kobo plus als je daar een abonnement hebt. Zelfs dat soort dingen helpen.

Wat ik nog aan mijn mede ondernemers wil zeggen. Laat van je horen! Deel je verhaal, want samen staan we sterk. Je bent niet alleen.

Veel liefs, Tamara