Ellen | Ik doe ook maar wat

by Ellen

Een lief compliment

Toen ik een tijdje terug een gezellige middag had met mijn ( toen zwangere) vriendin, gaf ze mij het mooiste compliment wat je een moeder kan geven.
“Jullie kinderen zijn altijd zo netjes en beleefd, ze luisteren altijd goed en ik hoop echt dat die van ons ook zo wordt.”

Wauw. Ik werd er stil en zelfs een beetje ongemakkelijk van.
Meteen schoot ik in de verdediging (iets wat ik schijnbaar wel vaker doe 🙈)  “neeee joh, ze luisteren echt niet altijd! Vanmorgen hadden ze nog ruzie. Ze luisteren heel vaak ook niet, en ach ik doe ook maar wat”.
Mijn vriendin keek me ietwat verbaasd aan…???
Zo ziet het er niet uit vond ze.
De opvoeding van onze kinderen (althans natuurlijk van wat je er van kunt zien) is een voorbeeld voor haar, maar maakt haar ietwat onzeker of zij dit wel kan.

Geen twjifel over mogelijk!

Nu is het mijn beurt om haar ietwat verbaasd aan te kijken.
Voor mij is er geen twijfel, mijn vriendin… werkzaam op een kinderdagverblijf, mega lief , zorgzaam en vooral heerlijk nuchter, gaat een super moeder worden!
We praten nog wat na en ik vertel haar dat ik ook zo vaak onzeker ben als moeder, dat ik niet weet wat ik doe en dus “gewoon” maar op mijn gevoel afga.
Het voelt soms zo frustrerend het gewoon niet allemaal te weten. Er is geen handleiding “hoe voed je je kinderen goed op” en iedereen doet maar wat hij of zij goed acht.

Goede keuzes kunnen ook foute keuzes zijn.

Moeilijk hoor! Zeker in tijden als deze, waarbij iedereen wel een mening over een ander lijkt te hebben (en ja hier maak ik mij ook schuldig aan). Je ziet alles online en laten we eerlijk zijn; tuurlijk zoek je de mooiste en liefste foto’s uit om online te zetten…maar je ziet vaak niet de strijd die eraan vooraf ging. Evenals een verhaal of blog over een onzekere moeder is niet iets wat je dagelijks tegenkomt.
Ik weet zeker, dat wanneer je als ouders samen een keuze maakt, dat dit de goede is ook als is het de foute!

Huh? Ja je leest het goed de foute keuze.
Want zeg nou zelf, stond jullie kind nooit met een t shirt aan op het schoolplein terwijl de rest in een jas verscheen (of andersom), besloot je je kind iets minder te straffen omdat ‘ie zo zielig keek en deed hij/zij het later zo weer. Er zijn nog zoveel meer dingen die ik op kan noemen. Juist van al onze foute keuzes leren we zóveel.
Ik weet dat ik veel fouten maak en er nog vele zal maken. Maar ik weet ook dat ik ervan leer, elke dag weer! Kortom, de beste opvoeding… is die van jezelf. Volg je gevoel en doe gewoon wat jij zelf denkt dat goed is. Trek je niks aan van social media waarin alles perfect lijkt te zijn en zeker niet van de zogenoemde “moedermaffia” waardoor je misschien aan jezelf gaat twijfelen.

Inmiddels is mijn dochter 11 en mijn zoon 10.  Ik durf oprecht te zeggen dat ik 2 gelukkige kinderen heb.
Het geheim???

Ik doe ook maar wat!

 

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.