30 worden..? No Biggie!
Voor de één is 30 al heel oud en echt een “dingetje”, voor de ander ben je nog een “kuuk’n” wanneer je 30 wordt.
En voor mij? Voor mij is het een mijlpaal waar ik al een tijdje op zit te wachten.
Veel leeftijdsgenoten zullen nu raar opkijken, want: erop wachten is wel een beetje apart?! Oké het is klinkt misschien een beetje overdreven, maar..
Als klein meisje…
Als klein meisje van 8 wilde ik al 12 zijn, als meisje van 12 wilde ik 16 zijn en als meisje van 16 wilde ik 18 zijn.
Dat is misschien niet zo gek, dat zullen de meesten wellicht zelfs herkennen.
Maar wat jullie niet weten is dat ik, als jongedame van 20, een vrouw van 30 wilde zijn.
Ik ben mij er heel goed van bewust dat dit voor anderen niet het geval is en wellicht wat raar klinkt.
Tuurlijk geloof ik in het gezegde “je bent zo jong als je je voelt”. Dat geldt natuurlijk ook de andere kant op.
Maatstaven van de maatschappij
Vaak hoor ik dat het anders is…
Vrouwen die 30 worden, die dan een bepaalde druk voelen. Want hun leven “voldoet” niet aan de maatstaven van de maatschappij. Hoezo voldoet niet???? Jij leeft je leven zoals jij dat graag wil, niet hoe het volgens anderen zou moeten.
Nou en, dan ben je 30 en ben je al járen samen met je partner en er zijn geen kinderen. Helemaal prima (mits dit eigen keuze is, is het geen eigen keuze dan natuurlijk zeker niet prima!). Trek je niets aan van mensen die “vinden” dat er nou wel eens kinderen zouden moeten komen.
Of ben je bijna 30 en alleen en is het confronterend om 30 te worden omdat zoveel leeftijdsgenoten om je heen een ander leven hebben. Is het makkelijk praten voor mij, iemand die boxjes aftikt? Getrouwd, kinderen, hond, vaste baan. Weet ik niet. Ik kan natuurlijk niet oordelen over hoe het is om alleen te zijn, ik kan alleen oordelen over het feit dat je je niets moet aantrekken wat een ander vindt van jouw situatie.
Toen ik op mijn 19e zwanger werd vonden daar ook heel veel mensen wat van. Je kunt wel zielig in een hoekje gaan zitten omdat ik schijnbaar “anders” ben dan de meeste 19 jarigen maar ik kan het ook omarmen.. en zo geschiedde.
Iedereen is anders en ieder leven is anders. Dus ben jij 30 en ben je lang leve de lol, geen vaste baan, of wellicht geen vaste relatie, of misschien juist het huisje-boompje-beestje verhaal.
GENIET!!! Leef jouw leven, niet dat van anderen.
EINDELIJK 30!
Ja, ik wilde graag 30 worden.. niet voor anderen omdat ik er dan beter bij paste. Maar voor MIJ.
Sinds ik moeder werd voelde mijn leeftijd niet correct aan mijn levensstijl.
“Boeiend!” Zou je denken. En dat is ook zo, want lig er heus niet wakker van. Maar nu de 3 dan eindelijk in mijn leeftijd zit, kan ik dan ook niet anders dan best heel blij zijn. Ik leef al jaren het leven van een dertiger. Nu hoort mijn leeftijd daar dan ook eindelijk bij!
