Voor eeuwig en altijd. Hoofdstuk 26. Het einde.

by Tamara

Toen we op het politiekantoor aankwamen hadden de agenten inmiddels de hele bekentenis van Maribel al gehoord die we hadden opgenomen. Omdat we die hadden opgenomen zonder dat ze er weet van had, moest ik mijn verhaal nog eens vertellen zodat ze genoeg bewijs hadden om aangifte tegen haar te doen. Urenlang vertelde ik mijn verhaal aan de twee agenten. Hoe ze me steeds beledigd had en mij en Joris uit elkaar had willen drijven. Over de bedreiging in het ziekenhuis en over hoe ze Joris steeds obsessief gestalkt had. Maar het langste vertelde ik over de brand, over die avond waarvan ik me alle details nog levendig herinnerde. Toen ik klaar was met mijn verhaal was het al pikkedonker buiten en ik was meer dan doodmoe. Kate reed me naar huis en omdat ik onderweg al in slaap was gevallen, tilde Liam me naar binnen en naar bed. De volgende ochtend werd ik wakker in de logeerkamer, met mijn kleren aan en duurde het een paar minuten voor ik door had wat er gisteren allemaal gebeurd was. Lang had ik niet om wakker te worden, want Kate rende hysterisch mijn kamer binnen in haar pyjama.

‘Ze hebben haar gearresteerd Isa!’ Ze hebben haar vannacht uit bed gehaald na jouw bekentenis en meteen in de boeien geslagen. Ze was stomdronken en ze zit nu vast op het politiebureau. Ze heeft meteen in de auto toegegeven wat ze gedaan had en ze hebben dus al een bekentenis! We hebben gewonnen zusje!’

Hoe blij ik ook was, ik voelde geen vreugde. Want ik had nog steeds niets van Joris gehoord, terwijl hij toch bij haar thuis was toen ze gearresteerd werd. Waarom liet hij nu nog steeds niets van zich horen? Hij wist de waarheid nu toch? Hij wist dat ik het allemaal niet gedaan had en dat ik niet schuldig was. Die middag kwam Luke langs om te kijken hoe het met mij ging na het goede nieuws en om met Liam te praten. Hij had de documenten bij zich om het bedrijf over te schrijven en zei dat hij de rechtszaak zou schorsen. Het was heel erg fijn om te zien dat de twee broers het weer goed gemaakt hadden en hoe het na al die maanden dan eindelijk weer oké was tussen hun twee. In de avond ontving ik een telefoontje van iemand die ik al een hele tijd niet gesproken had. Toen ik zijn stem hoorde, dacht ik terug aan onze ontmoeting in dat restaurant. ‘He Mark! Of papa, of uhmmm. ‘ Ik hoorde gelach. ‘Mark is prima, ik zou het een eer vinden wanneer je me ooit papa zal noemen, maar dan moeten we eerst toch een vader en dochter band opbouwen!’

In het gesprek dat volgde, deed hij me een aanbod dat ik gewoonweg niet kon weigeren. Hij wilde me heel graag wat beter leren kennen, maar dat was lastig omdat hij maar zo weinig in Nederland was. Daarom nodigde hij me uit om een paar maanden met hem op reis te gaan. Hij had een hele reis uitgestippeld langs allerlei prachtige plekken en wilde heel erg graag dat ik mee zou gaan. Het was allemaal vrijblijvend en ik kon elk moment afhaken. Aan de ene kant vond ik het super spannend, zo op reis met een vreemde man die dan wel mijn vader was, maar die ik verder helemaal niet kende. Maar aan de andere kant leek het me een geweldige kans. Ik was weer vrijgezel, had geen baan en het was dé manier om mijn vader eens te leren kennen. Bovendien, als het niets zou zijn dan kon ik gewoon weer naar huis toch?

Mijn moeder en Kate reageerden meteen enthousiast op het plan. Mijn moeder nodigde Mark en mij uit om te komen eten en alles eens goed uit te spreken. Het was heel erg bijzonder om mijn ouders zo te zien, mijn moeder die mijn hele leven alleen voor me gezorgd had en de man die ik nooit gekend had, maar waarvan ik ontzettend blij was dat ik hem gevonden had. Als afscheid had mijn moeder iedereen uitgenodigd om van een door Ben gekookte maaltijd te genieten. En zo zat ik met mijn vader, moeder, stiefvader, zus en zwager, nichtje en zelfs Luke aan de grote lange tafel. Nu Luke en ik ons verleden achter ons gelaten hadden bleken we het prima te doen als goede vrienden. Ik was hem heel erg dankbaar dat hij zo eerlijk was geweest en hoewel hij dikwijls grapte dat hij de ring waarmee hij me ten huwelijk had gevraagd nog op zijn nachtkastje had staan, wist ik dat het zo goed was. Ik en Kate stonden net in de keuken af te wassen toen er aangebeld werd. Ik hoorde mijn moeder roepen: ‘Isa, ik denk dat je beter even bij de deur kunt komen.’ Ik droogde mijn handen af en liep naar de voordeur.

Daar stond hij, in het donker fonkelden zijn ogen in het zwakke licht van de gang en meteen kreeg ik het warm van binnen. ‘Joris, wat doe je hier?’ vroeg ik hem zachtjes. ‘Isa, het spijt me zo verschrikkelijk.’ Zijn stem haperde en ik zag zijn ogen vochtig worden. ‘Kunnen we misschien ergens even praten?’ Ik knikte en pakte mijn jas van de kapstok. Samen liepen we naar een bankje in de tuin waar we rustig konden zitten zonder dat iemand ons zou storen. We gingen zitten en ik zag dat hij het heel moeilijk vond om uit zijn woorden te komen. ‘Joris, waarom heb je niets meer laten horen?’ Hij keek me aan en slikte. ‘Het spijt me zo verschrikkelijk dat ik je niet geloofde. Ik had jou meteen moeten vertrouwen en niet haar. Waarom zou je ooit zoiets verzinnen. Ik ben zo ontzettend stom geweest!’ Ik pakte zijn hand beet en legde hem op mijn schoot. ‘Je hebt me echt verschrikkelijk gekwetst Joris. Je hebt me keihard laten vallen toen ik je heel erg hard nodig had. En de dingen die je gezegd hebt vond ik echt heel erg. We zouden gaan trouwen en een nieuwe toekomst opbouwen in ons nieuwe huis. Dat gaf jij allemaal op omdat een ex van je een grote leugen ophing waar jij intrapte.’ Hij knikte. ‘Ik weet het Isa, ik verwacht ook niet dat je nog bij me terugkomt. Ik hoop alleen dat je het me kunt vergeven dat ik zo vreselijk dom ben geweest. Ik zuchtte. ‘Natuurlijk vergeef ik het je Joris. Maar inderdaad, ik weet niet of ik na dit alles nog verder met je wil. Het heeft sowieso tijd nodig en aangezien ik morgen vertrek voor een paar maanden, lijkt het me een goed idee om even geen contact te hebben.’ Ik zag dat hij schrok van mijn woorden en toen hij vroeg waar ik naartoe zou gaan, vertelde ik over de reis die ik met mijn vader ging maken. Toen we alles uitgepraat hadden, liep ik met hem mee naar de oprit waar zijn auto stond. Hij leunde tegen zijn auto aan en trok me tegen zich aan. Zacht liet hij zijn lippen over de mijne dwalen en kuste hij me. ‘Ik hou van je Isa, ik wil niet dat je denkt dat er ooit een moment is geweest dat ik niet van je gehouden heb.’ Ik slikte en merkte dat er een traan over mijn wang liep. ‘Ik hou ook van jou Joris. Ik geloof niet dat ik ooit zoveel van iemand gehouden heb als van jou, maar ik moet gaan. Ik vraag je niet om op me te wachten. Wie weet doet wat tijd ons juist heel erg veel goed.’

Hij knikte en na een lange kus waarvan ik wilde dat hij nooit zou stoppen, stapte hij in de auto en reed hij weg. Ik liep naar het einde van de oprit en bleef staan totdat zijn lichten in de verte waren verdwenen. Morgen kon ik mezelf waarschijnlijk wel voor mijn kop slaan omdat ik hem had laten gaan. Maar ik wist dat ik de goede keuze had gemaakt. Ik moest eerst op zoek naar mijn verleden voordat ik kon kijken naar de toekomst en de enige juiste keuze was om te kiezen voor mezelf.

Geen mannen, geen verplichtingen.. Alleen Isa.

1 jaar later.

Precies een jaar nadat ik weg was gegaan stond ik hier weer op de kade waar ik toen afscheid had genomen van mijn familie. Ik zou een paar maanden weg gaan om mijn vader te leren kennen, maar het varen en reizen beviel me zo ontzettend goed dat ik mijn terugkeer steeds langer had uitgesteld. Toch kwam er ineens het moment dat mijn vader terug moest keren naar mijn woonplaats en nog voor ik aan het idee kon wennen dat deze geweldige reis voorbij zou zijn, vaarden we de haven al in. Nu stond ik dus hier op de kade. Mijn vader was nieuwe voorraad aan het halen en ik genoot van de warme zon op mijn gezicht. Ik had niemand ingelicht over mijn terugkeer behalve één persoon. Er was in het afgelopen jaar veel gebeurd en ik wilde liever iedereen apart opzoeken dan dat er een welkomst comité voor me klaar zou staan. Bovendien was Kate nu hoogzwanger en ik wilde het haar niet aandoen om zo lang te moeten staan. Ik wandelde richting het park en keek goed om me heen of ik Joris misschien ergens zag. We hadden ons aan de afspraak gehouden en afgelopen jaar amper contact gehad. Van Kate hoorde ik dat hij nu in zijn eentje in het grote huis woonde en dat het bedrijf van Liam en hem een ontzettend succesvolle doorstart had gemaakt. Ik zakte op het bakje waar ik ruim een jaar geleden ook had gezeten na de ruzie met mijn moeder. Hoe anders was mijn leven nu een jaar later?

Ik was zo diep in gedachten verzonken dat ik de voetstappen niet dichterbij hoorde komen. Twee handen op mijn schouders lieten me opschrikken en toen ik opstond en me omdraaide, keek ik in die twee prachtige blauwe ogen die nog net zo mooi waren als in mijn herinnering. Hij zag mijn geschrokken gezicht en grinnikte.

‘He vreemdeling! Lang niet gezien.’

Met die woorden viel ineens alles op zijn plek. Het voelde als thuiskomen toen ik hem daar zo zag en toen ik hem kuste, voelde ik me meer thuis dan ooit. Ik wilde nooit meer bij hem weg en toen ik uren later in zijn armen in zijn slaapkamer uit lag te hijgen wist ik het zeker. Dit was voor eeuwig en altijd.

Einde!

Dit verhaal is deel van een triologie. Je koopt alledrie de boeken hier!

Misschien vind je dit ook leuk

3 comments

Sonja 17 januari 2018 - 08:44

Superleuk verhaal!!!!
Ik hoop dat je dit soort dingen blijft delen op je vlog, want ook ik keek er elke keer weer naar uit!!

Reply
Michelle 17 januari 2018 - 08:13

Tamara, ik heb iedere week met veel plezier je verhaal gelezen! Je schrijft zo leuk!
Ik wacht met spanning af op en nieuw verhaal! ?

Reply
Yvette 17 januari 2018 - 06:57

Super genoten van dit verhaal! Ik hoop echt dat je binnenkort weer iets deelt, want ik keek er altijd zo naar uit!

Reply

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.