‘Wat doet zij hier?’ schreeuwde ik zo hard als ik kon. Ik schrok daarbij van mijn eigen stemgeluid dat ongeveer zo klonk als een boze piepende cavia. Joris keek me geschrokken aan. ‘Sorry, ik dacht dat je wel blij zou zijn om haar te zien. Ik kwam haar op de gang tegen omdat ze informeerde bij de balie hoe het met je ging. Ze is tenslotte degene die je gevonden heeft.’ Hij ging naast mijn bed zitten en pakte mijn hand. Maribel pakte een stoel en ging aan de andere kant van het bed zitten. ‘Ja Isa, je hebt maar geluk dat ik nog een sleutel had, anders was het heel anders afgelopen. Ik snap dat je wat romantisch voor Joris wilde doen, maar om daarbij nou het hele huis in de brand te zetten.’
Inmiddels voelde ik mijn bloed koken van woede en het kostte me de grootste moeite om me in te houden. ‘Hoe bedoel je IK? Ik kwam thuis terwijl jij naakt op bed lag, het hele appartement stond vol met kaarsen die JIJ daar hebt neergezet. Jij hebt me niet gevonden, je hebt me achtergelaten!!’ Met haar grote bruine bambi ogen keek ze me knipperend aan en vervolgens wende ze zich tot Joris: ‘Ik denk dat ze haar hoofd harder gestoten heeft dan we denken hoor, ze kraamt nu echt onzin uit.’ Joris keek me aan en ik zag de vermoeidheid en de zorgen in zijn ogen. ‘Liefje ik denk dat je nog maar even moet rusten. Ik kom op een later moment wel terug en dan hebben we het er wel over.’ Hij stond op en net toen hij zich omdraaide keek Maribel me vals aan. ‘Ja, ik loop met je mee Joris. Kun je me misschien een lift geven?’ Joris knikte en gaf me een kus op mijn voorhoofd. ‘Rust maar even uit liefje, ik kom straks wel weer even.’ Ik moest mijn best doen om mijn tranen in te houden. Wat had ze hem vertelt? Dacht Joris echt dat ik zijn huis in de brand had gestoken? Dat zij degene was die me had gevonden en niet degene die me daar juist had achtergelaten? Boos wendde ik mijn hoofd af terwijl ze de kamer uitliepen. Ik voelde een warme traan over mijn wang lopen en veegde hem boos weg. Ik trok de dekens over me heen en hoorde de deur zachtjes open gaan. Een meisje kwam binnen en keek voorzichtig of ik sliep. ‘Ik hoorde van uw gasten dat er een vaas om was gevallen? Zal ik het even opruimen?’ Ik rolde met mijn ogen, ‘Je gaat je gang maar!’
Het meisje pakte de prullenbak en knielde naast mijn bed om de scherven op te vegen. ‘Wat zonde van zo’n prachtige bos! Zal ik kijken of ik een nieuwe vaas kan vinden zodat ik ze weer neer kan zetten?’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Nee, gooi ze maar gewoon weg.’ Het meisje keek me verbaasd aan en trok haar schouders op terwijl ze de bloemen in de prullenbak gooide. Al snel was ze klaar en liep ze de kamer weer uit. Nu ze weg was kon ik mijn tranen niet meer inhouden, ik trok de dekens over mijn hoofd en liet de tranen lopen. Waarom deed ze dit? Waarom wilde ze hem van mij afpakken? En bovendien, waarom geloofde hij haar en mij niet? De tranen bleven maar komen en komen en langzaam huilde ik mezelf in slaap.
Toen ik wakker werd was het al enkele uren later. Ik keek om me heen in de hoop dat Joris er was, maar ik was helemaal alleen in de kamer. Mijn ogen voelden dik en opgezet en mijn keel was helemaal droog. Net toen ik op het knopje wilde drukken om de zuster op te piepen, werd er op de deur geklopt en kwam Kate binnen. Nog nooit was ik zo blij geweest om mijn zus te zien en ik kwam meteen een stukje overeind. ‘Isa, doe maar rustig aan! Ik kom wel gewoon naast je zitten. Hoe is het met je? Heb je gehuild?’ Ik knikte: ‘Kate? Vertel me alsjeblieft waarom ik hier lig, wat is er gebeurd? En waarom denkt Joris dat Maribel me gered heeft?’ Ze pakte een stoel en ging naast mijn bed zitten. ‘Ik weet niet precies wat er in het appartement gebeurd is, maar ik weet wel dat het helemaal onbewoonbaar is en dat het een wonder is dat het niet naar de andere woningen is overgeslagen. Het enige wat ik weet is dat Maribel iets langs wilde brengen en dat ze jou gevonden heeft en dat ze de brandweer gebeld heeft. Het is echt een wonder dat je er zo goed vanaf bent gekomen. Je hebt hier en daar wat brandwonden en je hebt een flinke hersenschudding doordat je je hoofd ergens aan gestoten hebt, maar verder heb je helemaal niets. Alleen je hebt veel rook ingeademd waardoor je keel nu wat verbrand is. Daarom moest je beademd worden.’
Ik keek naar mijn armen. Nu snapte ik al dat verband en die pleisters ook eindelijk. Ik hoopte maar dat het meeviel met de littekens, maar als ik Kate zo hoorde mocht ik blij zijn dat ik er zo afgekomen was. ‘Wat herinner jij je nog? Ik heb alleen maar de kant van Maribels verhaal gehoord dat ze aan de brandweer en aan Joris heeft vertelt, maar ik wil graag van jou horen wat er gebeurd is.’ Ik vertelde Kate alles wat ik me herinnerde en zag haar verbazing met de minuut stijgen, zeker toen ik begon te vertellen over alle gemene dingen die ze de afgelopen weken had gezegd en hoe ze Joris en mij probeerde uit elkaar te krijgen. ‘Het valse kreng! ‘ zei ze toen ik klaar was. ‘Dus ze probeert hem van je af te pakken? En zij was diegene die alles in de brand heeft gestoken en je daar heeft achtergelaten?’ Ik knikte en pakte haar hand. ‘Ik ben zo blij dat je me geloofd Kate, Joris geloofd me niet en ik ben echt bang dat ik hem kwijt ga raken aan haar.’
Ze kneep in mijn hand en verontschuldigde zich meteen toen ze perongeluk aan een brandplekje zat en ze mijn van pijn verdrongen gezicht zag. ‘We gaan het haar betaald zetten, niemand komt hiermee weg en zij zeker niet! Ik weet al precies hoe we het gaan doen, maar eerst moet jij hier wat herstellen. Beloof je me dat je rustig aan doet en de situatie niet nog erger maakt?’ Ik knikte en glimlachte. We gingen wraak nemen op dat verschrikkelijke mens en dan zou eindelijk alles voorbij zijn!
Dit verhaal is deel van een triologie. Je koopt alledrie de boeken hier!