Voor eeuwig en altijd. Hoofdstuk 15.

by Tamara

‘Isa waar ben je? Joris belde me net helemaal overstuur dat je vanmorgen weg bent gegaan zonder iets te zeggen en dat je hem negeert. Kap nou toch eens met die rare fratsen en kom naar huis. Je kunt niet altijd maar wegrennen als dingen een beetje moeilijk worden. Waar zit je trouwens?’ Ik rolde met mijn ogen en zuchtte. ‘Nou mama, ik heb net iemand ontmoet die jij ook kent, iemand die jou zelfs heel goed kent en die mij ook wel graag had leren kennen als hij de kans had gekregen.’ Ik hoorde mijn moeder stil worden aan de andere kant van de lijn, iets wat maar heel zelden gebeurde. ‘Isa, wat bedoel je? Met wie heb je afgesproken? Waar heb je het over?’ Ik zag Mark naar me kijken en hij stak zijn duim omhoog. ‘Ik heb net mijn vader ontmoet mam. Komt de naam Mark je bekend voor?’ Ik hoorde haar naar adem happen en zachtjes zei ze: ‘Isa, kom naar huis, echt ik zal je alles uitleggen. Alsjeblieft, ik heb gedaan wat het beste was voor jou.’ ‘Nee mam, je hebt weer eens alleen gekeken naar wat het beste was voor jou. Ik kom niet naar huis en ik hoef je voorlopig ook even niet te spreken.’ Met die woorden hing ik op en terwijl ik mijn telefoon in mijn tas deed, zag ik mijn vader naar me glimlachen. Ik keek hem vragend aan en zei: ‘Sorry dat je dat moest horen. Ze is echt een beetje raar af en toe.’ Mark lachte, ‘Oh, ja dat weet ik. Ik moest vooral om je lachen omdat je zoveel op je moeder lijkt als je boos bent haha.’ Ik gniffelde, ‘Ik weet niet of dat nou zo’n compliment is haha.’

In de paar uur daarna praatten we heel veel over de afgelopen jaren. Mark was nooit getrouwd en had geen kinderen. Zijn leven bestond vooral uit varen en de wereld bekijken. Ik vertelde globaal wat over mijn afgelopen jaar, totdat ik ineens zag hoe laat het was. Als ik nog voor het donker weer thuis wilde zijn moest ik me haasten, zeker omdat ik niet precies wist hoe ik weer thuis moest komen. We namen afscheid en spraken af dat we contact zouden houden. Hij liep mee naar mij auto en zwaaide me uit terwijl ik weg reed. Met een warm gevoel liet ik hem achter, ik was zo blij dat ik eindelijk mijn vader had gevonden, het was alsof talloze puzzelstukjes op hun plek vielen. Waarom ik de enige in de familie was met grijsblauwe ogen bijvoorbeeld en waarom ik als enige een ander soort humor had.

Tegen 8 uur kwam ik bij Joris zijn appartement aan en nog voor ik de sleutel in het slot kon steken ging de deur al open. In de deuropening stond Joris, het was duidelijk te zien dat hij gehuild had en dat hij zich vreselijke zorgen had gemaakt. Meteen voelde ik me schuldig en wilde ik mijn excuses aanbieden, maar hij gebaarde dat het goed was en trok me tegen zich aan. ‘Lieve Isa, wil je dat alsjeblieft nooit meer doen? Ik heb me zoveel zorgen gemaakt. Echt ik heb iedereen gebeld, zelfs Luke is naar je op zoek.’ Dat maakte dat ik heel erg moest lachen, als zelfs Luke, degene die een bloedhekel aan me had door al het gedoe van de afgelopen maanden naar me op zoek was dan was het wel heel ernstig. ‘Het is niet grappig Isa.’ zei Joris gemaakt boos. ‘Sorry, ik vind het gewoon hilarisch dat je Luke hebt gebeld om me te zoeken, wat zei hij?’ Hij rolde met zijn ogen en lachte. ‘Hij zei dat hem dit nooit zou overkomen en dat dit maar weer bewees dat ik geen goede man voor je ben.’ Ik keek naar Joris zijn beteuterde gezicht en besloot maar niet te beginnen over wat ik op zijn telefoon had gezien.

‘Dus je hebt je heel erg veel zorgen gemaakt?’ zei ik zachtjes terwijl ik mijn handen naar de knoopjes van mijn blouse bracht. Hij merkte het meteen op en knikte. Langzaam maakte ik knoopje voor knoopje mijn blouse los en trok ik hem uit. ‘Dus je hebt me ook wel heel erg gemist?’ vroeg ik terwijl ik mijn haren uit de knot haalde en ik de knoop van mijn broek los maakte. Ik hoorde zijn ademhaling versnellen terwijl hij knikte en ik gespte mijn beha los. ‘Wat heb je het meeste aan me gemist dan?’ vroeg ik terwijl ik heel langzaam mijn beha uit deed. ‘Alles, ik mis alles aan je als je weg bent.’ Hij kwam dichterbij en streek met zijn vingers over mijn blote rug, wat me altijd deed sidderen. Langzaam liet ik mijn broek zakken en stond ik in alleen mijn string voor hem. ‘Heb je geen plekje dat je het meeste hebt gemist?’ vroeg ik terwijl ik hem diep in zijn ogen aan keek. Met één beweging tilde hij me op en zette hij me op het aanrecht. Hij trok met een vloeiende beweging mijn laatste kledingstuk uit en gleed moeiteloos met zijn vingers bij me naar binnen waardoor ik een kreun uit mijn keel hoorde ontsnappen. ‘Dit plekje mis ik altijd het meest’ zei hij zachtjes terwijl hij met zijn mond over mijn buik naar beneden dwaalde. Ik liet me achterover zakken terwijl ik genoot van wat hij daaronder aan het doen was en al snel voelde ik mijn onderbuik warm worden en voelde ik mijn spieren daar zich aanspannen. Hij pakte me mijn mijn heupen en ritste zijn broek open en precies op het moment dat mijn lichaam in duizend stukjes uit eens leek te spatten van genot, stootte hij hard bij me naar binnen. Ik kwam overeind en sloeg mijn armen om hem heen terwijl ik het ritme van zijn bewegingen volgde. Al snel voelde ik dat hij ook bijna op zijn hoogtepunt was en ik sloeg mijn benen om hem heen terwijl hij diep in me klaar kwam.

Nadat we beide een beetje bijgekomen waren, tilde hij me van het aanrecht en tilde hij me mee naar de douche, die hij voor me aanzette. Hij kuste me zachtjes en nam mijn gezicht in zijn handen. ‘Doe dat alsjeblieft nooit weer Isa. Echt, ik ben stapelgek op je, ik hou meer van je dan dat ik ooit van iemand heb gehouden. Ik ben niet perfect, maar geef me een kans.. Oké?’ Ik knikte en omhelsde hem. ‘Ga maar even douchen, ik moet even wat telefoontjes plegen.’ zei hij. Ik stapte onder de warme douche en begon me in te smeren en te wassen. Ik spoelde net mijn haar uit toen ik geschreeuw uit de woonkamer hoorde komen. Snel wikkelde ik een handdoek om mijn haar, deed ik een badjas aan en haastte me naar de deur van de slaapkamer, waar ik het gesprek aanhoorde.

Ik hoorde Joris boos mompelen, helaas zo zacht dat ik hem niet kon verstaan. Maar ineens begon die andere stem weer te schreeuwen en die herkende ik helaas uit duizenden. ‘Echt Joris, dit soort dingen bewijzen toch gewoon dat ze niet bij je past? Jij wil je settelen, trouwen en kinderen krijgen. Als zij één keertje haar zin niet krijgt gaat ze er meteen vandoor. Hoe dom kun je zijn Jor?’ Ik hoorde Joris zuchten en nog voor hij wat kon zeggen, ging de tirade verder. ‘Ik zal niet rusten voor ze bij je weg is Joris. Echt, al is het het laatste wat ik doe, jij hoort bij mij en niet bij haar. Ik weet dat jij het ook weet! Dat merkte ik heus wel toen je me laatst terugzoende. Jij wil mij net zo graag als ik jou!

Dit verhaal is deel van een triologie. Je koopt alledrie de boeken hier!

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.