Nog een beetje beduusd door de ruzie met Elva ging ik de volgende dag weer aan het werk. Darius had een oude fiets bij het hotel neergezet en hoewel het wel heel erg ver fietsen was elke dag en het bergje op, bergje af fietsen niet makkelijk was, vond ik het wel fijn om niet meer afhankelijk van hem te zijn, zeker nu zijn vriendin had aangegeven daar niet van gediend te zijn.
Ik weet niet waarom, maar ergens had ik het een beetje jammer gevonden dat hij een vriendin had. Niet omdat ik iets met hem wilde, maar het zorgde om de één of andere manier toch voor een bepaalde afstand tussen ons. Oké, wat had het ook voor zin om het te ontkennen? Elke keer als Darius in de buurt was, voelde ik toch een bepaald soort kriebels voor hem. Niet zo sterk als ik bij Noah en Logan had gehad, maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik Darius niet aantrekkelijk vond. Misschien was het wel gewoon omdat hij zo anders was dan hun twee.. Of om het feit dat hij hier de enige man was van mijn leeftijd die gewoon Nederlands sprak. Ik wist het niet, maar feit was dat ik hem nu toch een stukje minder leuk vond nu ik wist dat hij bezet was.
Ik zette mijn bril op en boog me over de stapel documenten die die ochtend op mijn bureau waren gelegd. Wat Alvin had gezegd klopte, ProSea klaagde Seafluence steeds om de raarste redenen aan en gebruikte in hun aanklachten zoveel mogelijk moeilijke termen als ze maar konden, om ons in de war te brengen. Het was een trucje dat Noah me eens had verteld en wat eigenlijk best achterbaks was. Ze probeerden zoveel mogelijk verwarring te scheppen bij de tegenstander zodat die in de war zou raken en fouten zou gaan maken. Een hele gemene manier, maar zolang ik me maar genoeg verdiepte in wat er nou precies stond dan viel het heel erg mee en volgens mij maakten we best een goede kans.
Ik ging net een tweede koffie halen toen ik Darius ineens zag staan.
‘He Rosie! Lukt het allemaal een beetje? Heb je zin om ergens te gaan eten?’
‘Dat hangt ervan af, mag dat wel van Elva?’
Het floepte er zo uit en een beetje beschaamd sloeg ik een hand voor mijn mond, maar ik zag dat hij al begon te lachen.
‘Laat me raden, ze heeft je een preek gegeven met dat je bij me uit de buurt moet blijven omdat we een relatie hebben?’
‘Ja zoiets inderdaad..’
Hij grinnikte en boog zich naar me toe.
‘Je moet je niets van Elva aantrekken hoor, we hebben geen relatie, al denkt zij af en toe van wel.’
Ik voelde dat ik rood werd en dat zorgde ervoor dat hij nog harder moest lachen.
‘Je gaat niet verlegen zitten doen hoor Rosie. Kom, pak je jas. Dan gaan we wat eten.’
Schoorvoetend pakte ik mijn jas en tas en liep met hem mee naar de auto. Hij reed een stukje het dorp in en zei dat ik even moest wachten, waarna hij uitstapte en een winkeltje in liep. Niet veel later kwam hij met een papieren tas naar buiten en stapte hij weer in de auto.
‘Ik hoop dat je van vis houdt? Ik realiseerde me net dat ik je dat gisteren niet eens gevraagd heb.’
‘Natuurlijk! Ik ben dol op vis!’
Hij lachte en gaf de tas aan mij. Snel startte hij de auto weer en reden het dorp weer uit, tot we bij een grote rots uitkwamen die over de zee uitkeek.
‘Kom! Dit is mijn favoriete plek!’ Zei hij.
Ik stapte uit de auto en pakte de zak met eten, terwijl hij de kofferbak opendeed en erin ging zitten. Hij klopte naast zich en met moeite klom ik omhoog.
‘Waarom zijn auto’s ook altijd zo hoog?’
‘Dat valt best mee, jij bent gewoon een beetje klein.’
Hij lachte en ik gaf hem een harde duw, waarna ik ook in lachen uitbarstte.
Hij maakte de zak open en gaf me een zakje met daarin iets dat op kibbeling leek, maar heel anders smaakte.
‘Ik ben blij dat je meegegaan bent, anders moest ik dit allemaal alleen opeten.’
‘Haha, is dat de enige reden? Ik denk dat het je prima gelukt was hoor.’
Hij grinnikte zachtjes en schudde zijn hoofd.
‘Nee, dat was niet de enige reden.’
Ergens dacht ik dat ik snapte wat hij bedoelde en dat zorgde voor een stiekeme glimlach op mijn gezicht. Zwijgend aten we, terwijl we naar de wilde golven van de zee keken waarin een paar papegaaiduikers zwommen.
‘Mis je Nederland wel eens?’
Het was een vraag die ineens in me op was gekomen en die ik er zo uit floepte. Hij moest er even over nadenken en schudde daarna zijn hoofd.
‘Nee, eigenlijk niet. Ik vond Nederland prima om in te wonen en te studeren, maar het is daar zo ontzettend druk vergeleken met hier. Hier heb je de mooie natuur, de dieren, de mensen.. Ik vind IJsland veel fijner om te wonen.. Maar ik moet zeggen dat ik sommige dingen van Nederland wel mis. De grote supermarkten bijvoorbeeld, of dat je in één stad uit talloze restaurants kan kiezen. Oh en de feestjes! Tijdens mijn studie feestte ik erop los, nu kun je daarvoor hier wel naar Reykjavik, maar dat is toch anders. Oh, en ik mis stroopwafels! En drop!’
Ik lachte en stelde me een beeld voor van Darius die feestjes afging om dronken te worden. Iets dat ik helemaal niet bij hem vond passen.
‘Waarom ging je eigenlijk in Nederland studeren?’
‘Omdat ik graag de taal van mijn vader wat beter wilde leren. Ik spreek nu redelijk goed Nederlands, maar voordat ik ging studeren niet hoor. Ondanks dat ik er jaren heb gewoond. Ze hebben het me behoorlijk moeilijk gemaakt daar op school.’
‘Wie hebben dat gedaan?’
‘Nou, de leraren, maar mijn klasgenoten vonden het ook leuk om de draak met me te steken. Maar dat geeft niet, door hun gepest had ik de motivatie om er helemaal voor te gaan en leerde ik niet alleen heel erg snel Nederlands, maar ik was ook één van de beste leerlingen van de klas.’
Ik zuchtte:
‘Deed Noah dat ook? Je pesten met je accent enzo?’
‘Hoezo wil je dat weten?’
‘Nou, ik weet niet.. Maar Noah lijkt me niet zo’n type dat zijn klasgenoten zou pesten om zoiets.’
Darius grinnikte en propte zijn zak in elkaar.
‘Oh, nou dan ken je Noah minder goed dan je denkt. Want hij was juist de grootste etterbak die ertussen zat.. Zeker toen bekend werd dat ik hoger gescoord had dan hij en ik stage mocht lopen bij zijn vader.’
‘Hmm..’ Mompelde ik zachtjes.
‘Jij hebt een relatie met Noah gehad toch?’
Ik keek hem met grote ogen aan en knikte.
‘Ja dat klopt! Hoe weet je dat?’
Zenuwachtig krabde hij aan zijn hals en keek naar de zee.
‘Ik heb het nieuws rond Nieland Marcus een beetje gevolgd.. En ik heb nog contact met iemand uit mijn jaar die bij hun werkte. Hij vertelde me wat er gebeurd was tussen Noah en zijn vader en hij vertelde over een meisje dat er gewerkt had en dat dat meisje alles uitgezocht had over Benjamin en Noah zijn broer enzo…’
‘Jep, dat was ik.’
‘Maar vond je dat niet raar? Omdat je een relatie met Noah had?’
Ik lachte en schudde mijn hoofd.
‘Je bent ook niet een beetje nieuwsgierig ofzo he?’
Hij begon hard te lachen en haalde zijn schouders op.
‘Ik ben verschrikkelijk nieuwsgierig. Dat is denk ik mijn vervelendste eigenschap!’
‘Nou als dat de ergste is kan ik er wel mee leven! Maar om je vraag te beantwoorden.. Uhmm. Tja het is een beetje een lang verhaal. Ik heb een hele tijd bij Nieland Marcus gewerkt en werd toen verliefd op zowel Noah als Logan.. Ook al had Benjamin gezegd dat ik absoluut niets met zijn zoons mocht beginnen. Uiteindelijk kreeg ik een relatie met Noah en nam ik ontslag om rechten te gaan studeren. Het ging allemaal heel erg goed tussen mij en Noah, tot Logan een relatie kreeg met Lola, een klasgenoot van mij die nogal.. ehm.. Raar deed.
Noah nam mij mee naar Parijs, maar op het laatste moment gingen hun ook mee en uhmmm. In de hotelkamer, toen Noah en Lola sliepen, ben ik iets te ver gegaan met Logan.. Eenmaal thuis begon Noah raar te doen en besloot ik onderzoek naar Lola te doen, die een oplichter bleek te zijn. Ik brak in in haar huis en vond documenten waarop stond dat Benjamin haar de opdracht had gegeven om de vriendin van Logan te vermoorden. Toen ik het aan Noah wilde vertellen, betrapte ik hem terwijl hij bijna seks had met Lola op zijn bureau en toen ik wegrende, troostte Logan mij, waardoor er een ruzie ontstond. Noah sloeg Logan in elkaar en Benjamin kwam tussenbeide, maar toen ik hem confronteerde met die opdracht, gaf hij toe dat het de bedoeling was dat Logan ook dood zou gaan. Lola wilde hem neerschieten, maar ik kon haar tegenhouden en voorkomen dat ze hem raakte. Al scheelde het niet veel.. Maar goed.. Het is dus uit tussen Noah en mij en ik weet vrij zeker dat het nooit meer goed komt.. ’
Ik slikte en voelde dat er ongemerkt een aantal tranen over mijn wang liepen.
‘Wauw, dus je bent een heldin.’
‘Nou mooie heldin, neemt je vriend je mee naar Parijs, heb je bijna seks met zijn broer.’
Darius begon te grinniken en al snel hield hij het niet meer van het lachen.
‘Wat is er zo grappig?’
‘Niks! Nee sorry! Ik moet niet lachen! Het was gewoon om hoe je het zei! Maar Rosie, je bent wel een heldin hoor, Noah is jou misschien kwijt nu, maar zonder jou was hij zijn broer echt kwijt geweest.’
Ik knikte en zei maar niets.. Want uiteindelijk was ik de verliezer, omdat ik met lege handen stond.
‘Dus nu heb je een relatie met Logan Marcus?’
‘Je bent echt veel te nieuwsgierig jij!’
‘Haha, nee! Dat heet interesse. Maar je hoeft geen antwoord te geven hoor.’
Ik zuchtte en keek naar een paartje papegaaiduikers dat bij elkaar zwom.
‘Nee, we hebben niets met elkaar.. Hij wil niet omdat Noah dat niet aan kan ofzo… Ik snap die man niet hoor. Elke keer als ik een ander heb verklaard hij me de liefde en als ik dan voor hem wil gaan, wijst hij me af.’
Ik hoorde de frustratie in mijn stem en zag dat hij me serieus aan keek.
‘En wat wil jij?’
Dat was een lastigere vraag dan ik gedacht had, want aangezien alle beslissingen steeds voor me gemaakt werden, had ik er niet echt bij stilgestaan wat ik nu wilde.
‘Ik denk dat dit maar het beste is.. Hoewel Logan en ik het heel erg leuk hadden samen, pasten onze levens niet echt bij elkaar.. Bovendien weet ik niet of ik op dit moment wel zin heb in een échte relatie.. Ik ben nog maar eenentwintig en ben stiekem wel blij dat ik nu even wat kan leven voordat ik mezelf weer in een serieuze relatie stort.’
Hij keek op zijn horloge en sprong van de kofferbak af.
‘Dat lijkt me inderdaad een hele goede beslissing. Sowieso is het nooit slecht om voor jezelf te kiezen en wie weet kom je ooit iemand tegen die wel goed bij je past, zonder dat je je helemaal aan moet passen aan zijn leven.’
Hij knipoogde naar me en even snapte ik niet helemaal wat hij bedoelde. Maar voordat ik het hem kon vragen, zag hij iets heel in de verte. Hij boog naar achteren om iets van zijn achterbank te pakken en al snel vond hij de verrekijker waar hij naar zocht. Hij keek naar iets in de verte en sprong enthousiast overeind.
‘KIJK! Ze zijn er! Sigrún en haar groep! Kom snel, we gaan naar kantoor om ons om te kleden, dan kunnen we ze gaan bekijken!’
