Aan al het goede komt een einde en zo ook aan mijn tijd in IJsland. Na een geweldige rondtrip van vijf dagen waarin Darius ons de allermooiste plekjes van IJsland liet zien. We begonnen met een boottocht naar de walvissen, waarbij Lou haar reactie onbetaalbaar was en eindigden na vijf dagen rondtrekken in Reykjavik, om daar nog één avond uit ons dak te gaan voordat we weer naar huis zouden gaan. Noah en ik waren niet het enige verliefde stelletje op deze trip, Darius en Lou leken voor elkaar gemaakt en konden niet van elkaar afblijven. Ze waren zo ontzettend klef met elkaar dat Noah en ik onszelf af en toe even afzonderden omdat het een beetje té werd. Maar ondanks dat, was ik ontzettend blij voor ze en was ik blij dat Darius eindelijk de liefde had gevonden.
Tijdens de trip had Noah Darius over zijn plannen met het oude kantoor van Nieland Marcus verteld. Hij had het teruggekocht en wilde onder een nieuwe naam opnieuw beginnen en vroeg aan Darius of hij eventueel interesse had om het samen te doen. Darius vertelde dat hij het ontzettend miste om alles wat hij tijdens zijn studie geleerd had in de praktijk te brengen en dus ging hij tot onze verbazing meteen akkoord, mits Noah niet alleen zaken aan zou nemen omdat ze goed betaalden.
Tweeënhalve maand na onze terugkomst opende in het oude kantoor waar zoveel dingen gebeurd waren, FIXXIT, een firma dat zich richtte op alleen maar goede zaken en samenwerkte met Seafluence, om overal ter wereld de dieren in de zee te kunnen helpen. Toen bekend werd dat Noah het kantoor overgenomen had en voor zichzelf begon, kwamen een heleboel oude werknemers weer terug. Het was ontzettend leuk om Lotte weer te zien en haar bij te praten over alles wat er in de afgelopen tijd gebeurd was.. Daarmee was ik overigens wel even bezig, want er was behoorlijk veel gebeurd.
Natuurlijk ging ik ook gewoon verder met mijn studie en haalde ik het eerste jaar door al mijn harde werken makkelijk. Noah, Darius, Lou, mijn ouders en broertje en zusje kwamen naar mijn Propedeuse uitreiking en hoewel ik het zelf niet zo heel erg interessant vond, bleek ik zoals meneer Smit al had voorspeld de beste van mijn jaar te zijn en had ik zelfs betere cijfers dan Darius gehad had, iets dat ik hem natuurlijk ontzettend moest inwrijven.
Een paar maanden na de opening van FIXXIT trokken we in ons nieuwe huis. Hoewel we wel gedacht hadden aan het kopen van een huis in het dorp waar mijn ouders woonden, was dat gewoon niet handig met Noah zijn werk en mijn school. Dus we zochten in een wijk net buiten de stad en vonden daar ons droomhuis.
Toen we de oprit opreden bij de bezichtiging was ik al meteen verliefd en toen we samen door het huis liepen en Noah in mijn hand kneep, wist ik dat hij het ook voelde. Dit was het huis dat we zochten.
De buitenmuren waren wit en de grote ramen hadden zwarte kozijnen, wat het heel modern maakte. Maar van binnen was het een jaren dertig huis, waar alle prachtige details nog bewaard waren gebleven. Bovendien hadden we vijf slaapkamers, dus zelfs als we grote plannen hadden in de toekomst, was dat geen probleem.
Het eerste wat ik deed toen we er woonden was appels plukken uit de appelbomen in de tuin. De vorige bewoners hadden ze er nooit uitgehaald en hoewel de meeste inmiddels op de grond waren gevallen, hingen er nog best wel een aantal in de boom. Ik klom op een ladder om bij de laatste appels te komen, maar ik kon er net niet bij. Ik strekte me uit, hield me vast aan een tak en ik weet niet precies hoe het gebeurde, maar ik verloor mijn evenwicht en viel naar beneden.
Ik sloot mijn ogen in afwachting voor de klap, maar voelde dat iemand me opving.
‘oef.. Ik heb je.’ zei hij.
Ik opende mijn ogen en keek in die perfect blauwe ogen van hem, die schitterden in het licht van de warme zon op de eerste dag van de herfst.
Hij hield me stevig vast in zijn armen en keek naar me met een blik in zijn ogen alsof ik het mooiste was wat hij ooit had gezien.
Ik legde mijn hand achter zijn hoofd en kuste hem, zachtjes en vol liefde.
‘Trouw met me..’ mompelde hij zachtjes.
‘Wat zeg je?’
‘Je hoorde me best Rosie.’
‘Nee hoor. Ik hoorde niets..’ grinnikte ik.
Hij zette me neer en schudde zijn hoofd.
‘Je kunt het me ook nooit eens makkelijk maken he?’
‘Nooit.’
Hij kreeg een lach op zijn gezicht en pakte mijn hand vast, waarna hij op één knie zakte.
‘Allerliefste Rosie…’
‘Ja ik wil.’
Hij begon keihard te lachen en schudde zijn hoofd.
‘Laat me nou even één keertje uitpraten oké?’
Ik knikte en hij begon opnieuw.
‘Allerliefste Rosie, toen ik je voor het eerst zag, stond je boos op een koffiezetapparaat te meppen en viel ik meteen voor je. We hebben wat ups en downs gehad, maar ik hou zo ontzettend veel van je en ik wil zo graag elke dag van mijn leven naast jou wakker worden, jou redden als je weer eens domme dingen doet, eindeloos door je onderbroken worden en ontzettend lachen om je gekke acties. Je bent het altijd voor mij geweest Rosie.. en ik weet dat dit niet zo perfect is als het aanzoek wat ik voor je gepland had onder de Eiffeltoren, maar ik ben blij dat het toen niet door ging. Alles wat er daarna gebeurde heeft ons zoveel sterker gemaakt en ervoor gezorgd dat we nog dichter naar elkaar toe gegroeid zijn…’
De tranen liepen al over mijn wangen en ik moest me inhouden om hem niet weer te onderbreken, maar het antwoord brandde al op mijn lippen.
‘Lieve, geweldige, prachtige Rosie.. Je bent de allergrootste lastpak die ik ken en ik hou ontzettend veel van je. Wil je alsjeblieft met me trouwen?’
Ik wilde iets liefs terugzeggen, iets wat al die mooie woorden eer aan zou doen, maar ik kreeg geen woord over mijn lippen. Voor het eerst sinds hele lange tijd was ik sprakeloos.
‘Dus als ik je stil wil krijgen moet ik je gewoon ten huwelijk vragen?’ grinnikte hij.
‘Hou eens op. Je verpest het moment.’
‘Nou, geef antwoord dan?’
Ik ademde diep in om rustig te worden en knikte:
‘JA Noah, ik geloof dat er in deze hele wereld niets is dat ik liever wil dan dat.’
Lachend stond hij op en kuste me.
‘Oh, dan kan ik je eindelijk deze geven!’ zei hij, terwijl hij iets uit zijn zak pakte.
Hij opende een blauw fluwelen doosje en haalde er een witgouden ring uit, ingelegd met talloze schitterende diamanten, met een heel klein roosje, ingelegd met diamanten erbovenop. Hij pakte mijn hand vast en schoof de perfecte ring om mijn vinger, waarna hij me weer kuste.
Daar, onder de appelbomen, in de tuin van ons nieuwe huis, kreeg ik een mooier aanzoek dan ik ooit had durven wensen. Het maakte niet uit waar het plaats had gevonden, een Eiffeltoren had het echt niet beter gemaakt.. Het waren de woorden die hij zei die het zo perfect maakten en die ervoor zorgden dat ik ontzettend uitkeek naar alle dingen die ik nog met deze man zou gaan beleven.
Want één ding was zeker, met hem aan mijn zijde, zou mijn leven nooit saai zijn.
