Precies op de dag dat Jesse een maand oud werd, stond ik mijn tassen weer in te pakken om naar IJsland te gaan. Eigenlijk zou ik twee weken geleden al vertrekken, maar Darius mailde om te zeggen dat het zo rustig was dat er niets voor me te doen zou zijn. Dat probleem was er nu nog steeds, maar ik moest echt gaan, ik moest nog een aantal dingen afronden, al had ik echt geen zin om te vertrekken en alles achter te laten.
In de afgelopen maand was er heel erg veel gebeurd. De bevalling natuurlijk, waarbij het mooiste en knapste jongetje ooit geboren werd. En nee, dat ik hem knap vind is heus niet alleen dat iedereen zegt dat hij als twee druppels water op mij lijkt.
Ik wist dat mijn moeder nogal op had gezien tegen het weer een baby in huis hebben, maar al vanaf de eerste dag leek het zo natuurlijk te gaan bij haar, net alsof ze nooit wat anders gedaan had. Ik hoopte maar dat als ik ooit moeder zou mogen worden, dat ik het net zo goed zou doen als zij.
Maar behalve de geboorte van Jesse, gebeurden er ook nog een aantal andere dingen. Toen iemand er lucht van kreeg dat het ‘orka meisje’ zoals ze me in de kranten hadden genoemd, ook verantwoordelijk was voor het afweren van de kogel die voor Logan Marcus bedoeld was en ook nog haar eigen moeder had geholpen met bevallen, stond mijn telefoon blauw en had ik zelfs een aantal interviews mogen geven. Hoewel ik weigerde over Logan te praten en dat van te voren aan gaf, vonden ze altijd wel een manier om mijn relatie met Noah het onderwerp van het gesprek te maken. Maar helaas voor hun, vertelde ik ze helemaal niets en dropen ze vaak snel weer af.
Over de relatie tussen mij en Noah gesproken, die ging beter dan ooit. We hadden het beide druk, maar we maakten zoveel tijd voor elkaar vrij als we maar konden en waren stapelgek op elkaar. Ik was heel erg veel met school bezig zodat ik dit jaar gewoon af zou kunnen maken en Noah was bezig het oude kantoor van Nieland Marcus terug te krijgen omdat hij voor zichzelf wilde beginnen. Helaas, door het gedoe met zijn vader, had zijn goede naam een flinke opdoffer gekregen en ging het minder makkelijk dan hij had gehoopt. Maar ik was trots op hem omdat hij het probeerde en gewoon doorzette om zijn droom waar te maken.
Doordat we elkaar zo weinig zagen, maakten we van elk moment dat we samen hadden dankbaar gebruik en bovendien waren we heel erg creatief geworden in plekken waar we het konden doen. Inmiddels hadden we de parkeergarage, een bankje in het park, het bankje bij het uitkijkpunt, tussen de duinen en de achterbank van Noah’s auto al gehad, alleen was die laatste geen aanrader.
Natuurlijk was het voor hem ook wel even slikken toen ik vertelde dat ik weer weg zou gaan. Maar met een vlucht van slechts drie uur tussen ons in, was elkaar zien niet onmogelijk en spraken we af dat we gewoon heen en weer zouden vliegen.
Ik zou die avond pas vliegen, dus ik had nog even de tijd om naar de stad te gaan om wat dingen te kopen. Ik wilde voor Darius stroopwafels meenemen en voor Alvin een hele grote zak drop. Beneden hoorde ik Jesse zachtjes een beetje huilen, dus ik zette mijn tassen op de overloop en liep naar beneden om te kijken wat er met hem aan de hand was. Beneden hoorde ik mijn vader meteen ‘sssst’ zeggen en toen ik keek zag ik mijn moeder slapend op de bank liggen, terwijl hij rondjes liep met een mopperende Jesse op zijn arm.
Hoewel ik het eerst heel gek had gevonden, vond ik het nu heel erg schattig om mijn vader te zien met de kleine baby op zijn arm. Ik liep naar hem toe en nam hem van mijn vader over en wiegde hem zachtjes in mijn armen.
‘Ja, ik snap het best hoor, heb je zo’n lieve zus, gaat ze ineens weg. Daar zou ik ook om huilen.’
Grinnikend liep mijn vader naar het koffiezetapparaat om nog maar eens een extra sterke koffie te maken. Iets dat hij wel nodig had nu ze na zeventien jaar ineens weer gebroken nachten hadden.
‘Wat zeg je nou? Wil je graag nog een broertje? Moet ik het even lief aan papa en mama vragen?’
‘Ga weg Rosie!’ klonk het van de bank en ik begon te lachen. Jesse keek me een beetje gek aan en begon ook te lachen. Ik gaf hem weer aan mijn vader en pakte de sleutels van mijn motor uit het sleutelkastje.
‘Waar ga je heen? Naar de stad?’
‘ja, ik moet nog wat dingen kopen.’
‘Tuurlijk, je gaat zeker naar Noah?’ lachte mijn vader.
‘Haha, misschien daarna. Maar ik wil wat dingen voor Dari en Alvin meenemen.’
Ik zei ze gedag en liep snel naar de garage om me om te kleden.
Eenmaal in de stad parkeerde ik de motor en zette mijn helm af, toen ik iemand zag lopen die ik kende. Ik schudde snel mijn haren los en riep zijn naam, waardoor hij meteen omkeek.
‘Rosie? Ben jij dat? Wat doe je hier? Je zat toch in IJsland?’ Hij snelde naar me toe en omhelsde me, alsof we elkaar jaren niet gezien hadden.
‘He Logan, nee ik ben al een tijdje terug. Vanavond vertrek ik weer!’
Ik hoorde wat gekuch achter hem en toen hij opzij stapte, kwam er een hele knappe blondine tevoorschijn.
‘Stel je me nog voor? Wie is dit?’ vroeg ze een beetje uit de hoogte.
‘Dit is Rosie, ik heb je over haar verteld toch?’
‘Ohja, het meisje dat die kogel voor hem afweerde. Hoi Rosie, ik ben Anna-Marie met een streepje.’
Ik pakte haar hand vast en grinnikte.
‘Hoi Anna-Marie met een streepje, aangenaam kennis te maken.’
Logan proestte het uit, maar toen zij boos haar hand weer terugtrok, stopte hij met lachen.
‘Ik hoorde van Noah dat jullie weer bij elkaar zijn?’
‘Klopt! En ik hoorde van hem dat je vader wordt?’
Ze aaide over haar amper zichtbare buik en knikte,
‘Ja, hier zit onze liefdesbaby in.’
Ik zag Logan vluchtig met zijn ogen rollen en moest me niet inhouden om niet te gaan lachen.
‘Tja, ik had je een berichtje gestuurd en je gebeld om je te feliciteren. Maar je hebt mijn nummer geblokkeerd.’
‘Huh? Nee hoor. Waarom zou ik dat doen?’
Ik zag dat zijn vriendin rood werd en haalde mijn schouders op.
‘Geen idee, dat vroeg ik me ook af.’
Logan keek naar Anna-Marie en zuchtte.
‘Heb jij haar geblokkeerd?’
‘Ja liefje, maar ik kon niet anders. Je had het alleen maar over haar en ik was net zwanger van je.. Ik dacht dat ze ons uit elkaar zou houden.’
Logan keek haar boos aan en gek genoeg viel me meteen iets op aan hem. Ik vond hem nog steeds knap en leuk, maar de gevoelens die ik ooit voor hem had waren weg, helemaal verdwenen. Alsof ze er nooit waren geweest.
Hij pakte zijn telefoon en deblokkeerde mijn nummer meteen. Zijn vriendin snoof ontevreden en ging er boos vandoor, maar hij bleef staan.
‘Het spijt me Rosie.. Als ik had geweten dat…’
‘Het geeft niet Logan..’
‘Jawel, het geeft wel.. Ik vroeg me steeds af waarom je niets meer liet horen, ik dacht elke dag aan je en nu sta je hier ineens.. Ik heb er echt spijt van hoe het gelopen is…’
Ik zuchtte en haalde mijn schouders op.
‘Ik niet, ik ben eindelijk zeker van wat ik wil en jij zou dat ook moeten zijn Logan. Je gaat trouwen en je krijgt een kind. Stop met spelletjes spelen en wees blij met wat je hebt.’
Hij knikte en keek me een beetje teleurgesteld aan.
‘Je gaat een geweldige vader zijn en ik ben echt heel erg blij voor je. Je krijgt alles wat je ooit maar wilde. Een mooie vrouw en een gezin..’
‘Ja maar..’
‘Niks ja maar Logan.. Je hebt twee kansen gehad, je pakte je kans twee keer niet. Je hebt een prachtige vrouw die zwanger is van je kind. Gedraag je eens als een man en ga voor je gezin en laat mij met rust..’
Ik zag Anna-Marie achter de muur vandaag komen, met een glimlach op haar gezicht. Ze stak haar duim naar me op en ik liep naar haar toe.
‘Anna-Marie, ontzettend gefeliciteerd met de baby en jullie aanstaande bruiloft en ik wens je een geweldige voorspoedige zwangerschap.’ Ik knuffelde haar en keek Logan nogmaals aan, voordat ik wegliep.
Hoe moeilijk ik het ook vond, het hoofdstuk was afgesloten en het was tijd om naar de toekomst te kijken. Maar eerst terug naar IJsland.
