Een nieuwe kans | Hoofdstuk 32

by Tamara

Jesse Joost Vreugdenhil.

Jij maakt ons zo compleet!

Die avond zaten we met zijn vijfjes op het bed van mijn ouders, te staren naar het prachtige kleine bundeltje in de armen van mijn moeder. Ik hoorde Noah beneden met de kraamverzorgster over de bevalling praten en dat het zo knap en dapper wat ik had gedaan, maar eigenlijk voelde het niet eens als knap of dapper.. Ik had het doodeng, maar tegelijkertijd prachtig gevonden om mee te maken dat mijn kleine broertje geboren werd.

En hier lag hij dan, in mijn moeders armen, terwijl we allemaal stapelverliefd naar hem aan het kijken waren.

‘Deze hier gaat overal mee weg kunnen komen.’ zuchtte mijn moeder.

‘Ik vind het zo gek dat hij in je buik zat! Hoe kan er nou zoiets in je buik groeien?’ zei Flore.

Mijn vader begon te lachen en aaide ons broertje zachtjes over zijn handjes.

‘Ik vind het vooral heel erg bijzonder dat Rosie hier op tijd was.. Want aan onze visite beneden te zien was je niet aan het shoppen.’

‘Pap! Dit is geen moment om het daarover te hebben.’

‘Wat nou? Mag ik niet nieuwsgierig zijn naar waarom je ex hier in de woonkamer zit? En waarom je met hem in alle kranten staat?’

‘Ralph, laat haar. Ze wil het er duidelijk niet over hebben. Kijk nou hoe schattig hij is!’

Jesse gaapte en tegelijkertijd zeiden we allemaal ‘aaaah!!’

‘Oké, stiekem ben ik ook best nieuwsgierig. Zijn jullie weer bij elkaar?’

‘Mam!’

‘Wat? Je hebt vandaag zoveel punten gescoord dat ik je de rest van je leven niet meer ga bekritiseren.’

Ik zuchtte en knikte, ’Ja.. Maar we doen het rustig aan en hebben officieel nog niets met elkaar. Dus niet pushen.’

‘Je weet dat de condoom…’

‘Condooms in het keukenkastje liggen. Ja dat weet ik nog. Ik heb jou net zien bevallen en ik denk dat ik een kuisheidsgordel ga bestellen.’

Ze begonnen allemaal te lachen en ik liet mezelf van bed glijden om naar beneden te gaan.

‘Oh, ga je ze meteen gebruiken?’ grapte mijn moeder.

Met mijn middelvinger omhoog liep ik de deur uit en ging naar beneden.

Noah was net koffie aan het maken voor de kraamverzorgster en lachte om één van haar grapjes. Het was een wat oudere vrouw en toen ze vanmiddag kwam was ze meteen aan de slag gegaan om alles in goede banen te leiden zodat mijn moeder alleen maar hoefde te genieten.

‘Noah? Kun je heel even mee naar buiten lopen?’ vroeg ik zachtjes.

Hij knikte en drukte op een knopje, waarna het apparaat aan ging.

Ik pakte zijn hand en liep samen met hem door de buitendeur, richting het verlaten strand.

‘Wil je het doen op het strand? Rosie toch!’ grinnikte hij.

‘Ehh, ik heb nu gezien wat ervan komt als je seks hebt, dus ik ben voorlopig wel even genezen. Dat wat zij deed, dat gaat mij nooit lukken!’

Hij begon te lachen en stopte even, waarna ik me naar hem toe draaide en hem vragend aan keek.

‘Ik geloof er niets van. Ik weet zeker dat jij ooit een geweldige moeder zal worden.’

Ik sloeg mijn armen om zijn middel en lachte.

‘Daar wilde ik het met je over hebben.. Hier buiten.’

‘Wat? Wil je nu al een baby? Net zei je nog..’

‘Noah!!’

‘Oké, ik ben al stil!’

Ik zuchtte en schudde met mijn hoofd.

‘Noah, je bent de meest onmogelijke, irritantste, man die ik ken…’

‘Nee, dat begint al goed.’ grinnikte hij.

‘En je laat me nooit uitpraten.. Maar ik hou van je.. En ik wil niet wachten tot een moment waarop het goed voelt, want dat voelt het nu ook. Ik weet gewoon dat ik de rest van mijn leven niet meer zonder jou wil en dat ik ooit, als ik over deze gebeurtenis heen ben, ook zo’n prachtig kindje in mijn armen wil houden, maar dan een kindje dat van jou en mij samen is..’

Verbaasd keek hij me aan en stamelde een paar onverstaanbare woorden.

‘Oh, en nu kun je wel stil zijn?’

Zonder iets te zeggen tilde hij me op en drukte hij zijn lippen op de mijne.

Lachend sloeg ik mijn benen om zijn middel en mijn armen om zijn schouders, terwijl zijn lippen bezit van de mijne namen.

‘Ik neem aan dat jij het hier dus mee eens bent?’ grinnikte ik.

‘Ja, ik dacht dat ik nog wel een paar jaar zou moeten wachten voordat je eens zou bijdraaien en zou snappen wat voor een geweldig stel wij samen zijn en dat we samen ongetwijfeld prachtige baby’s kunnen maken.’

‘Niet te hard van stapel lopen he meneer Marcus?’

‘Stiekem vind je dat zo leuk aan me he?’ lachte hij.

Hij zette me neer en samen gingen we op het strand zitten, waar we uren praatten over onze toekomst samen en de dingen die we samen wilden gaan doen. En toen de zon opkwam en we hand in hand keken naar hoe de lucht rood met oranje kleurde boven de prachtige zee, wist ik dat eindelijk, maar toch, mijn leven samen met hem begonnen was.

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.