Een nieuwe kans | hoofdstuk 28

by Tamara

Ik opende mijn ogen en hoorde een aantal mensen verschrikkelijk tegen me roepen in een taal die ik niet verstond. Waar was ik? Het laatste dat ik me herinnerde was dat ik het touw van het hek doorsneed en dat het hek los schoot…

Was ik… dood?

Tussen alle stemmen door hoorde ik een stem die ik herkende, een stem die me kalmeerde, terwijl zijn handen over mijn haren streken.

‘Hou vol Rosie.. Het komt allemaal goed.’

‘Wakker blijven liefje.. Heel erg goed.’

‘Blijf bij me Rosie, hulp is onderweg.’

Ik realiseerde me dat het de stem van Noah was en mompelde zacht zijn naam.

‘Ik ben er Rosie.. Ik ga niet weg, ik beloof het.’

Er gleed een traan uit mijn ooghoek naar beneden en ik moest mijn best doen om wakker te blijven en niet weer weg te zakken. Gelukkig waren de hulpverleners er snel, ik werd op een brancard gelegd en in een ambulance geschoven, waar ik meteen in slaap viel.

De volgende uren gingen een beetje in een waas voorbij. Ik wist nog dat ik door een gang gereden werd waar allemaal lichtjes in het plafond zaten. Het volgende moment dat ik me herinnerde was dat ik in een kamer op een bed lag en mensen hoorde praten en daarna herinnerde ik me niets meer.

Het enige wat me steeds opviel was dat Noah steeds bij me was. Of ik nou wakker was of sliep, hij bleef tegen me zeggen dat het goed zou komen en dat hij bij me zou blijven.

Ik voelde dat iemand mijn hand vastpakte en voorzichtig opende ik mijn ogen. ‘Noah?’ mompelde ik.

‘Nee, ik ben het Rosie.. Darius.’ hoorde ik een zachte stem zeggen.

Ik kwam een beetje overeind en zag dat hij naast mijn bed zat.

‘Hé..’

Er verscheen een glimlach op zijn ernstige gezicht en hij gaf een kneepje in mijn hand.

‘Oh Rosie… Ik verklaarde je al voor gek dat je van plan was om naar die veiling te gaan, maar als ik wist dat je van plan was om midden in de nacht met orka’s te gaan zwemmen had ik je hoogstpersoonlijk daar weg gehaald.’

‘Hoe gaat het met ze?’ piepte ik.

‘Met de orka’s? Ze zijn weer allemaal bij elkaar en ze zijn meteen verder getrokken. Je hebt ze gered Rosie.’

‘Ja, je bent een heldin!’ hoorde ik ineens vanuit een andere hoek. Ik zag Noah naar het bed toe lopen en zag dat hij een trui van Darius aan had.

‘Ach ja, kogels afweren, orka’s redden.. doen we even.’ grinnikte ik. Ik probeerde overeind te komen, maar mijn lichaam deed zoveel pijn dat ik kreunde. Iets dat ervoor zorgde dat beide mannen direct overeind schoten.

‘Het gaat wel jongens.. Echt..’ zei ik zo overtuigend mogelijk.

Ik hoorde Noah zijn telefoon overgaan en hoorde hem zeggen dat hij deze echt even moest aannemen, waarna hij de kamer uit liep.

‘Dus…. Noah he?’ grinnikte Darius.

‘Dari… Ik.’

‘Nee niks ervan.. Ik ben blij voor je.. Hij houdt echt heel erg veel van je..’

Ik zuchtte en trok de dekens iets verder over me heen.

‘Wat? Nee joh, hij vind me misschien wel leuk, maar hij houdt echt niet van me hoor.’

‘Oké Rosie, een korte vraag. Zou jij je leven riskeren voor iemand waar je niet van houdt?’

Ik keek hem vragend aan, tot hij lachte.

‘Want dat is wat hij gedaan heeft. Hij riskeerde zijn leven door jou van de bodem te halen en naar de kant te brengen.. Ik ga niet zeggen dat Noah en ik nu ineens beste vrienden zijn, maar hij heeft jouw leven gered en daar ben ik hem ontzettend dankbaar voor.’

Ik slikte en keek naar Noah, die had gehoord wat Darius had verteld en keek me recht in mijn ogen aan. Zonder iets te zeggen ging hij naast me zitten en kreeg een lach op zijn gezicht.

‘Ik heb heel erg goed nieuws…’

Ik ging zitten en wachtte gespannen af wat hij ging zeggen.

‘Zoals je weet heb je gisteren de dieren gered, maar vlak nadat je weg werd gebracht, gingen ze er weer op uit om ze te vangen. Helaas voor hen had ik ’s middags de kustwacht al ingelicht over wat er gebeurd was en werden ze tegen gehouden. Zoals ik je beloofd heb, heb ik wat mensen gebeld en voor zover ik weet, komt er een wet die het vangen en verkopen van orka’s strafbaar maakt. Ik had nooit verwacht dat ze naar me zouden luisteren, maar het bleek dat het enige wat ze nodig hadden bewijs was dat dit nog steeds aan de orde was. Dus vanaf vandaag is het strafbaar om ze te vangen, moedwillig te verwonden en te verkopen. Vanmorgen zijn ze binnengevallen bij de loods en bij ProSea en hebben ze iedereen gearresteerd die actief heeft meegeholpen aan de vangst. Maar dat is nog niet al het goede nieuw. Ze gaan zich namelijk ook buigen over de walvisvangst en de kans is groot dat er weer een verbod zat komen.’

Ik opende mijn mond om iets te zeggen, maar ik was sprakeloos. Er kwam gewoon helemaal niets uit. Darius daarentegen sprong op, liep om het bed heen en omhelsde Noah, die lachte en hem op zijn rug klopte.

‘Dit is echt het beste nieuws dat we in jaren hebben gekregen! Ik ga meteen naar mijn vader toe om het te vertellen. Bedankt Noah! Echt, je hebt geen idee hoe dankbaar ik je ben. Ik zou je wel kunnen zoenen!’

Ik zag Noah zijn verbaasde blik en hoorde Darius grinniken.

‘Maar dat laat ik aan Rosie over. Ik kom straks nog wel even langs!’

Hij liep snel de kamer uit en terwijl Noah me aan keek, was ik nog steeds niet in staat een woord uit te brengen.

‘Maar.. hoe.. Ik snap het niet.’

‘Ik snap het ook niet, maar dat is niet belangrijk. Het belangrijkste is dat er een einde aan gekomen is en dat dit allemaal niet voor niets geweest is.’

‘Dit is sowieso niet voor niets geweest.. Zonder dit alles… Ik weet niet of.. Wij…’

Met een glimlach op zijn gezicht kuste hij me. Meteen voelde ik dat gekke kriebelende gevoel in mijn buik weer, maar deze keer was het niet onverklaarbaar. Eindelijk drong tot me door dat dit was wat ik heel graag wilde. Ondanks al mijn twijfels en al onze fouten.. Ik wilde heel graag verder met Noah..

Hij liet zachtjes zijn lippen van de mijne glijden en pakte mijn handen vast.

‘Jawel Rosie, we hadden altijd onze weg naar elkaar terug gevonden.’

Ik glimlachte en knikte, want ik wist dat hij gelijk had.

‘En wat nu? Jij bent weer werkeloos, mijn opdracht is voltooid, dus ik weet niet of ik verder kan gaan met mijn stage.. Wat is de volgende stap?’

‘De volgende stap is dat we het rustig aan gaan doen. In kleine stapjes alles opbouwen.. Maar voordat we dat doen, gaan we eerst naar huis..’

‘Dat lijkt me een geweldig plan!’

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.