Een nieuwe kans | Hoofdstuk 25

by Tamara

‘Oké, nog even voor de zekerheid. We zijn dus net getrouwd, we hebben een leegstaand aquarium overgenomen en daar willen we een orka in hebben?’

Ik trok een wenkbrauw op en keek heb vragen aan.

‘Ik snap echt niet hoe je dat hebt kunnen bedenken hoor, dat is toch totaal niet geloofwaardig? Wie koopt er nou zomaar een aquarium?’

Hij grinnikte en haalde zijn schouders op.

‘Ja uhh Rosie.. Ik had een beetje tijdgebrek om iets te verzinnen. Ben je er klaar voor?’

Ik knikte en pakte zijn hand vast, waaraan hij me uit de auto hielp.

Nadat we de dieren bij de baai hadden gevonden, waren we teruggereden naar Seafluence, waar we ons plan hadden uitgelegd aan de groep. We zouden samen naar de veiling gaan om ons voor te doen als een stel dat een orka wilde kopen voor ons nieuw te openen zee zoogdieren aquarium. Ik ging er niet vanuit dat mensen ons zouden geloven, maar we hadden weinig andere keuzes.. Vanavond zouden de dieren verkocht worden en er was haast bij.

Toen ze ons plan gehoord had, was Katrin meteen naar huis gereden om kleding voor me op te halen die geschikt was voor dit evenement en Noah nam afscheid om zich om te kleden.

De jurk die Katrin voor me mee had genomen was prachtig. Hij was helemaal zwart, kwam net boven mijn knie, had halflange mouwen en een klein decolleté. Hoewel hij heel simpel was, maakte dat hem juist zo ontzettend mooi, zeker gecombineerd met de luxe zwarte pumps die ze mee had genomen. Ik deed een poging mijn haren onder de douche te ontwarren en weer zacht te krijgen, waarna ik de kleren aantrok. Net toen ik voor de spiegel stond en mijn favoriete rode lippenstift op deed, zag ik achter me Noah Darius zijn kantoor binnenkomen.

Net als ik was hij helemaal in het zwart gekleed en had hij een zwart overhemd aan. Onze ogen ontmoetten elkaar in de spiegel en op van de zenuwen draaide ik me om.

‘Nou, aan jouw uiterlijk kan het niet liggen.. Jeetje Roos, door al die truien van je was ik bijna vergeten dat je er zo ontzettend mooi uit kan zien.’

‘Zeg je nou dat je me in een trui lelijk vindt?’ gniffelde ik.

‘Rosie.. Nee natuurlijk niet.. Ik… Ik probeer je een compliment te geven en…’

‘Dat weet ik Noah..’ zei ik zachtjes en gaf hem een kus op zijn wang.

Hij keek in de spiegel en veegde snel de lippenstift van zijn wang.

‘Dus… ben je klaar om te gaan?’

Ik knikte en legde mijn trillende hand in de zijne.

‘Ik vind het echt heel erg eng wat we gaan doen…’

Hij boog zich naar me toe en gaf een kus op mijn voorhoofd.

‘Maak je geen zorgen, ik ben bij je en ik zorg dat je niets overkomt.’

‘Dat weet ik… Ik ben blij dat je er bent.’

Hij glimlachte kort en samen liepen we het kantoor uit, naar de groep. Een aantal van onze collega’s zouden in de boot voor de baai wachten en een paar bleven achter de rotsen om alles in de gaten te houden. Alleen binnen in het gebouw hing alles van ons af, omdat je een uitnodiging nodig had om binnen te kunnen komen.

Bloednerveus stapte ik naast Noah in de auto om naar de loods te rijden. Het was inmiddels donker buiten, dus alles wat we deden zou in het donker moeten gebeuren, maar het was onze enige kans dus het moest wel.

Vlak voordat we bij de loods aankwamen, hoorde ik mijn telefoon trillen en zag ik dat ik een berichtje van Darius had.

Ik hoorde net wat je nu gaat doen.. Hoewel ik het er niet mee eens ben dat je jezelf op deze manier in gevaar gaat brengen, wil ik je toch succes wensen.. Ik hoop dat het je lukt!

Ik stuurde kort ‘Dank je, ik ook..’ terug en stopte mijn telefoon weer in mijn tas.

‘Darius?’ vroeg Noah.

‘Ja.. Hij weet wat we gaan doen en wenst ons succes.’

Noah knikte en pakte mijn hand vast. Zachtjes aaide hij met zijn duim over de bovenkant van mijn hand, in een poging me iets te kalmeren, maar dat lukte niet echt. Mijn hart klopte in mijn keel en mijn hele lichaam tintelde van de zenuwen.

‘Ben je er klaar voor? We moeten naar binnen.’

‘Ja..’ mompelde ik.

We stapten uit en snel deed ik mijn jas aan tegen de ijzig koude wind.

‘Noah?’ vroeg ik.

Hij draaide zich om en keek me vragend aan.

‘Ja Rosie?’

‘Dank je dat je dit doet.. Ik bedoel ik weet hoe belangrijk je baan voor je is en…’

Voordat ik uit kon praten, snoerde hij me de mond door me te kussen. Zijn lippen voelden warm aan en het gevoel kalmeerde me direct een beetje. Voorzichtig stopte hij en keek me aan.

‘Jij bent belangrijker Rosie.. Kom, we gaan naar binnen.’

Hij pakte mijn hand vast en samen liepen we naar de loods, die voor de gelegenheid omgebouwd was tot een soort van luxe veilinghuis. Overal stonden ronde statafels met mensen die dure kleding aanhadden en dure champagne dronken. Meteen bij binnenkomst werd ons een glas champagne aangeboden en hoewel ik niet van de smaak hield, nam ik een glas aan in de hoop zo niet op te vallen. We liepen rond tussen de mensen tot we ons plekje hadden gevonden aan de tafels. Ik keek om me heen en realiseerde me dat ik me nog nooit ergens zo niet thuis had gevoeld als hier en dat gevoel werd nog erger toen er iemand bij ons kwam staan die Noah herkende.

‘Hee, Noah Marcus toch? Ik ben Phil Miles, ken je me nog?’

‘Van die motorfabriek? Ja! Dat weet ik nog, hoe is het met je?’

‘Klopt, die fabriek heb ik niet meer hoor. Ik heb onlangs een oud zeezoogdieren aquarium overgenomen en ben op zoek naar wat dieren.. Al denk ik dat een Orka iets te groot is.. Wat doe jij hier? En wie is deze wonderschone dame?’

Ik voelde mijn wangen kleuren en dat was niet door het compliment. De man had hetzelfde verhaal als wij hadden en hij zou ons nooit geloven als we zouden zeggen dat we hetzelfde deden.

‘Dit is Rosie, mijn verloofde.. Ik werk voor ProSea en ben aan het kijken of hier alles wel goed gaat.. Vandaar dat ik hier vanavond ben.’

‘Ah..’ zei de man.

‘Oké, nou dan laat ik jullie maar met rust! Fijne avond!’

De man liep weg en opgelucht ademde ik uit.

‘Pfiew.. Dat scheelde niets..’

‘Nee klopt.. Geloofde hij het denk je?’

Ik knikte en gooide snel het glas champagne achterover in de hoop dat het de nieuwe zenuwen weg zou krijgen.

‘Ik denk het wel… Maarehh, meneer Marcus? Sinds wanneer ben ik je verloofde?’

Hij lachte, ‘Ach, wat niet is kan nog komen toch? Kom, loop je mee? Het bieden gaat beginnen.’

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.